ਜ਼ਬੂਰ | Psalms

1. ਉਹ ਧੰਨ ਹੈ ਜੋ ਨਾ ਮੰਨਦਾ ਹੈ, ਸਲਾਹ ਸ਼ਰੀਰਾਂ ਦੀ,
ਨਾ ਤੁਰਦਾ-ਏ ਉਹ ਬੁਰਿਆਂ ਦੇ, ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਕਦੀ ਵੀ।

2. ਮਖ਼ੌਲੀਆਂ ਦੇ ਜਲਸੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਕਦੀ ਬਹਿੰਦਾ ਏ,
ਪਰ ਦਿਨੇ ਰਾਤੀਂ ਸ਼ਰ੍ਹਾ ਨੂੰ ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏ।

3. ਹਾਲ ਉਹਦਾ ਏ ਉਸ ਬੂਟੇ ਵਾਂਗ, ਜੋ ਲੱਗਾ ਪਾਣੀ ’ਤੇ
ਫਲ਼ ਆਪਣੇ ਵੇਲੇ ਦੇਵੇਗਾ, ਨਾ ਪੱਤਰ ਸੁੱਕਣਗੇ।

4. ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਫ਼ਲਦਾਇਕ ਹੋਵੇਗਾ,
ਪਰ ਤੂੜੀ ਵਾਂਗਰ ਵਾਅਦੇ ਨਾਲ
ਬਦਕਾਰ ਉੱਡ ਜਾਵੇਗਾ।

5. ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਵਿੱਚ ਕਚਹਿਰੀ ਦੇ ਖਲੋ ਨਾ ਸਕਣਗੇ,
ਤੇ ਮੰਡਲੀ ਵਿੱਚ ਸਚਿਆਰਾਂ ਦੀ
ਬਦਕਾਰ ਨਾ ਠਹਿਰਨਗੇ।

6. ਕਿਉਂ ਜੋ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾ,
ਰਾਹ ਜਾਣਦਾ ਸਾਦਿਕ ਦਾ,
ਪਰ ਰਾਹ ਜੋ ਹੈ ਸ਼ਰੀਰਾਂ ਦਾ ਸੋ ਉੱਡ–ਪੁੱਡ ਜਾਵੇਗਾ।

1. ਹੈ ਕਯਾ ਹੀ ਮੁਬਾਰਿਕ ਉਹੋ ਆਦਮੀ,
ਸਲਾਹ ’ਤੇ ਸ਼ਰੀਰਾਂ ਦੀ ਚੱਲਦਾ ਨਹੀਂ।

2. ਨਾ ਬੁਰਿਆਂ ਦੇ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਰਹਿੰਦਾ ਖੜ੍ਹਾ,
ਮਖ਼ੌਲੀਆਂ ਦੀ ਝੁੰਡੀ ਵਿੱਚ ਨਾ ਬੈਠਦਾ।

3 ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਸ਼ਰੀਅਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੈ ਮਗਨ,
ਹੈ ਦਿਨ ਰਾਤ ਓਸੇ ਦੀ ਉਹਨੂੰ ਲਗਨ।

4. ਉਹ ਉਸ ਬੂਟੇ ਵਾਂਗਰ ਹੈ ਰਹਿੰਦਾ ਹਰਾ,
ਜੋ ਨਹਿਰ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੈ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ।

5. ਉਹ ਫਲ਼ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਵੇਲੇ ਸੇਤੀ,
ਨਾ ਸੁੱਕਦਾ ਕੋਈ ਉਹਦਾ ਪੱਤਰ ਕਦੀ।

6. ਉਹ ਸਭ ਆਪਣੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੈ ਭਲਾ,
ਤੇ ਰਹਿੰਦਾ ਏ ਫੁੱਲਦਾ ਤੇ ਫਲ਼ਦਾ ਸਦਾ।

7. ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਸ਼ਰੀਰਾਂ ਦਾ ਹਾਲ,
ਉਹ ਉੱਡ ਜਾਂਦੇ ਭੋਹ ਉੱਡਦਾ ਜਿਉਂ ਵਾਅ ਦੇ ਨਾਲ।

8. ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਥਾਂ ਨਾ ਖਲੋਵਣ ਬਦਕਾਰ,
ਨਾ ਬਦ ਉੱਥੇ ਠਹਿਰਨ ਜਿੱਥੇ ਹੋਣ ਸਚਿਆਰ।

9. ਖ਼ੁਦਾ ਸੱਚਿਆਂ ਦਾ ਹੈ ਰਾਹ ਜਾਣਦਾ,
ਸ਼ਰੀਰਾਂ ਦਾ ਰਾਹ ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।

ਲੋਕ ਕਾਹਦੇ ਲਈ ਪਾਂਦੇ ਡੰਡ, ਸਰਦਾਰ ਤੇ ਸਭ ਬਾਦਸ਼ਾਹ,
ਮਸੀਹ ਤੇ ਰੱਬ ਦੀ ਜਿਦ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਕਿਉਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਸਲਾਹ?

1. ਉਹ ਰਲਕੇ ਕਹਿੰਦੇ, ਆਓ ਬੰਦ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਖੋਲ੍ਹਾਂਗੇ,
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਰੱਸੀ ਆਪਣੇ ਤੋਂ, ਤਰੋੜਕੇ ਸੁੱਟਾਂਗੇ।

2. ਅਸਮਾਨ ’ਤੇ ਜੋ ਬੈਠਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ’ਤੇ ਹੱਸੇਗਾ,
ਰੱਬ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਖੌਲਾਂ ਨਾਲ, ਹੁਣ ਆਪ ਉਡਾਵੇਗਾ।

3. ਤਦ ਗੁੱਸੇ ਹੋ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ, ਕਰੇਗਾ ਪਰੇਸ਼ਾਨ,
ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ, ਇਹ ਕਰੇਗਾ ਫ਼ਰਮਾਨ।

4. ਸਿਓਨ ਦੇ ਪਾਕ ਪਹਾੜ ’ਤੇ ਮੈਂ, ਬਿਠਾਇਆ ਆਪਣਾ ਸ਼ਾਹ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦਾ ਫ਼ਰਮਾਨ ਜੋ ਹੈ, ਮੈਂ ਉਹ ਸੁਣਾਵਾਂਗਾ।

5. ਤੂੰ ਬੇਟਾ ਮੇਰਾ ਅੱਜ ਤੋਂ ਹੈਂ, ਬਾਪ ਤੇਰਾ ਈ ਮੈਂ ਹਾਂ,
ਤੂੰ ਮੈਥੋਂ ਮੰਗ ਤੇ ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ, ਸਭ ਕੌਮਾਂ ਦਿਆਂਗਾ।

6 ਤੇ ਕੁੱਲ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵੀ, ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦਿਆਂਗਾ,
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੋਹੇ ਦੇ ਸੋਟੇ ਨਾਲ, ਤੂੰ ਆਪ ਤਰੋੜੇਂਗਾ।

7 ਘੁਮਿਆਰ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਵਾਂਗਰ ਤੂੰ, ਭੰਨੇਂਗਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ,
ਸਭ ਬਦਸ਼ਾਹੋ ਤੇ ਮੁਨਸਿਫ਼ੋ, ਮੰਨੋ ਨਸੀਹਤ ਨੂੰ।

8. ਡਰ ਨਾਲ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਬੰਦਗੀ, ਖੌਫ਼ ਨਾਲ ਕਰੋ ਖ਼ੁਸ਼ੀ,
ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮੋ, ਤਾਂ ਰਾਹ ਵਿੱਚ, ਨਾ ਹੋਵੋ ਫ਼ਨਾਹ ਵੀ।

9. ਕਿਉਂਜੋ ਹੁਣ ਕਹਿਰ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦਾ, ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਭੜਕੇਗਾ,
ਉਹ ਜਿਹੜੇ ਉਸ ’ਤੇ ਰੱਖਦੇ ਆਸ, ਮੁਬਾਰਿਕ ਹਨ ਸਦਾ।

1. ਜੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਕੌਮਾਂ ਹੋਈਆਂ ਕਿਉਂ ਬੇਹਾਲ,
ਲੋਕੀ ਕਿਉਂ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਝੂਠੇ ਖਿਆਲ?

2. ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਜੰਗ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਿਆਰ,
ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਮਿਲਕੇ ਬਹਿੰਦੇ ਸਭ ਸਰਦਾਰ।

3. ਹਾਂ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਤੇ ਮਸੀਹ ਉੱਤੇ,
ਜੋੜਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਝੂਠੇ ਮਨਸੂਬੇ।

4. ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੰਦ ਤੋੜ ਦੇਈਏ ਅਸੀਂ,
ਰੱਸੀ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਖੋਲ੍ਹ ਦੇਈਏ ਅਸੀਂ।

5. ਰੱਬ ਜੋ ਅਸਮਾਨਾਂ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਏ,
ਇਹਨਾਂ ਮਨਸੂਬਿਆਂ ’ਤੇ ਹੱਸਦਾ ਏ।

6. ਠੱਠੇ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਡਾਵੇਗਾ,
ਆਪਣਾ ਗੁੱਸਾ ਫਿਰ ਉਹ ਵਿਖਾਵੇਗਾ।

7. ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖਫ਼ਾ,
ਵਿੱਚ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਦੇ ਉਹ ਸੁੱਟੇਗਾ।

8. ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਆਪਣਾ ਮੈਂ ਬਿਠਾਇਆ ਏ,
ਤਖ਼ਤ ਸਿਓਨ ਵਿੱਚ ਵਿਛਾਇਆ ਏ।

9. ਹੁਕਮ ਜੋ ਹੈ ਮੈਂ ਉਹ ਸੁਣਾਵਾਂਗਾ,
ਮੇਰੀ ਬਾਬਤ ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ ਫ਼ਰਮਾਇਆ।

10. ਮੇਰਾ ਬੇਟਾ ਹੈਂ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਬੇਟਾ,
ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਬਾਪ ਹੋਇਆ।

11. ਮੰਗ ਮੈਥੋਂ ਕਿ ਸਭਨਾਂ ਕੌਮਾਂ ਦਾ,
ਤੈਨੂੰ ਮਾਲਿਕ ਮੈਂ ਹੁਣ ਬਣਾਵਾਂਗਾ।

12. ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਦੇ ਦਿਆਂ ਜ਼ਮੀਨ ਸਾਰੀ,
ਤੋੜੇਂਗਾ ਲੈ ਕੇ ਲੋਹੇ ਦੀ ਲਾਠੀ।

13. ਭਾਂਡੇ ਘੁਮਿਆਰ ਦੇ ਜਿਵੇਂ ਟੁੱਟਦੇ,
ਐਸੇ ਉਹ ਚਕਨਾਚੂਰ ਹੋਵਣਗੇ।

14. ਬਾਦਸ਼ਾਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਹੁਣ ਹੁਸ਼ਿਆਰ,
ਮੁਨਸਿਫ਼ੋ, ਸਿੱਖਣ ਨੂੰ ਹੋ ਤਿਆਰ।

15. ਡਰਦਿਆਂ ਬੰਦਗੀ ਕਰੋ ਰੱਬ ਦੀ,
ਕੰਬਦਿਆਂ–ਕੰਬਦਿਆਂ ਕਰੋ ਵੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ।

16. ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮੋ ਤਾਂ ਨਾ ਹੋਵੇ ਖ਼ਫ਼ਾ,
ਰਸਤੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਨਾ ਹੋਵੋ ਫ਼ਨਾਹ।

17. ਜਦ ਅਚਾਨਕ ਉਹ ਹੋਵੇ ਗੁੱਸੇਵਾਰ,
ਉਹਦੇ ਗੁੱਸੇ ਦੇ ਬਲ਼ਣਗੇ ਭਾਂਬੜ।

18. ਹੈ ਮੁਬਾਰਿਕ ਮਨੁੱਖ ਉਹ ਸਦਾ,
ਜਿਹੜਾ ਉਸ ਉੱਤੇ ਆਸਰਾ ਰੱਖਦਾ।

1. ਉਹ ਕਿੱਡੇ ਵੱਡੇ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ, ਜੋ ਦੁਸ਼ਮਣ ਮੇਰੇ ਹਨ,
ਜੋ ਮੇਰੇ ਵੈਰ ਵਿੱਚ ਉੱਠਦੇ ਹਨ ਸੋ ਉਹ ਬਥੇਰੇ ਹਨ ।

2. ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਵਲੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਬਥੇਰੇ ਇਹੋ ਬਾਤ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਉਸਨੂੰ ਕਦੀ ਵੀ ਨਾ ਦੇਵੇਗਾ ਨਜਾਤ।

3. ਪਰ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈਂ ਇੱਕ ਢਾਲ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਇੱਜ਼ਤ, ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਤੂੰ ਆਪ ਵਧਾਵੇਂਗਾ।

4. ਜਦ ਉੱਚੀ ਕਰਨਾ ਹਾਂ ਆਵਾਜ਼ ਮੈਂ ਤਰਫ਼ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੀ,
ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਾਕ ਪਹਾੜ ਉੱਤੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣੇਗਾ ਵੀ।

5. ਮੈਂ ਲੰਮਾ ਪੈ ਕੇ ਸੌਂ ਰਿਹਾ ਆਰਾਮ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ,
ਜਾਗ ਉੱਠਿਆ ਮੈਂ, ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਰੱਬ, ਆਪ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਸੰਭਾਲ।

6. ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਕੁਝ ਹੋਵੇਗਾ, ਜੇ ਲੋਕੀਂ ਦਸ ਹਜ਼ਾਰ,
ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੋਣ ਲੜਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ।

7. ਉੱਠ ਤਾਂਹ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਮੇਰੇ ਰੱਬ ਬਚਾਅ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ,
ਤਮਾਚੇ ਤੂੰ ਹੀ ਮਾਰੇ ਹਨ, ਸਭ ਦੂਤੀ ਵੈਰੀ ਨੂੰ।

8. ਦੰਦ ਤੂੰ ਏਂ ਆਪ ਤਰੋੜੇ ਹਨ, ਚੰਡਾਲ ਸ਼ਰੀਰਾਂ ਦੇ,
ਨਜਾਤ ਹੈ ਤੇਥੋਂ, ਬਰਕਤ ਵੀ ਹੈ ਤੇਰੇ ਲੋਕਾਂ ’ਤੇ।

1. ਜਦੋਂ ਤੈਨੂੰ ਪੁਕਾਰਾਂ ਮੈਂ ਤੂੰ ਸੁਣ, ਸੱਚਿਆਈ ਦੇ ਰੱਬਾ,
ਮੇਰਾ ਦੁੱਖ ਦੂਰ ਕੀਤਾ ਤੂੰ, ਦੁਆ ਸੁਣ, ਰਹਿਮ ਵੀ ਫਰਮਾ।

2. ਤੁਸੀਂ ਲੋਕੋ ਮੇਰੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰੋਗੇ ਖ਼ੁਆਰ ਕਦ ਤੀਕਰ?
ਰੱਖੋਗੇ ਝੂਠ ਨੂੰ ਪਿਆਰਾ, ਚੱਲੋਗੇ ਝੂਠ ਦੇ ਰਾਹ ਪਰ?

3. ਯਕੀਨ ਜਾਣੋ ਕਿ ਚੁਣਿਆਂ ਏ, ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ ਦੀਨਦਾਰਾਂ ਨੂੰ,
ਜਦ ਉਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਪੁਕਾਰਾਂਗਾ, ਸੁਣੇਗਾ ਉਹ ਪੁਕਾਰਾਂ ਨੂੰ।

4. ਨਾ ਜਾਣਾ ਪਾਪ ਦੇ ਨੇੜੇ ਪਰ ਉਸ ਤੋਂ ਕੰਬਦੇ ਰਹਿਣਾ,
ਤੇ ਆਪਣੇ ਬਿਸਤਰੇ ਉੱਤੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸੋਚ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣਾ।

5. ਚੜ੍ਹਾਓ ਸੱਚ ਦੀ ਕੁਰਬਾਨੀ, ਤੇ ਰੱਖੋ ਆਸਰਾ ਰੱਬ ਦਾ,
ਬਥੇਰੇ ਕਹਿੰਦੇ, ਸਾਨੂੰ ਕੋਣ ਚੰਗੀ ਸ਼ੈ ਵਿਖਾਵੇਗਾ।

6. ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਦਾ ਅਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਚਾਨਣ ਕਰ,
ਮੈਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਹਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਵਧਕੇ, ਜੋ ਖ਼ੁਸ਼ ਹਨ ਆਪਣੀ ਦੌਲਤ ਪਰ।

7. ਮੈਂ ਸੌਂ ਜਾਵਾਂਗਾ ਨਿਸ਼ਚੇ ਨਾਲ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਲੇਟ ਜਾਵਾਂਗਾ,
ਕਿ ਤੂੰ ਏਂ ਬਖ਼ਸ਼ਿਆ ਆਰਾਮ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ, ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ।

ਜੋ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੂੰ ਸੁਣ ਲੈ, ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਜੋ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਧਿਆਨ ਉਹਨਾਂ ’ਤੇ ਆਪਣਾ ਲਾ।

1. ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ, ਰੱਬ, ਹੈਂ ਸੁਣੀਂ ਸਭ ਮੇਰੀਆਂ ਫਰਿਆਦਾਂ,
ਦੁਆਵਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਤੇਥੋਂ ਮੈਂ ਮਿੰਨਤਾਂ ਨਾਲ ਮੰਗਦਾ ਹਾਂ।

2. ਮੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਫ਼ਜਰੇ ਨੂੰ ਸੁਣੇਂਗਾ ਤੂੰ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਤਿਆਰੀ ਕਰਕੇ ਫ਼ਜਰੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਰਾਹ ਉਡੀਕਾਂਗਾ।

3. ਕਿ ਤੂੰ ਨਾ ਉਹ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਹੈਂ ਜੋ ਬੁਰਿਆਈ ਤੋਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਵੇ,
ਸ਼ਰਾਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਭ ਨਾ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਠਹਿਰਨਗੇ।

4. ਕਦੀ ਵੀ ਸਾਹਮਣੇ ਤੇਰੇ ਨਾ ਸ਼ੇਖੀਬਾਜ਼ ਠਹਿਰੇਗਾ,
ਤੂੰ ਘਿਣ ਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਰੱਖਦਾ ਅਜਿਹਾਂ ਤੋਂ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ।

5. ਕਰੇਂਗਾ ਭਸਮ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਝੂਠ ਆਦਤ ਹੈ,
ਦਗ਼ਾਬਾਜ਼ਾਂ ਤੇ ਖ਼ੂਨੀਆਂ ਤੋਂ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਤੈਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਹੈ।

6. ਤੇਰੇ ਫ਼ਜ਼ਲ ਤੇ ਰਹਿਮਤ ਨਾਲ
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਆਵਾਂਗਾ,
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਪਾਕ ਹੈਕਲ ਵੱਲ,
ਸਿਰ ਆਪਣਾ ਨਿਵਾਵਾਂਗਾ।

7. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ, ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਤੂੰ
ਆਪਣੇ ਰਾਹ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਕਰ,
ਮੇਰੇ ਦੂਤੀ ਬਥੇਰੇ ਹਨ,
ਤੂੰ ਹੋ ਸੱਚਿਆਈ ਵਿੱਚ ਰਹਿਬਰ।

8. ਨਾ ਸੱਚ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ,
ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਝੂਠ ਵੱਸਦਾ ਏ,
ਗਲ਼ਾ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਕਬਰ ਦੇ ਵਾਂਗਰ,
ਤੇ ਮੂੰਹੋਂ ਖੋਟਾ ਦਿਸਦਾ ਏ।

9. ਤੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਗ਼ੁਨਾਹਾਂ ਤੋਂ
ਗ਼ੁਨਾਹੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਰ ਦੇ,
ਸਲਾਹਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਉਹ,
ਹੁਣ ਆਪੇ ਆਪ ਡਿੱਗਣਗੇ।

10. ਗ਼ੁਨਾਹ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਭਾਰੇ ਹਨ,
ਮਿਟਾ ਦੇ ਨਾਮ ਉਹਨਾਂ ਦਾ,
ਤੇ ਬਾਗ਼ੀ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਉਹ,
ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ।

11. ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਤੇਰੇ ਮੋਮਨ
ਸਭ ਸਦਾ ਲਲਕਾਰੇ ਮਾਰਨਗੇ,
ਤੂੰ ਹਾਮੀ ਹੈਂ, ਸੋ ਤੇਥੋਂ ਖ਼ੁਸ਼
ਸਭ ਆਸ਼ਿਕ ਤੇਰੇ ਹੋਵਣਗੇ।

12. ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਸੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਤੂੰ
ਬਰਕਤ ਆਪੀਂ ਦੇਵੇਂਗਾ,
ਤੇਰੀ ਹੈ ਢਾਲ ਉਹਨਾਂ ’ਤੇ,
ਤੂੰ ਰਹਿਮਤ ਵਿੱਚ ਛੁਪਾਵੇਂਗਾ।

1. ਗੁੱਸੇ ਹੋ ਕੇ ਨਾ ਝਿੜਕ ਮੈਨੂੰ ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਕਹਿਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਦੇ ਸਜ਼ਾ।

2. ਮੈ ਹੋਇਆ ਬੇਤਾਬ, ਤੂੰ ਹੁਣ ਰਹਿਮ ਕਰ,
ਹੱਡੀਆਂ ਕੰਬਦੀਆਂ ਹਨ ਚੰਗੀਆਂ ਕਰ, ਖ਼ੁਦਾ।

3. ਜਾਨ ਤੇ ਮੇਰੀ ਹੈ ਡਾਢੀ ਕੰਬਦੀ,
ਯਾ ਰੱਬਾ, ਕਦ ਤੋੜੀਂ ਗੁੱਸੇ ਰਹੇਂਗਾ।

4. ਯਾ ਰੱਬਾ, ਫਿਰ ਆ, ਛੁਡਾ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਜਾਨ,
ਆਪਣੀ ਰਹਿਮਤ ਨਾਲ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਬਚਾ।

5. ਮੌਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਿਸ ਨੂੰ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਹੈ?
ਕਬਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਕਰ ਕਿਹੜਾ ਕਰੇਗਾ?

6. ਥੱਕ ਗਿਆ ਮੈਂ ਕਰਦਾ–ਕਰਦਾ ਹਾਏ ਹਾਏ,
ਭਿੱਜ ਗਿਆ ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਮੇਰਾ ਬਿਸਤਰਾ।

7. ਰਾਤ ਸਾਰੀ ਬੀਤ ਜਾਂਦੀ ਰੋਂਦਿਆਂ,
ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਪਲੰਘ ਭਿੱਜਦਾ ਹੈ ਮੇਰਾ।

8. ਅੱਖੀਆਂ ਧੁੰਧਲਾਈਆਂ, ਟੋਏ ਪੈ ਗਏ,
ਵੈਰੀਆਂ ਦੇ ਵੈਰ ਦਾ, ਗ਼ਮ ਖਾ ਗਿਆ।

9. ਦੂਰ ਹੋ ਬਦਕਾਰੋ, ਮੈਥੋਂ ਦੂਰ ਹੋ,
ਸੁਣੀ ਰੱਬ ਨੇ ਮੇਰੇ ਰੋਵਣ ਦੀ ਸਦਾ।

10. ਸੁਣ ਲਈ ਰੱਬ ਨੇ ਮੇਰੀ ਫਰਿਆਦ ਹੁਣ,
ਉਹ ਸੁਣੇਗਾ ਵੀ ਜੋ ਮੇਰੀ ਹੈ ਦੁਆ।

11. ਸ਼ਰਮ ਵਿੱਚ ਦੂਤੀ ਮੇਰੇ, ਕੰਬਣਗੇ ਸਭ,
ਖ਼ਵਾਰ–ਓ–ਖੱਜਲ ਫਿਰਕੇ ਹੋਵਣਗੇ ਸਦਾ।

ਮੇਰਾ ਭਰੋਸਾ ਤੇਰੇ ਹੀ ਉੱਤੇ ਹੈ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਉਹ ਸਭ ਜੋ ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਪਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾ।

1. ਦੁਸ਼ਮਣ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਵਾਂਗਰ ਨਾ ਖਾਵੇ ਪਾੜ,
ਉਹ ਟੋਟੇ ਮੇਰੇ ਕਰੇ ਜਦੋਂ ਹੋਣਾ ਮਦਦਗਾਰ।

2. ਯਾ ਰੱਬਾ, ਮੇਰੇ ਹੱਥੋਂ ਜੇ ਹੋਵੇ ਕੋਈ ਬਦੀ,
ਜੇ ਆਪਣੇ ਮੇਲੀ ਨਾਲ ਬਦੀ ਕੀਤੀ ਹੋ ਕਦੀ।

3. ਜੇ ਉਹਨੂੰ ਜਿਹੜਾ ਮੇਰਾ ਵੈਰੀ ਐਵੇਂ ਹੋ ਗਿਆ,
ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਕੇ ਉਹਨੂੰ ਕਦੀ ਮੈਂ ਹੋਵੇ ਲੁੱਟ ਲਿਆ।

4. ਤਾਂ ਵੈਰੀ ਪਿੱਛਾ ਕਰਕੇ ਮੇਰਾ, ਲਵੇ ਮੇਰਾ ਜੀ ,
ਇੱਜ਼ਤ ਮਿਲਾਵੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਜਾਨ ਮੇਰੀ।

5. ਯਾ ਰੱਬਾ ਆਪਣੇ ਗੁੱਸੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉੱਠ ਤੇ ਹੋ ਬੁਲੰਦ,
ਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੇ ਜੋਸ਼ ਨੂੰ ਤੂੰ ਆਪੇ ਕਰ ਦੇ ਬੰਦ।

6. ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਜਾਗਦਾ ਰਹਿ, ਐ ਮੇਰੇ ਖ਼ੁਦਾ,
ਇਨਸਾਫ਼ ਸਾਰਾ ਤੇਰੀ ਹੀ ਤਰਫ਼ੋਂ ਤੇ ਹੈ ਸਦਾ।

7. ਕੌਮਾਂ ਤੇ ਸਭ ਇਕੱਠੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਤੇਰੇ ਹਜ਼ੂਰ,
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਲਈ ਹੋ ਤੂੰ ਬੁਲੰਦ, ਐ ਮੇਰੇ ਗਫ਼ੂਰ।

8. ਤੂੰ ਕਰੇਂਗਾ ਅਦਾਲਤ ਸਭ ਕੌਮਾਂ ਦੀ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਸੱਚਿਆਈ ਜੈਸੀ ਮੇਰੀ, ਇਨਸਾਫ਼ ਕਰ ਤੂੰ ਮੇਰਾ।

9. ਬੁਰਿਆਂ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਕਰ ਦੇ, ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਸਾਦਿਕਾਂ ਨੂੰ,
ਐ ਸੱਚੇ ਰੱਬ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦਿਲ ਗੁਰਦੇ ਜਾਂਚਦਾ ਤੂੰ।

10. ਰੱਬ ਹੈ ਢਾਲ ਮੇਰੀ ਉਹੋ ਪਨਾਹ ਹੈ,
ਉਹ ਸਾਫ਼ ਸਿੱਧਿਆਂ ਨੂੰ ਛੁਟਕਾਰਾ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਹੈ।

11. ਰੱਬ ਸੱਚਿਆਂ ਦਾ ਆਪੀਂ ਇਨਸਾਫ਼ ਹੈ ਚੁਕਾਉਂਦਾ,
ਹਰ ਰੋਜ਼ ਬੁਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਉਹ ਗੁੱਸਾ ਹੈ ਵਿਖਾਉਂਦਾ।

12. ਬਦਕਾਰ ਉੱਤੇ ਹੁੰਦੀ ਤਲਵਾਰ ਤੇਜ਼ ਰੱਬ ਦੀ,
ਆਪਣੀ ਕਮਾਨ ਕੱਸ ਕੇ ਤਿਆਰ ਉਹਨੇ ਕੀਤੀ।

13. ਹਥਿਆਰ ਤੇਜ਼ ਕੀਤੇ, ਬੱਧਾ ਹੈ ਰੱਬ ਨਿਸ਼ਾਨਾ,
ਉਹ ਬਲ਼ਦੇ ਤੀਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਬੁਰਿਆਂ ਨੂੰ ਉਡਾਣਾ।

14. ਬੁਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪੀੜ ਲੱਗੀ ਡਾਢੀ ਬੁਰਿਆਈਆਂ ਦੀ,
ਜੰਮਦਾ ਹੈ ਝੂਠ ਹੁਣ ਉਹ, ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਪੇਟ ਹੈ ਸੀ।

15. ਪੁੱਟ ਪੁੱਟ ਕੇ ਉਸਨੇ ਟੋਇਆ ਇੱਕ ਡੂੰਘਾ ਸੀ ਬਣਾਇਆ,
ਉਸ ਟੋਏ ਵਿੱਚ ਉਹ ਆਪੀਂ ਡਿੱਗਾ ਤੇ ਕਾਬੂ ਆਇਆ।

16. ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਹੋਵੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੂਜਿਆਂ ਦਾ,
ਪਰ ਉਹਦਾ ਜ਼ੁਲਮ ਮੁੜਕੇ ਨੁਕਸਾਨ ਉਹਦਾ ਕਰਦਾ।

17. ਸੱਚਾ ਨਿਆਂ ਹੈ ਰੱਬ ਦਾ, ਸ਼ੁਕਰ ਉਹਦਾ ਮੈਂ ਮਨਾਵਾਂ,
ਤੇ ਉਸਦੇ ਪਾਕ ਨਾਂ ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਦਿਲ ਤੋਂ ਗਾਵਾਂ।

1. ਹੈ ਕਿਹਾ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਬਜ਼ੁਰਗ,
ਯਾ ਰੱਬ, ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ,
ਵਿਖਾਇਆ ਆਪਣਾ ਤੂੰ ਜਲਾਲ
ਸਭਨਾਂ ਅਸਮਾਨਾਂ ’ਤੇ।

2. ਦੁੱਧ ਪੀਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਤੂੰ,
ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ, ਰੱਬ,
ਜ਼ੋਰ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਤੂੰ ਏ
ਆਪ ਹੁਣ ਦੂਤਾਂ ਦੇ ਸਬੱਬ।

3. ਜੋ ਆਪਣੇ ਵੈਰੀਆਂ ਦਾ ਮੂੰਹ
ਹੁਣ ਬੰਦ ਤੂੰ ਕਰੇਂਗਾ,
ਤੇ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਵਾਲੇ
ਸਭ ਤੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਾਵੇਂਗਾ।

4. ਅਸਮਾਨ ’ਤੇ ਧਿਆਨ ਜਦ ਕਰਨਾ ਹਾਂ,
ਜੋ ਕੰਮ ਹੱਥ ਤੇਰੇ ਦਾ,
ਤੇ ਤਾਰੇ ਚੰਨ ਜੋ ਤੂੰਏਂ ਸਭ
ਬਣਾਏ ਹਨ, ਖ਼ੁਦਾ।

5. ਕੀ ਚੀਜ਼ ਮਨੁੱਖ ਹੈ ਯਾ ਰੱਬਾ?
ਤੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਕਰੇਂ ਯਾਦ,
ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਲਵੇਂ ਤੂੰ,
ਇਹ ਕੀ ਹੈ ਆਦਮਜਾਤ?

6. ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਤੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਤੂੰ
ਕੁਝ ਘੱਟ ਬਣਾਇਆ ਹੈ,
ਤੇ ਉਹਦੇ ਸਿਰ ’ਤੇ ਇੱਜ਼ਤ ਦਾ
ਤੂੰ ਤਾਜ ਰਖਾਇਆ ਹੈ।

7. ਬਣਾਇਆ ਉਸ ਨੂੰ ਤੂੰ ਸਰਦਾਰ
ਸਭ ਆਪਣਿਆਂ ਕੰਮਾਂ ’ਤੇ,
ਹਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਤੂੰ ਏਂ ਕੀਤਾ ਏ,
ਹੇਠ ਉਹਦਿਆਂ ਪੈਰਾਂ ਦੇ।

8. ਭੇਡ ਬੱਕਰੀਆਂ ਤੇ ਗਾਂਵਾਂ ਬਲਦ
ਤੇ ਜੰਗਲੀ ਚੌਖਰ ਵੀ,
ਅਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਉੱਡਣ ਵਾਲੇ ਸਭ,
ਮੱਛੀ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੀ।

9. ਤੇ ਸਭ ਕੁਝ ਜੋ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ
ਹੁਣ ਵਿੱਚ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ,
ਹੈ ਕਿਹਾ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਬਜ਼ੁਰਗ,
ਯਾ ਰੱਬ, ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ।

1. ਸਭ ਧਰਤੀ ਦੇ ਉੱਤੇ ਵੀ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਹੈ ਕਿਆ ਹੀ ਵਡੇਰਾ ਨਾਮ ਤੇਰਾ।

2. ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਬਜ਼ੁਰਗੀ ਤੇ ਵਡਿਆਈ,
ਅਸਮਾਨ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੈ ਵਿਖਾਈ।

3. ਦੁੱਧ ਪੀਂਦਿਆਂ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ,
ਇਲਾਹੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਹੈ ਕਰਾਈ।

4. ਤੇ ਵੈਰੀਆਂ ਆਪਣਿਆਂ ਦਾ ਮੂੰਹ ਬੰਦ,
ਤੂੰ ਆਪੀਂ ਹੈ ਕੀਤਾ, ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ।

5. ਅਸਮਾਨ ਤੇ ਚੰਨ ਵੀ ਤਾਰੇ ਸਾਰੇ,
ਜੋ ਤੇਰਿਆਂ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਬਣਾਏ।

6. ਜਦ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵੱਲ ਮੈਂ ਕਰਨਾ ਹੁਣ ਧਿਆਨ,
ਤਦ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਹੋ ਕੇ ਹੈਰਾਨ।

7. ਕੀ ਚੀਜ਼ ਮਨੁੱਖ ਹੈ ਤੂੰ ਕਰੇਂ ਯਾਦ,
ਤੱਕੇਂ ਤੂੰ, ਇਹ ਕੀ ਹੈ ਆਦਮਜਾਤ।

8. ਪਰ ਤੂੰ ਤੇ ਫਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਤੋਂ,
ਰੱਬਾ, ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਉਸਨੂੰ ਘੱਟ ਬਣਾਇਆ।

9. ਇੱਜ਼ਤ ਵਡਿਆਈ ਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗੀ,
ਯਾ ਰੱਬਾ, ਤੂੰ ਆਪੀਂ ਉਹਨੂੰ ਬਖ਼ਸ਼ੀ।

10. ਸਭ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ,
ਸਭ ਉਹਦੇ ਹੀ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠਾਂ ਕੀਤਾ।

11. ਸਭ ਭੇਡਾਂ, ਬੱਕਰੀਆਂ, ਗਾਂਈਆਂ, ਡੰਗਰ,
ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਚੌਖਰ।

12. ਅਸਮਾਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਉੱਡਣ ਵਾਲੇ,
ਸਭ ਮੱਛੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਮੁੰਦਰਾਂ ਦੇ।

13. ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਸੇਰਾ,
ਦਰਿਆਵਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਡੇਰਾ।

14. ਸਭ ਧਰਤੀ ਦੇ ਉੱਤੇ ਵੀ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਹੈ ਕਿਆ ਹੀ ਵਡੇਰਾ ਨਾਮ ਤੇਰਾ।

1. ਯਾ ਰੱਬ ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਤਾਰੀਫ਼ ਤੇਰੀ ਗਾਵਾਂ,
ਤੇਰੇ ਅਚਰਜ ਕੰਮਾਂ ਦਾ ਹਾਲ ਕਹਿ ਸੁਣਾਵਾਂ।

2. ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹੈ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲ ਮੈਂ ਰਹਾਂਗਾ,
ਹਾਂ ਤੇਰੇ ਪਾਕ ਨਾਂ ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਮੈਂ ਕਰਾਂਗਾ।

3. ਜਦ ਮੁੜਦੇ ਮੇਰੇ ਦੁਸ਼ਮਣ, ਤੇ ਨੱਸਦੇ ਭਾਂਜ ਖਾ ਕੇ,
ਤੇਰੇ ਹਜ਼ੂਰ ਤੋਂ ਉਹ ਡਰਕੇ ਹਲਾਕ ਹੁੰਦੇ।

4. ਮੇਰਾ ਨਿਆਂ ਤੂੰ ਹੈ ਕੀਤਾ, ਝਗੜਾ ਤੂੰ ਏਂ ਚੁਕਾਇਆ,
ਤੂੰ ਤਖ਼ਤ ਤੋਂ ਨਿਆਂ ਦੇ, ਸੱਚਾ ਨਿਆਂ ਹੈਂ ਕਰਦਾ।

5. ਕੌਮਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਤੂੰ ਦਿੱਤੀ, ਬਦਕਾਰ ਸਾਰੇ ਮਾਰੇ,
ਕੱਟ ਦਿੱਤੇ ਸਦਾ ਤੀਕਰ ਨਾਂ-ਥੇਹ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ।

6. ਯਾ ਰੱਬ, ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੀਕਰ ਕਾਇਮ ਹੈ ਤਖ਼ਤ ਤੇਰਾ,
ਤੂੰ ਵਾਸਤੇ ਨਿਆਂ ਦੇ, ਤਖ਼ਤ ਆਪਣਾ ਹੈ ਵਿਛਾਇਆ।

7. ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਤੂੰ ਕਰੇਂਗਾ ਇਨਸਾਫ਼ ਸੱਚਾ, ਯਾ ਰੱਬ,
ਸੱਚਿਆਈ ਨਾਲ ਹੁੰਦੇ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਸਭ।

8. ਦੁਖਿਆਰਿਆਂ ਦਾ ਆਪੀਂ ਮੁਹਕਮ ਮਕਾਨ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ,
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਦੇ ਵੇਲੇ ਆਪ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਨਾਹ ਹੈ।

9. ਆਸ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹੈਂ ਤੂੰਏਂ, ਜਪਦੇ ਜੋ ਨਾਮ ਤੇਰਾ,
ਜੋ ਢੂੰਡਦੇ ਨੇ ਤੈਨੂੰ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਨਾ ਦੇਂਦਾ।

10. ਸਿਓਨ ਵਿੱਚ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ, ਤਾਰੀਫ਼ ਉਸਦੀ ਗਾਓ,
ਸਭ ਕੰਮ ਅਚਰਜ ਉਸਦੇ ਕੌਮਾਂ ਨੂੰ ਜਾ ਸੁਣਾਓ।

11. ਪੁੱਛ ਕਰਦਾ ਖੂਨ ਦੀ, ਜਦ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਾ,
ਫਰਿਆਦ ਆਜਿਜ਼ਾਂ ਦੀ ਹਰਗਿਜ਼ ਨਹੀਂ ਉਹ ਭੁੱਲਦਾ।

12. ਯਾ ਰੱਬ, ਕਰ ਰਹਿਮਤ, ਵੇਖੀਂ ਤੂੰ,
ਦੁੱਖ ਦੇਂਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬੰਦੇ ਨੂੰ,
ਕਿ ਮੌਤ ਦੇ ਬੂਹਿਆਂ ਤੋਂ ਸਦਾ,
ਉਠਾਂਦਾ ਮੈਨੂੰ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ।

13. ਸਿਓਨ ਦੀ ਧੀ ਦੇ ਦਰ ਦਰ ਜਾ,
ਤਦ ਗਾਵਾਂ ਤੇਰੀ ਮੈਂ ਸਨਾ,
ਤੇਰੀ ਨਜਾਤ ਦਾ ਕਰ ਖ਼ਿਆਲ,
ਮੈਂ ਨੱਚਾਂ ਟੱਪਾਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ।

14. ਉਸ ਖੂਹ ਵਿੱਚ ਕੌਮਾਂ ਡਿੱਗੀਆਂ ਤਾਰ,
ਜੋ ਕੀਤਾ ਉਹਨਾਂ ਆਪ ਤਿਆਰ,
ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਜਾਲ ਵਿਛਾਇਆ ਸੀ,
ਉਹ ਫਸੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਆਪੇ ਹੀ।

15. ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੁਣ ਹੋਇਆ ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਂ,
ਕਿ ਉਸਨੇ ਕੀਤਾ ਠੀਕ ਨਿਆਂ,
ਆਪ ਆਪਣੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਕਾਰ,
ਫਸ ਜਾਂਦਾ ਹੁੰਦਾ, ਹੋ ਤਿਆਰ।

16. ਸ਼ਰੀਰ ਪਲਟੇ ਜਾਵਣਗੇ,
ਦੁੱਖ ਦੋਜ਼ਖ਼ ਦਾ ਉਠਾਵਣਗੇ,
ਗ਼ੈਰ ਕੌਮਾਂ ਵੀ ਜੋ ਹਨ ਤਮਾਮ,
ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਨਾਮ।

17. ਕਿ ਆਜਿਜ਼ ਤੇ ਮਸਕੀਨ ਸਦਾ,
ਭੁਲਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾਏਗਾ,
ਉਮੀਦ ਤੇ ਆਸ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਦੀ,
ਨਾ ਸਦਾ ਤੋੜੀ ਜਾਵੇਗੀ।

18. ਉੱਠ, ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਪਾਕ ਰਹਿਮਾਨ,
ਨਾ ਗ਼ਾਲਿਬ ਹੋਵੇ ਇਹ ਇਨਸਾਨ,
ਤੇਰੇ ਹਜ਼ੂਰ ਵਿੱਚ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਨਿਆਂ ਸਭ ਹੋਵੇ ਕੌਮਾਂ ਦਾ।

19. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ, ਹੁਣ ਨਜ਼ਰ ਕਰ,
ਵਿਖਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਡਰ,
ਤਾਂ ਕੌਮਾਂ ਨੂੰ ਹੋ ਇਹ ਪਹਿਚਾਨ,
ਕਿ ਅਸੀਂ ਫਾਨੀ ਹਾਂ ਇਨਸਾਨ।

1. ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਆਪਣੇ ਤਾਈਂ ਤੂੰ ਸਾਥੋਂ ਕਿਉਂ ਛੁਪਾਇਆ ਏ?
ਖਲੋਤਾ ਦੂਰ ਕਿਉਂ ਰਹਿੰਦਾ,
ਜਦੋਂ ਦੁੱਖ ਸਿਰ ’ਤੇ ਆਇਆ ਏ?

2. ਕਲੇਜਾ ਜਲਦਾ ਆਜਿਜ਼ ਦਾ,
ਹੰਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ਰੀਰਾਂ ਦੇ,
ਜੋ ਮਨਸੂਬੇ ਉਹ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਹਨ,
ਉਹ ਆਪੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਫਸਦੇ।

3. ਤੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਸ਼ਾਹਵਤ ’ਤੇ,
ਸ਼ਰੀਰ ਹੰਕਾਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ,
ਲੁਟੇਰੇ ਨੂੰ ਭਲਾ ਕਹਿੰਦਾ ਨਾ
ਰੱਬ ਦੀ ਰੱਖਦਾ ਕੁਝ ਪਰਵਾਹ।

4. ਸ਼ਰੀਰ ਆਪਣੇ ਤਕੱਬਰ ਵਿੱਚ,
ਖ਼ੁਦਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਲੱਭਦਾ ਏ,
ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਏ, ਖ਼ੁਦਾ ਨਹੀਂ,
ਨਾ ਉਸ ਨੂੰ ਖੌਫ਼ ਰੱਬ ਦਾ ਏ।

5. ਤੇ ਉਹਦੀਆਂ ਆਦਤਾਂ ਬੁਰੀਆਂ,
ਬਰਾਬਰ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਕਾਇਮ,
ਨਿਆਂ ਤੇਰੇ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਛੁਪੇ ਹਨ ਉਸ ਤੋਂ ਦਾਇਮ।

6. ਉਹ ਆਪਣੇ ਵੈਰੀਆਂ ਅੱਗੇ,
ਹੈ ਆਕੜਦਾ ਤੇ ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ,
ਨਾ ਦੁੱਖ ਮੇਰੇ ’ਤੇ ਆਵੇਗਾ,
ਕਦੀ ਵੀ ਮੈ ਨਾ ਡਿੱਗਾਂਗਾ।

7. ਲਾਹਨਤ ਦਗ਼ਾਬਾਜ਼ੀ ਜ਼ੁਲਮ ਨਾਲ,
ਉਸ ਦਾ ਮੂੰਹ ਸਭ ਭਰਿਆ ਏ,
ਉਸ ਦੀ ਜੀਭ ਦੇ ਹੇਠਾ ਬਦੀ,
ਫਿਤਨਾ ਝਗੜਾ ਧਰਿਆ ਏ।

8. ਬੇ–ਗ਼ੁਨਾਹ ਨੂੰ ਛੁਪਕੇ ਮਾਰਦਾ,
ਦਾਅ ਉੱਤੇ ਉਹ ਬਹਿੰਦਾ ਏ,
ਆਜਿਜ਼ ਤੇ ਮਸਕੀਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹ,
ਛੁਪਕੇ ਤਾਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏ।

9. ਛੁਪਕੇ ਦਾਅ ਉਹ ਲਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ,
ਝਾੜੀ ਵਿੱਚ ਜਿਓਂ ਹੋਵੇ ਸ਼ੇਰ,
ਆਜਿਜ਼ ਨੂੰ ਫਸਾਵਾਂ ਲੈ,
ਤਾੜਦਾ ਰਹੇ ਉਹ, ਹੋ ਦਲੇਰ।

10. ਆਜਿਜ਼ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਜਾਲ ਵਿੱਚ,
ਖਿੱਚ ਕੇ ਪਕੜ ਲੈਂਦਾ ਏ,
ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਤੋਂ ਸ਼ਰੀਰ ਦੀ,
ਆਜਿਜ਼ ਤਦ ਡਿੱਗ ਪੈਂਦਾ ਏ।

11. ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ,
ਹਾਂ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ,
ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਲੁਕਾਇਆ,
ਉਹ ਨਾ ਕਦੀ ਵੇਖੇਗਾ।

12. ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਕੁਦਰਤ ਵਾਲੇ,
ਉੱਠ ਤੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਵਧਾ,
ਕਰ ਨਜ਼ਰ ਤੂੰ ਦੁੱਖੀਆਂ ਉੱਤੇ,
ਕਦੀ ਨਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾ।

13. ਕਿਉਂ ਸ਼ਰੀਰ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਬਾਬਤ,
ਕੁਫ਼ਰ ਤੋਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਏ,
ਕਦੀ ਨਾ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛੇਂਗਾ ਤੂੰ,
ਆਪਣੇ ਜੀ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦਾ ਏ।

14. ਵੇਖ ਲਿਆ ਤੂੰ ਬਦਲਾ ਦੇ ਹੁਣ,
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬੁਰਿਆਈ ਦਾ,
ਦੁਖੀਆਂ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਤੂੰ ਹੀ ਏਂ,
ਤੂੰ ਯਤੀਮਾਂ ਦੀ ਪਨਾਹ।

15. ਯਾ ਰੱਬ, ਤੋੜੀਂ ਬਾਂਹ ਅਜਿਹੀ,
ਤੂੰ ਬਦਕਾਰ ਸ਼ਰੀਰਾਂ ਦੀ,
ਢੂੰਡਣ ਲੱਗੀਏ ਤਾਂ ਨਾ ਲੱਭੇ,
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬੁਰਿਆਈ ਵੀ।

16. ਮੁੱਢੋਂ ਲੈ ਕੇ ਓੜਕ ਤੀਕਰ
ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਹੈ ਬਾਦਸ਼ਾਹ,
ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਕੌਮਾਂ ਹੋਈਆਂ,
ਉਸ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਫ਼ਨਾਹ।

17. ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਤੂੰ ਸੁਣ ਲਈ ਜੋ ਦੁਆ,
ਦੁਆ ਮਸਕੀਨਾਂ ਦੀ,
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ
ਤੂੰ ਏ ਕੁੱਵਤ ਦੇਂਦਾ ਵੀ।

18. ਤੂੰ ਏਂ ਆਪ ਨਿਆਂ ਹੈਂ ਕਰਦਾ,
ਦੁਖੀਆਂ ਤੇ ਯਤੀਮਾਂ ਦਾ,
ਖ਼ਾਕ ਦਾ ਪੁਤਲਾ ਫੇਰ ਨਾ ਕਦੀ,
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਡਰਾਵੇਗਾ।

1. ਆਸ ਮੇਰੀ ਰੱਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਹੈ,
ਕਿਉਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ ਸਦਾ,
ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਨੂੰ, ਵਾਂਗ ਚਿੜੀ ਦੇ,
ਪਹਾੜਾਂ ਨੂੰ ਉੱਡ ਜਾ।

2. ਕਿ ਦੇਖ ਬਦਕਾਰ ਕਮਾਨਾਂ ’ਤੇ,
ਚਿੱਲਾ ਚੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹਨ,
ਤੀਰ ਆਪਣੇ ਜੋੜ ਕੇ ਚਿੱਲੇ ਵਿੱਚ,
ਲੁਕ ਕੇ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ।

3. ਤਾਂ ਮਾਰਨ ਸੱਚੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹਨੇਰੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਹ,
ਤਦ ਸੱਚੇ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ,
ਜਦ ਨੀਂਹ ਹੀ ਵਿਗੜੀ ਹੋ?

4. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਹੈ ਪਾਕ ਹੈਕਲ ਵਿੱਚ,
ਤਖ਼ਤ ਉਹਦਾ ਹੈ ਅਸਮਾਨ,
ਉਹ ਵੇਖਦਾ ਤੇ ਅਜ਼ਮਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਜੋ ਸਾਰੇ ਹਨ ਇਨਸਾਨ।

5. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਜਾਚਦਾ ਸਾਦਿਕ ਨੂੰ ਰੂਹਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੀ,
ਘਿਰਣਾ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਉਹ ਜ਼ਾਲਿਮ ਤੋਂ,
ਬਦਕਾਰਾਂ ਕੋਲੋਂ ਵੀ।

6. ਬਦਕਾਰਾਂ ਉੱਤੇ ਗੰਧਕ ਅੱਗ-ਅੰਗਿਆਰ ਵਰ੍ਹਾਵੇਗਾ,
ਹਨੇਰੀ ਝੱਖੜ ਹੋਵੇਗੀ,
ਤਦ ਹਿੱਸਾ ਉਹਨਾਂ ਦਾ।

7. ਕਿ ਆਪ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਸੱਚਾ ਹੈ,
ਉਹ ਸੱਚ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ,
ਤੇ ਚਿਹਰਾ ਆਪਣਾ ਸੱਚਿਆਂ ’ਤੇ,
ਉਹ ਸਾਫ਼ ਚਮਕਾਉਂਦਾ ਹੈ।

1. ਦੇ ਮੁਕਤੀ ਸਾਨੂੰ, ਰੱਬ ਹਮਾਰੇ,
ਦੀਨਦਾਰ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਸਾਰੇ।

2. ਬਨੀ ਆਦਮ ਵਿੱਚੋਂ ਜੋ ਭਲੇ ਲੋਕ ਹਨ,
ਉਹ ਵੀ ਸਭ ਹਨ ਚੱਲਣ ਹਾਰੇ।

3. ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਹ,
ਦੋ ਦਿਲੇ ਰਹਿੰਦੇ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਾਮਦ ਕਰਦੇ ਸਾਰੇ।

4. ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਜੀਭ, ਨਾਲੇ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਹੋਂਠ ਵੀ,
ਕੱਟ ਸੁੱਟੇ ਰੱਬ ਇੱਕ ਦਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ।

5. ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ, ‘‘ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਨਾਲ ਜਿੱਤਾਂਗੇ,
ਮਾਲਿਕ ਹੁਣ ਹੈ ਕਿਹੜਾ? ਸਾਡੇ ਹੋਂਠ ਹਨ ਹਮਾਰੇ।’’

ਆਪ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਇੰਨੀ ਗੱਲ ਫਰਮਾਈ,
ਆਜਿਜ਼ਾਂ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਜਦੋਂ ਦਿੱਤੀ ਏ ਦੁਹਾਈ।

6. ਆਪ ਹੀ ਮੈਂ ਉੱਠਾਂਗਾ, ਇਹ ਪ੍ਰਭੂ ਹੈ ਆਖਦਾ,
ਜਿਹੜਾ ਹੈ ਉਹਦੇ ਅੱਗੇ ਆਕੜਦਾ,
ਉਹਦੇ ਮੈਂ ਕੋਲੋਂ ਉਹਨੂੰ ਦਿਆਂਗਾ ਰਿਹਾਈ।

7. ਬਾਤ ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ ਮੂੰਹੋਂ ਆਪਣੇ ਜੋ ਕਹੀ ਹੈ,
ਸੱਤ ਵਾਰੀ ਉਹ ਸਾਫ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ,
ਓਸ ਚਾਂਦੀ ਵਾਂਗਰ ਜੋ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਹੈ ਤਾਈ।

8. ਉਹਨਾਂ ਦਾ, ਰੱਬ ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ ਨਿਗਾਹਬਾਨ ਹੈ,
ਨਸਲ ਬੁਰੀ ਤੋਂ ਜਿਹੜੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਜਹਾਨ ਹੈ,
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਦਾ ਤੀਕਰ ਰੱਖੇਂਗਾ ਬਚਾਈ।

9. ਬਦ ਮਗ਼ਰੂਰੀ ਵਿੱਚ ਫਿਰਨ ਦਿਵਾਨੇ,
ਓਨੇ ਉਹ ਨੀਂਵੇਂ ਹੁੰਦੇ ਬੇ-ਫਰਮਾਨੇ,
ਜਿੰਨੀ ਹੈ ਫੜ੍ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਆਪ ਉੱਚਾਈ।

1. ਕਦ ਤੀਕਰ ਮੈਨੂੰ ਐ ਖ਼ੁਦਾ, ਭੁਲਾਈ ਰੱਖੇਂਗਾ?
ਕਦ ਤੀਕਰ ਮੈਥੋਂ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਲੁਕਾਈ ਰੱਖੇਂਗਾ?

2. ਕਦ ਤੀਕਰ ਜੀ ਵਿੱਚ ਸੋਚਾਂ ਮੈਂ? ਗ਼ਮ ਖਾਵਾਂ ਮੈਂ ਦਿਨ ਭਰ,
ਕਦ ਤੀਕਰ ਵੈਰੀ ਰਹੇਗਾ, ਹੁਣ ਉੱਚਾ ਮੇਰੇ ਪਰ?

3. ਯਾ ਰੱਬਾ ਮੇਰੀ ਸੁਣ ਦੁਆ, ਕਰ ਨਜ਼ਰ ਰਹਿਮਤ ਦੀ,
ਨਾ ਮੌਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੌਂ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ, ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਚਾਨਣ ਵੀ।

4. ਨਾ ਦੁਸ਼ਮਣ ਆਖੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨਾਲ, ‘‘ਮੈਂ ਫਤਹਿ ਪਾਈ ਹੈ,’’
ਮੈ ਡਿੱਗ ਪਵਾਂ ਤੇ ਕਹੇ ਉਹ, ‘‘ਭਾਂਜ ਡਾਢੀ ਖਾਈ ਹੈ।’’

5. ਪਰ ਤੇਰੀ ਰਹਿਮਤ ਉੱਤੇ ਹੈ ਆਸ ਮੇਰੀ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਤੇਰੀ ਨਜਾਤ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਮਨਾਵੇਗਾ।

6. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਦੇ ਵਿੱਚ ਗੀਤ ਗਾਵਾਂ ਦਿਲ ਦੇ ਨਾਲ,
ਕਿ ਓਸ ਦੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਤੋਂ ਮੈਂ ਹੋਇਆ ਹਾਂ ਨਿਹਾਲ।

1. ਅਹਿਮਕ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਦਿਲ ਵਿੱਚ, ਖ਼ੁਦਾ ਈ ਨਹੀਂ,
ਬਦੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਵੀ ਭਲਾਈ ਨਹੀਂ।

2. ਬਨੀ ਆਦਮ ਉੱਤੇ ਰੱਬ ਨੇ ਕੀਤੀ ਨਜ਼ਰ,
ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਤਾਂ ਵੇਖੇ ਹੀ ਨਹੀਂ।

3. ਮੂਲੋਂ ਉੱਜੜੇ ਹੋਏ, ਹਨ ਗ਼ੁਨਾਹੀ ਸਭੋ,
ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਭਲਾ ਲੋਕ ਰਿਹਾ ਇੱਕ ਵੀ ਨਹੀਂ।

4. ਕੀ ਬਦਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਹੋਈ ਨਾ ਕੁਝ ਵੀ ਖ਼ਬਰ?
ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝ ਈ ਨਹੀਂ।

5. ਮੇਰੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਖਾਂਦੇ ਵਾਗੂੰ ਰੋਟੀ ਦੇ ਉਹ,
ਪਰ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦਾ ਨਾਂ ਲੈਂਦਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ।

6. ਓਥੇ ਡਰੇ ਤੇ ਖੌਫ਼ ਵਿੱਚ ਸਭ ਹੋਏ ਬਦਕਾਰ ,
ਕਿਉਂ ਜੋ ਨੇਕਾਂ ਨੂੰ ਰੱਬ ਛੱਡਦਾ ਕਦੀ ਈ ਨਹੀਂ।

7. ਰੱਬ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਆਜਿਜ਼ ਦੀ ਪਨਾਹ ਸਦਾ,
ਉਹਦੀ ਸਲਾਹ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਕਿ ਚੰਗੀ ਈ ਨਹੀਂ।

8. ਇਸਰਾਏਲ ਨੂੰ ਸਿਓਨ ਵਿੱਚੋਂ ਹੋਵੇ ਨਜਾਤ,
ਕੈਦੀ ਮੁੜਨ ਤੇ ਯਾਕੂਬ ਨੂੰ ਫਿਰ ਦੁੱਖ ਈ ਨਹੀਂ।

1. ਕੌਣ ਸਲਾਮਤ ਰਹੇਗਾ ਤੇਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ?
ਕੌਣ ਜੋ ਤੇਰੇ ਪਾਕ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਰਹੇਗਾ ਸਦਾ?

2. ਸਿੱਧੀ ਚਾਲ ਜੋ ਚੱਲਦਾ ਏ ਉਹ ਰਾਸਤੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦਾ,
ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਬੋਲਦਾ ਸੱਚ ਤੇ ਚੁਗਲੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।

3. ਆਪਣੇ ਹੱਕ ਹਮਸਾਏ ਨਾਲ ਉਹ ਕਰਦਾ ਨਾ ਬੁਰਿਆਈ,
ਐਬਾਂ ਵਾਲੀ ਉਹਨਾਂ ’ਤੇ ਗੱਲ ਓਸ ਕਦੀ ਨਾ ਲਾਈ।

4. ਜਿਹਦੇ ਅੱਗੇ ਬੁਰਾ ਆਦਮੀ ਹੈ ਨਿਕੰਮਾ ਬੰਦਾ,
ਪਰ ਉਹ ਜਿਹੜਾ ਰੱਬ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਉਹਨੂੰ ਇੱਜ਼ਤ ਦੇਂਦਾ।

5. ਆਪਣੀ ਸਹੁੰ ਤੋਂ ਕਦੀ ਨਾ ਮੁੜਦਾ ਭਾਵੇਂ ਘਾਟਾ ਖਾਵੇ,
ਦੇਂਦਾ ਉਹ ਉਧਾਰ ਪਰ ਉਸ ’ਤੇ ਕਦੀ ਵਿਆਜ ਨਾ ਲਾਵੇ।

6. ਨੇਕਾਂ ਦੇ ਸਤਾਵਣ ਲਈ ਵੱਢੀ ਕਦੀ ਨਾ ਲੈਂਦਾ,
ਜਿਹੜਾ ਕੰਮ ਅਜਿਹੇ ਕਰਦਾ ਸਦਾ ਸਲਾਮਤ ਰਹਿੰਦਾ।

1. ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਮੇਰੀ, ਤੂੰ ਹੀ ਕਰ ਰਖਵਾਲੀ,
ਮੇਰਾ ਸਭ ਭਰੋਸਾ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈਂ, ਰੱਬ ਵਾਲੀ।

2. ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਖ਼ੁਦਾ ਨੂੰ ਇਹੋ ਕਹਿੰਦੀ ਆਈ,
ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਮੇਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਭਲਿਆਈ।

3. ਜੋ ਹੈ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਭਲਾ ਲੋਕ ਚੰਗੇਰਾ,
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰਾਜ਼ੀ ਰਹਿੰਦਾ ਏ ਦਿਲ ਮੇਰਾ।

4. ਹੋਰਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਕੌਲ ਕਰਾਰ ਹੁਣ ਜਿਹੜੇ,
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਸਦਾ ਵਧਣਗੇ ਬਥੇਰੇ।

5. ਨਾ ਤਪਾਵਨ ਖੂਨੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਤਪਾਵਾਂ,
ਨਾ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ’ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਨਾਂ ਲਿਆਵਾਂ।

6. ਤੂੰ ਮਿਰਾਸ ਹੈਂ ਮੇਰੀ, ਮੇਰਾ ਤੂੰ ਪਿਆਲਾ,
ਜਿਹੜਾ ਮੇਰਾ ਹਿੱਸਾ, ਉਹਦਾ ਤੂੰ ਰਖਵਾਲਾ।

7. ਥਾਂ ਹੈ ਮਿਣਿਆ ਗਿਆ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਜਿਹੜਾ,
ਉਹ ਹੈ ਜਗ੍ਹਾ ਸੋਹਣੀ, ਸੁਥਰਾ ਹਿੱਸਾ ਮੇਰਾ।

8. ਰੱਬ ਦੀ ਮੈਂ ਗਾਵਾਂਗਾ ਸਨਾ, ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਸਲਾਹ।
ਰਾਤ ਦੇ ਵੇਲੇ ਦਿਲ ਮੇਰਾ, ਮੈਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਸਦਾ।

9. ਮੇਰੀ ਨਿਗਾਹ ਖ਼ੁਦਾ ’ਤੇ ਹੈ, ਉਹੋ ਤੇ ਮੇਰਾ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ,
ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਸੱਜੇ ਵੱਲ, ਮੈਂ ਤੇ ਕਦੀ ਨਾ ਥਿੜਕਾਂਗਾ।

10. ਏਸੇ ਸਬੱਬ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਮਨ, ਖ਼ੁਸ਼ ਹੈ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਹੈ ਨਿਹਾਲ,
ਏਸੇ ਸਬੱਬ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਤਨ, ਪਾਵੇਗਾ ਚੈਨ ਉਮੀਦਾਂ ਨਾਲ।

11. ਗੋਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਜਾਨ, ਕਦੀ ਨਾ ਰਹਿਣ ਦੇਵੇਂਗਾ,
ਹਾਂ ਮੁਕੱਦਸ ਆਪਣੇ ਨੂੰ, ਕਦੀ ਨਾ ਸੜਨ ਦੇਵੇਂਗਾ।

12. ਤੂੰ ਏਂ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਰਾਹ, ਦੱਸੇਂਗਾ ਮੈਨੂੰ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਤੇਰੇ ਹਜ਼ੂਰ ਤੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ, ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਤੇ ਮੌਜਾਂ ਹਨ ਸਦਾ।

1. ਤੂੰ ਕਰ ਮੇਰੀ ਰਖਵਾਲੀ, ਮੇਰੇ ਖ਼ੁਦਾ,
ਨਹੀਂ ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਮੇਰਾ ਆਸਰਾ।

2. ਮੇਰੀ ਜਾਨ, ਤੂੰ ਰੱਬ ਨੂੰ ਹੈ ਆਖਿਆ,
ਕਿ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਮਾਲਿਕ, ਨਾ ਤੁਜ ਬਿਨ ਭਲਾ।

3. ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ ਜੋ ਪਾਕ ਹਨ ਦੀਨਦਾਰ,
ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਮੇਰੀ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੈ ਸਦਾ।

4. ਜੋ ਰੱਬ ਦੇ ਸਿਵਾ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹਨ,
ਮੁਸੀਬਤ ਤੇ ਦੁੱਖ ਉਹਨਾਂ ’ਤੇ ਆਵੇਗਾ।

5. ਕਰਾਂਗਾ ਨਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰਾਂ ਕਬੂਲ,
ਨਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਹੋਠਾਂ ’ਤੇ ਲਿਆਵਾਂਗਾ।

6. ਮੇਰਾ ਮਾਲ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਲਾ ਹੈ ਰੱਬ,
ਤੂੰ ਹੈਂ ਮੇਰੇ ਬਖਰੇ ਦਾ ਰਾਖਾ, ਖ਼ੁਦਾ।

7. ਜੋ ਥਾਂ ਮੇਰੀ ਖ਼ਾਤਿਰ ਹੈ ਮਿਣਿਆ ਗਿਆ,
ਉਹ ਚੰਗਾ ਤੇ ਸੋਹਣਾ ਹੈ ਹਿੱਸਾ ਮੇਰਾ।

8. ਮੁਬਾਰਿਕ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਨੂੰ ਮੈਂ ਆਖਾਂਗਾ,
ਕਿ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਜਿਸ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗੀ ਸਲਾਹ।

9. ਕਿ ਰਾਤ ਦੇ ਵੇਲੇ ਇਹ ਗੁਰਦੇ ਮੇਰੇ,
ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਮੈਨੂੰ ਸਦਾ।

10. ਖ਼ੁਦਾ ਉੱਤੇ ਮੇਰੀ ਨਿਗਾਹ ਹੈ ਹਮੇਸ਼ਾ,
ਉਹ ਹੈ ਮੇਰੇ ਸੱਜੇ, ਨਾ ਟਲ ਜਾਵਾਂਗਾ।

11. ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਏਸੇ ਸਬੱਬ ਹੈ ਖ਼ੁਸ਼ੀ,
ਹੈ ਖ਼ੁਸ਼ ਮੇਰੀ ਇੱਜ਼ਤ, ਮੇਰਾ ਮਰਤਬਾ।

12. ਸੌਂਵੇਗਾ ਮੇਰਾ ਜਿਸਮ ਉਮੀਦ ਵਿੱਚ,
ਨਾ ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਗੋਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖੇਂਗਾ।

13. ਤੇਰੇ ਪਾਕ ਕੁੱਦੂਸ ਦਾ ਜਿਸਮ ਵੀ,
ਜ਼ਰਾ ਕਬਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਸੜ ਜਾਵੇਗਾ।

14. ਕਿ ਰਾਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਜੋ ਸਿੱਧਾ ਹੈ ਸਾਫ਼,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ, ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਵਿਖਲਾਵੇਂਗਾ।

15. ਤੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੈ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ,
ਤੇਰੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਇਸ਼ਰਤਾਂ ਹਨ ਸਦਾ।

1. ਸੱਚ ਨੂੰ ਸੁਣ ਤੂੰ ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਤੂੰ ਕੰਨ ਲਾ,
ਕੰਨ ਧਰ ਆਪਣਾ ਉਸ ’ਤੇ, ਯਾ ਰੱਬ, ਦਿਲ ਤੋਂ ਮੰਗਦਾ ਮੈਂ ਦੁਆ।

2. ਤੂੰ ਹੀ ਮੇਰੀ ਕਰ ਅਦਾਲਤ, ਆਪੀਂ ਵੇਖ ਸੱਚਿਆਈ ਨੂੰ,
ਜਾਂਚਿਆ, ਤਾਇਆ ਤੂੰ ਹੀ ਮੈਨੂੰ, ਰਾਤੀਂ ਖ਼ਬਰ ਲੈਂਦਾ ਤੂੰ।

3. ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਕੁਝ ਬੁਰਿਆਈ, ਪਾਵੇਂਗਾ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਮੇਰਾ ਮੂੰਹ ਖ਼ਿਆਲ ਤੋਂ ਮੇਰੇ, ਵੱਧ ਕੇ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੇਗਾ।

4. ਆਦਮਜਾਤ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ, ਤੇਰੀ ਸ਼ਰਾਅ ਦੇ ਸਬੱਬ,
ਭੈੜੇ ਰਾਹ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ, ਮੈਂ ਬਚਾਇਆ, ਮੇਰੇ ਰੱਬ।

5. ਮੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਨੇ ਹੈ ਫੜ੍ਹਿਆ, ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਤੇਰਾ ਰਾਹ,
ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਹੁਣ ਕਦੀ, ਮੇਰਾ ਪੈਰ ਨਾ ਹਟੇਗਾ।

6. ਯਾ ਰੱਬ, ਮੈਂ ਪੁਕਾਰਿਆ ਤੈਨੂੰ, ਤੂੰ ਹੀ ਮੇਰੀ ਸੁਣੇਂਗਾ,
ਕੰਨ ਧਰ ਮੇਰੀਆਂ ਅਰਜ਼ਾਂ ਉੱਤੇ, ਮੇਰੀ ਸੁਣ ਲੈ ਤੂੰ ਦੁਆ।

7. ਆਸ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾਂਦਾ ਤੂੰ,
ਆਪਣੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ, ਰਹਿਮਤ ਵੀ ਵਿਖਾਂਦਾ ਤੂੰ।

8. ਯਾ ਰੱਬ, ਮੇਰੀ ਕਰ ਰਖਵਾਲੀ, ਵਾਂਗਰ ਅੱਖ ਦੀ ਪੁਤਲੀ ਦੇ,
ਆਪਣੇ ਪਰਾਂ ਦੀ ਛਾਂ ਹੇਠਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਪਨਾਹ ਤੂੰ ਦੇ।

9. ਉਹਨਾਂ ਬੁਰਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾ ਲੈ, ਜਿਹੜੇ ਦੁੱਖ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੇ ਹਨ,
ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਦੇ ਵੈਰੀ ਮਿਲਕੇ, ਮੈਨੂੰ ਘੇਰਾ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ।

10. ਆਪਣੀ ਚਰਬੀ ਵਿੱਚ ਲੁੱਕ ਗਏ, ਬੋਲਦੇ ਬੋਲ ਤਕੱਬਰ ਦਾ,
ਘੇਰਦੇ ਤੱਕਦੇ ਰਾਹ ਅਸਾਡਾ, ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਨੂੰ ਦੇਣ ਡਿਗਾ।

11. ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਵਾਂਗਰ ਹਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ, ਜਿਹੜਾ ਪਾੜਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਏ,
ਹਾਂ ਉਸ ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਵਾਂਗਰ, ਜੋ ਸ਼ਹਿ ਮਾਰ ਕੇ ਬਹਿੰਦਾ ਹੈ।

12. ਯਾ ਰੱਬ, ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਲੜ ਤੂੰ, ਮੈਨੂੰ ਬੁਰਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾ,
ਆਪਣੇ ਖੰਜਰ ਨਾਲ ਜਾਨ ਮੇਰੀ, ਤੂੰ ਬਦਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਛੁਡਾ।

13. ਯਾ ਰੱਬ, ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਧਾਕੇ, ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਬਚਾਈਂ ਤੂੰ,
ਆਸ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇਸੇ ਜੱਗ ਵਿੱਚ, ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਛੁਡਾਈਂ ਤੂੰ।

14. ਗੈਬੋਂ ਪੇਟ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਭਰਦਾ, ਰੱਜੇ ਖੂਬ ਉਹ ਦੌਲਤ ਨਾਲ,
ਆਪਣੀ ਅਲ-ਔਲਾਦ ਦੇ ਵਾਸਤੇ, ਉਹ ਛੱਡ ਜਾਂਦੇ ਬਹੁਤਾ ਮਾਲ।

15. ਪਰ ਮੈਂ, ਯਾ ਰੱਬ, ਤੇਰਾ ਚਿਹਰਾ ਵਿੱਚ ਸੱਚਿਆਈ ਵੇਖਾਂਗਾ,
ਜਦ ਕਿ ਤੇਰੀ ਸੂਰਤ ਹੀ ਤੋਂ ਮੈਂ ਅਸੂਦਾ ਹੋਵਾਂਗਾ।

ਮੇਰੀ ਸੁਣ ਲੈ ਆਪੀਂ ਦੁਆ, ਆਪੀਂ ਦੁਆ, ਰਹਿਮਾਨ।

1. ਸੱਚ ਨੂੰ ਸੁਣ ਤੂੰ ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਰੱਖ ਫਰਿਆਦ ’ਤੇ ਧਿਆਨ।

2. ਮੇਰੀ ਦੁਆ ਜੋ ਸੱਚੇ ਦਿਲ ਤੋਂ, ਓਸ ’ਤੇ ਰੱਖ ਤੂੰ ਕੰਨ।

3. ਮੇਰੀ ਕਰ ਅਦਾਲਤ, ਯਾ ਰੱਬ, ਸੱਚ ਨੂੰ ਤੂੰ ਪਹਿਚਾਣ।

4. ਪਰਖਿਆ ਤਾਇਆ ਤੂੰ ਏ ਮੈਨੂੰ, ਰਾਤੀਂ ਹੈਂ ਨਿਗਾਹਬਾਨ।

5. ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਕੁਝ ਬੁਰਿਆਈ, ਪਾਵੇਂਗਾ ਰਹਿਮਾਨ।

6. ਮੇਰਾ ਮੂੰਹ ਨਾ ਬੋਲੇ ਉਹ ਗੱਲ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਹੋ ਨੁਕਸਾਨ।

7. ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਭੈੜੇ ਵੇਖਕੇ, ਸ਼ਰ੍ਹਾ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਨ।

8. ਬੁਰਿਆਂ ਰਾਹਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਇਆ, ਆਪ ਨੂੰ ਐ ਸੁਭਾਨ।

9. ਮੇਰੇ ਕਦਮਾਂ ਨੇ ਰਾਹ ਤੇਰਾ, ਪਕੜਿਆ ਹੈ ਹੁਣ ਆਣ।

10. ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਹੁਣ ਕਦੀ ਨਾ ਥਿੜਕਣ, ਕਦੀ ਨਾ ਠੇਡਾ ਖਾਣ।

ਤੈਨੂੰ ਸੱਦਨਾ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਤੈਨੂੰ ਸੱਦਨਾ ਮੈਂ ਵਾਜਾਂ ਮਾਰ।

11. ਮੇਰੇ ’ਤੇ ਵੱਲ ਕੰਨ ਧਰ ਤੂੰ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਸੁਣ ਲੈ ਮੇਰੀ ਤੂੰ ਪੁਕਾਰ।

12. ਜ਼ਾਹਿਰ ਕਰ ਤੂੰ ਮਿਹਰਬਾਨੀ,
ਆਸਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਰ।

13. ਆਪਣੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ, ਰੱਬਾ,
ਦੂਤਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਮਾਰ।

14. ਅੱਖ ਦੀ ਪੁਤਲੀ ਵਾਂਗਰ ਮੈਨੂੰ,
ਪਰਾਂ ਦੇ ਰੱਖ ਵਿਚਕਾਰ।

15. ਉਹ ਸ਼ਰੀਰ ਜਿਹੜੇ ਅਤਿ ਦੁੱਖ ਦਿੰਦੇ,
ਜਾਨ ਦਾ ਕਰਨ ਨਾ ਉੱਧਾਰ।

16. ਆਪਣੀ ਚਰਬੀ ਵਿੱਚ ਉਹ ਛੱਪ ਗਏ,
ਮੂੰਹੋਂ ਬੋਲਣ ਹੰਕਾਰ।

17. ਘੇਰਨ ਸਾਡੇ ਕਦਮਾਂ ਨੂੰ ਉਹ,
ਡੇਗਣ ਦੀ ਰੱਖਦੇ ਉਹ ਤਾੜ।

18. ਸ਼ੇਰ ਬੱਚੇ ਵਾਂਗੂੰ ਛੁਪਕੇ ਬਹਿੰਦੇ,
ਸ਼ੇਰ ਜਿਉਂ ਕਰਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ।

19. ਯਾ ਰੱਬ, ਉੱਠਕੇ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਤੂੰ,
ਦੁਸ਼ਮਣ ਮੇਰੇ ਮਾਰ।

20. ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਰੱਖ ਲੈ ਸ਼ਰੀਰ ਤੋਂ,
ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਤਲਵਾਰ।

21. ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਬਚਾ ਤੂੰ,
ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਕਰਦੇ ਜੋ ਪਿਆਰ।

22. ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ ਏਸੇ ਜਹਾਨ ਵਿੱਚ,
ਦੌਲਤ ਤੂੰ ਏਂ ਬਖ਼ਸ਼ਣਹਾਰ।

23. ਰੱਜੇਗੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਲ-ਔਲਾਦ ਵੀ,
ਦੌਲਤ ਛੱਡ ਜਾਣ ਬੇ–ਸ਼ੁਮਾਰ।

24. ਪਰ ਮੈਂ ਸਦਾਕਤ ਵਿੱਚ ਚਿਹਰੇ ਤੇਰੇ ਨੂੰ,
ਵੇਖਾਂਗਾ ਬਾਰੰਬਾਰ ।

25. ਜਾਗ ਕੇ ਤੇਰੀ ਸੂਰਤ ਦੇ ਮੈਂ,
ਰੱਜਾਂਗਾ ਕਰ ਦਿਦਾਰ।

1. ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਜ਼ੋਰ ਤੂੰ ਮੇਰਾ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੈ ਤੇਰੇ ਨਾਲ,
ਮੇਰਾ ਗੜ੍ਹ, ਚਟਾਨ ਤੂੰ ਮੇਰੀ, ਤੂੰ ਏਂ ਹੈਂ ਛੁਡਾਉਣਵਾਲ,
ਤੂੰ ਜ਼ੋਰ ਮੇਰਾ ਹੈਂ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੈ ਤੇਰੇ ਨਾਲ।

2. ਮੇਰਾ ਰੱਬ ਚਟਾਨ ਹੈ ਮੇਰੀ, ਉਸ ’ਤੇ ਆਸ ਮੈਂ ਰੱਖਾਂਗਾ,
ਮੇਰੀ ਢਾਲ ਤੇ ਸਿੰਗ ਨਜਾਤ ਦਾ, ਉਹ ਹੈ ਮੇਰੀ ਉੱਚੀ ਜਾਅ,
ਉਹ ਜ਼ੋਰ ਮੇਰਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੈ ਉਹਦੇ ਨਾਲ।

3. ਮੰਗਾਂਗਾ ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਕੋਲੋਂ, ਜੋ ਹੈ ਉਸਤਤ ਯੋਗ ਖ਼ੁਦਾ,
ਆਪਣੇ ਦੂਤੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥੋਂ, ਤਦ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਵਾਂਗਾ।
ਰੱਬ ਜ਼ੋਰ ਮੇਰਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੈ ਉਹਦੇ ਨਾਲ।

4. ਮੌਤ ਦੇ ਦੁੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਂ ਘਿਰਿਆ, ਬੁਰੇ ਲੋਕ ਡਰਾਉਂਦੇ ਸਨ,
ਗੋਰ ਦੇ ਬੰਨਣ, ਮੌਤ ਦੇ ਫੰਦੇ, ਘੇਰਦੇ ਅਤੇ ਫਸਾਉਂਦੇ ਸਨ,
ਰੱਬ ਜ਼ੋਰ ਮੇਰਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੈ ਉਹਦੇ ਨਾਲ।

5. ਤਦ ਪੁਕਾਰਿਆ ਆਪਣੇ ਰੱਬ ਨੂੰ, ਮੈਂ ਸਾਂ ਦੁਖੀ ਅਤਿ ਲਾਚਾਰ,
ਆਪਣੇ ਰੱਬ ਪਾਕ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿੱਚ ਤਦੋਂ ਕੀਤੀ ਮੈਂ ਪੁਕਾਰ,
ਰੱਬ ਜ਼ੋਰ ਮੇਰਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੈ ਉਹਦੇ ਨਾਲ।

6. ਆਪਣੀ ਹੈਕਲ ਵਿੱਚੋਂ ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੀ ਸੁਣੀ ਝੱਟ ਸਦਾ,
ਉਸ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਤੀਕਰ ਮੇਰੀ, ਪਹੁੰਚੀ ਰੋਵਣ ਦੀ ਦੁਆ,
ਰੱਬ ਜ਼ੋਰ ਮੇਰਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੈ ਉਹਦੇ ਨਾਲ।

7. ਥਰ–ਥਰ ਕੰਬੀ ਧਰਤੀ ਸਾਰੀ,
ਮੁੱਢੋਂ ਮੂਲੋਂ ਕੁੱਲ ਪਹਾੜ,
ਥਰ–ਥਰ ਕੰਬੇ, ਥਰ ਥਰ ਕੰਬੇ,
ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਰੱਬ ਕਹਿਰ।

8. ਉਸ ਦੇ ਕਹਿਰ ਤੋਂ ਧੂੰਆ ਉੱਠਿਆ,
ਮੂੰਹੋਂ ਨਿਕਲੀ ਅੱਗ ਭਰਮਾਰ,
ਭਸਮ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਅੱਗ ਉਹ,
ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਲ਼ ਉੱਠੇ ਅੰਗਿਆਰ।

9. ਉਹ ਆਸਮਾਨ ਨਿਵਾ ਕੇ ਉੱਤਰਿਆ,
ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਸੀ ਘੁੱਪ ਹਨੇਰ,
ਚੜ੍ਹ ਕਰੂਬੀ ’ਤੇ, ਉੱਡ ਗਿਆ,
ਵਾਅ ਦੇ ਪਰਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਫੇਰ।

10. ਉਹ ਦੇ ਆਨੇ-ਬਾਨੇ ਪਰਦਾ,
ਹੈ ਸੀ ਘੁੱਪ ਹਨੇਰੇ ਦਾ,
ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਘਟਾ ਦਾ ਤੰਬੂ,
ਫੇਰ ਹਨੇਰਾ, ਪਾਣੀ ਦਾ।

11. ਬੱਦਲੀ ਉਹਦੇ ਅੱਗੇ ਲਿਸ਼ਕੀ,
ਜਿਸਦੇ ਚਾਨਣ ਤੋਂ ਇੱਕ ਵਾਰ,
ਪਾਟੇ ਸਨ ਫਿਰ ਬੱਦਲ ਸਾਰੇ,
ਵੇਖੋ, ਗੜੇ ਤੇ ਅੰਗਿਆਰ।

12. ਗੱਜਿਆ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਅਸਮਾਨ ਵਿੱਚ,
ਤਦ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾ,
ਵੇਖੋ, ਗੜੇ ਤੇ ਅੰਗਿਆਰੇ, ਹੈ ਬੁਲਾਰਾ ਓਸੇ ਦਾ।

13. ਉਸਨੇ ਤੀਰ ਚਲਾਏ ਆਪਣੇ,
ਹੋਏ ਸਭੋ ਪਰੇਸ਼ਾਨ,
ਬੱਦਲੀਆਂ ਲਿਸ਼ਕਾਕੇ ਉਸਨੇ,
ਕੀਤਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ।

14. ਤੇਰੇ ਕਹਿਰ ਦੇ ਬੁੱਲੇ ਨੇ ਤਦ,
ਤੇਰੀ ਝਿੜਕੀ ਨਾਲ, ਖ਼ੁਦਾ,
ਤਹਿ ਸਮੁੰਦਰ ਦੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਈ,
ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਬੀਨਾ।

15. ਆਪੀਂ ਉਪਰੋਂ ਹੱਥ ਵਧਾ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਰੱਬ ਬਚਾਵੇਗਾ,
ਉਹੋ ਡੂੰਘੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚੋਂ ਮੈਨੂੰ ਖਿੱਚ ਲੈ ਜਾਵੇਗਾ,
ਉਹ ਜ਼ੋਰ ਮੇਰਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੈ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ।

16. ਮੇਰੇ ਭਾਰੇ ਦੂਤੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਜਿਨ੍ਹਾ ਵੈਰ ਵਧਾਇਆ ਹੈ,
ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲੋਂ ਮੇਰੇ ਰੱਬ ਨੇ, ਮੈਨੂੰ ਆਪ ਛੁਡਾਇਆ ਹੈ,
ਉਹ ਜ਼ੋਰ ਮੇਰਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੈ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ।

17. ਮੇਰਾ ਕੀਤਾ ਸਾਹਮਣਾ ਉਨ੍ਹਾਂ, ਜਦੋਂ ਸਾਂ ਮੈਂ ਬਿਪਤਾ ਨਾਲ,
ਪਰ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਮੇਰਾ ਰੱਬ ਸੀ ਮੇਰਾ ਉਹ ਛੁਡਾਣੇਵਾਲ,
ਉਹ ਜ਼ੋਰ ਮੇਰਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੈ ਉਹਦੇ ਨਾਲ।

18. ਮੈਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਥਾਂ ਦੇ ਉੱਤੇ, ਆਪੀਂ ਕੱਢ ਲਿਆਇਆ ਸੀ,
ਮਿਹਰਬਾਨ ਸੀ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪ ਛੁਡਾਇਆ ਸੀ,
ਉਹ ਜ਼ੋਰ ਮੇਰਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੈ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ।

19. ਜਿਹੀ ਮੇਰੀ ਹੈ ਸੱਚਿਆਈ,
ਤਿਹਾ ਬਦਲਾ ਦੇਵੇਗਾ,
ਜਿਹੀ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਸਫ਼ਾਈ,
ਮੈਨੂੰ ਦੇਵੇਗਾ ਜਜ਼ਾ।

20. ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਰਾਹ ਨੂੰ
ਹਰ ਦਮ ਯਾਦ ਹੀ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ,
ਬਦੀ ਕਰਕੇ ਮੈਂ,
ਨਾ ਛੱਡਿਆ ਪਾਸਾ ਆਪਣੇ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦਾ।

21. ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਅੱਖੀਆਂ ਅੱਗੇ
ਉਹਦੀ ਸਭ ਸ਼ਰੀਅਤ ਨੂੰ,
ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਫਰਮਾਨ ਉਹਦੇ ਨੂੰ
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਮੂਲ ਜੁਦਾ।

22. ਸਿੱਧਾ ਸਾਦਾ ਮੈਂ ਰਿਹਾ ਸਾਂ
ਨਾਲ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਆਪਣੇ ਦੇ,
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੈਂ ਤੇ ਰੱਖਿਆ,
ਬੁਰਿਆਂ ਕੰਮਾ ਤੋਂ ਬਚਾ।

23. ਬਦਲਾ ਦਿੱਤਾ ਰੱਬ ਨੇ
ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਜੋ ਸੱਚਿਆਈ ਸੀ,
ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਸਫ਼ਾਈ ਵੇਖਕੇ ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਜਜ਼ਾ।

24. ਤੂੰ ਰਹਿਮ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤਾਈਂ,
ਆਪ ਰਹਿਮ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈਂ,
ਹਾਂ ਸੱਚਿਆਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤਾਈਂ,
ਤੂੰ ਸੱਚਿਆਰ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈਂ।

25. ਖ਼ਾਲਿਸ ਨੂੰ, ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਖ਼ਾਲਿਸ,
ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੂੰਂ ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਡਿੰਗਿਆਂ ਨੂੰ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਤਾਈਂ,
ਡਿੰਗਾ ਹੋ ਵਿਖਾਵੇਂਗਾ।

26. ਕਿਉਂ ਜੋ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈਂ ਬਚਾਉਂਦਾ,
ਯਾ ਰੱਬ, ਸਾਰੇ ਦੁਖੀਆਂ ਨੂੰ,
ਨੀਵਾਂ ਕਰੇਂਗਾ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਤੂੰ ਸਭ ਉੱਚੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਨੂੰ।

27. ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਆਪੀਂ ਤੂੰ ਏ,
ਮੇਰਾ ਦੀਵਾ ਬਾਲ਼ੇਂਗਾ,
ਮੇਰੇ ਸਭ ਹਨੇਰੇ ਨੂੰ ਤੂੰ,
ਚਾਨਣ ਕਰ ਵਿਖਾਲੇਂਗਾ।

28. ਕਿਉਂ ਜੋ ਤੇਰੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਮੈਂ,
ਦੌੜ੍ਹਾਂਗਾ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ’ਤੇ,
ਹਾਂ ਇਮਦਾਦ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਰੱਬ ਦੀ,
ਕੁੱਦਾਂਗਾ ਦੀਵਾਰਾਂ ’ਤੇ।

29. ਖ਼ਾਲਿਸ ਹੈ ਕਲਾਮ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ,
ਕਾਮਿਲ ਸੱਚਾ ਉਹਦਾ ਰਾਹ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਉਸ ’ਤੇ,
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਉਹ ਢਾਲ ਸਦਾ।

30. ਕਿਹੜਾ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਬਾਝੋਂ,
ਦੂਜਾ ਕੋਈ ਪਾਲਣਹਾਰ?
ਬਾਝ ਅਸਾਡੇ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ,
ਕੌਣ ਚਟਾਨ ਹੈ ਪਾਇਦਾਰ?

31. ਮੇਰੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਕੱਸ ਕੇ ਬੰਨ੍ਹਦਾ,
ਖੂਬ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨਾਲ ਖ਼ੁਦਾ,
ਮੇਰੇ ਰਾਹ ਨੂੰ ਕਾਮਿਲ ਕਰਦਾ,
ਕੁਦਰਤ ਉਹਦੀ ਹੈ ਸਦਾ।

32. ਮੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪੀਂ,
ਹਿਰਨੀ ਵਾਂਗ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਮੈਨੂੰ ਉੱਚੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਉੱਤੇ,
ਉਹ ਖਲਾਰ ਬਿਠਾਉਂਦਾ ਹੈ।

33. ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਜੰਗ ਕਰਨਾ,
ਆਪ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ,
ਮੇਰੇ ਬਾਜੂ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਹੁਣ,
ਪਿੱਤਲ ਦੀ ਕਮਾਨ ਝੁਕਾ।

34. ਢਾਲ ਨਜਾਤ ਦੀ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਤੂੰ ਏ,
ਮੈਨੂੰ ਆਪ ਸੰਭਾਲਦਾ ਹੈਂ,
ਆਪਣੀ ਰਹਿਮਤ ਨਾਲ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ,
ਉੱਚੇ ਥਾਂ ਬਿਠਾਉਂਦਾ ਹੈਂ।

35. ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਹੇਠਾਂ, ਬਖ਼ਸ਼ੇਂਗਾ ਕੁਸ਼ਾਦਗੀ,
ਮੇਰੇ ਗਿੱਟਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਕਦੀ ਨਾ ਥਿੜਕਨ ਹੋਵੇਗੀ।

36. ਪਿੱਛਾ ਕਰਕੇ ਵੈਰੀਆਂ ਨੂੰ,
ਛੇਤੀ ਨਾਲ ਜਾ ਪਕੜਾਂਗਾ,
ਜਦ ਤੋੜੀ ਉਹ ਨਾਸ਼ ਨਾ ਹੋਵਣ,
ਮੈਂ ਨਾ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਾਂਗਾ।

37. ਮੈਂ ਪਟਕਾਵਾਂਗਾ ਅਜਿਹਾ,
ਕਦੀ ਉਹ ਉੱਠ ਨਾ ਸਕਣਗੇ,
ਡਿੱਗਣਗੇ ਉਹ ਪੁੱਠੇ ਹੋ ਕੇ,
ਹੇਠਾਂ ਮੇਰਿਆਂ ਪੈਰਾਂ ਦੇ।

38. ਮੇਰਾ ਲੱਕ ਤੂੰ ਕੱਸਕੇ ਬੱਧਾ,
ਜੰਗ ਦੇ ਵਾਸਤੇ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਮੇਰੇ ਵੈਰੀ ਮੇਰੇ ਹੇਠਾਂ,
ਤੂੰ ਏ ਸਾਫ਼ ਝੁਕਾਵੇਂਗਾ।

39. ਯਾ ਰੱਬ, ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਵੈਰੀ,
ਮੈਨੂੰ ਪਿੱਠ ਵਿਖਾਵਣਗੇ,
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੋ ਵੈਰ ਕਮਾਂਦੇ,
ਸਭੋ ਉੱਡ-ਪੁੱਡ ਜਾਵਣਗੇ।

40. ਉਹ ਚਿੱਲਾਵਣਗੇ, ਨਾ ਕੋਈ,
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾਵੇਗਾ,
ਉਹ ਪੁਕਾਰਨਗੇ ਖ਼ੁਦਾ ਨੂੰ,
ਉਹ ਨਾ ਕੁਝ ਵੀ ਸੁਣੇਗਾ।

41. ਮੈਂ ਤੇ ਵਾਅ ਦੇ ਗਰ ਦੇ ਵਾਂਗਰ,
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੀਹ ਸੁੱਟਾਂਗਾ,
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁੱਟ ਦਿਆਂ ਅਜਿਹਾ,
ਜਿਵੇਂ ਚਿੱਕੜ ਰਸਤੇ ਦਾ।

42. ਮੈਨੂੰ ਝਗੜੇ ਤੋਂ ਬਚਾ ਕੇ,
ਤੂੰ ਬਣਾਵੇਂਗਾ ਸਰਦਾਰ,
ਜਿਸਦਾ ਮੈਂ ਸਾਂ ਕਦੀ ਨਾ ਵਾਕਿਫ਼,
ਹੋਵੇਗਾ ਉਹ ਤਾਬਿਆਦਾਰ।

43. ਸੁਣ ਮਸ਼ਹੂਰੀ, ਮੰਨੇਗੀ ਡਰ,
ਅਲ ਔਲਾਦ ਗ਼ੈਰ ਕੌਮਾਂ ਦੀ,
ਉਹ ਕੁਮਲਾਵੇਗੀ ਤੇ ਆਪਣੇ,
ਘਰ ਵਿੱਚ ਥਰ–ਥਰ ਕੰਬੇਗੀ।

44. ਹੈ ਚਟਾਨ ਮੇਰੀ ਮੁਬਾਰਿਕ, ਮੇਰਾ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ,
ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਦਿੰਦਾ ਖ਼ਲਾਸੀ, ਉਹ ਤੇ ਵੱਡਾ ਹੈ ਸਦਾ।

45. ਕਰਦਾ ਹੈ ਕੌਮਾਂ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ,
ਉਹਦੀ ਕੁਦਰਤ ਹੈ ਬੜੀ, ਲੈਂਦਾ ਜੋ ਬਦਲਾ ਹੈ ਮੇਰਾ।

46. ਮੇਰੀ ਇੱਜ਼ਤ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਦੂਤੀਆਂ ’ਤੇ,
ਜ਼ਾਲਿਮਾਂ ਵੈਰੀਆਂ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਲੈਂਦਾ ਹੈਂ ਛੁਡਾ।

47. ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਤੇਰਾ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰਾਂ ਦਿਲ ਦੇ ਨਾਲ,
ਨਾਮ ਤੇਰੇ ਦੀ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ, ਮੈਂ ਗਾਵਾਂਗਾ ਸਨਾ।

48. ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਦਿੰਦਾ ਤੂੰ ਨਜਾਤਾਂ, ਤੇਰੇ ਮਮਸੂਹ ਦਾਊਦ,
ਉਹਦੀ ਔਲਾਦ ’ਤੇ ਵੀ ਰਹਿਮ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੈ ਤੇਰਾ।

1. ਆਸਮਾਨ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਕੰਮ ਸਾਰੇ,
ਕਰਦੇ ਹਨ ਰੱਬ ਦੀ ਵਡਿਆਈ।

2. ਦਿਨ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਦਿਨਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ,
ਰਾਤ ਬਖ਼ਸ਼ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਦਾਨਾਈ।

3. ਨਾ ਹੈ ਜ਼ੁਬਾਨ, ਨਾ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣੀ ਜਾਂਦੀ,
ਤਾਰ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਲਾਈ।

4. ਸਾਰੀ ਜ਼ਮੀਨ ਦਿਆਂ ਕੰਢਿਆਂ ਤੋੜੀ,
ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਵੀ ਪੁਚਾਈ।

5. ਤੰਬੂ ਬਣਾਇਆ ਰੱਬ ਨੇ ਸੂਰਜ ਦੇ ਲਈ,
ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖੀ ਉੱਚਿਆਈ।

6. ਲਾੜੇ ਦੇ ਵਾਂਗਰ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਜੋ ਦੌੜ੍ਹਦਾ,
ਦੌੜ੍ਹਨੇ ਦੇ ਨਾਲ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਆਈ।

7. ਆਸਮਾਨ ਦੇ ਕੰਢਿਆਂ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਕੰਢੇ ਘੁੰਮਦਾ,
ਸਭਨਾਂ ਨੂੰ ਦਿੰਦਾ ਰੌਸ਼ਨਾਈ।

7. ਸ਼ਰੀਅਤ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਐਸੀ ਕਾਮਿਲ,
ਕਿ ਉਹ ਹੈ ਫੇਰ ਦਿੰਦੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲ।

8. ਸ਼ਹਾਦਤ ਸੱਚੀ ਹੈ ਐਸੀ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ,
ਕਿ ਉਹ ਸਿੱਧਿਆਂ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਹੈ ਸਿਖਾਉਂਦੀ।

9. ਸ਼ਰ੍ਹਾ ਹੈ ਸਾਫ਼ ਸਿੱਧੀ ਰੱਬ ਦੀ ਸਾਰੀ,
ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਦੂਰ ਕਰਦੀ ਬੇ–ਕਰਾਰੀ।

10. ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵਿੱਚ ਹੈ ਉਹ ਸਫ਼ਾਈ,
ਕਿ ਹੁੰਦੀ ਅੱਖੀਆਂ ਨੂੰ ਰੌਸ਼ਨਾਈ।

11. ਅਜਿਹਾ ਪਾਕ ਹੈ ਡਰ ਖੌਫ਼ ਰੱਬ ਦਾ,
ਸਦਾ ਤੀਕਰ ਹੀ ਉਹ ਕਾਇਮ ਹੈ ਰਹਿੰਦਾ।

12. ਨਿਆਂ ਰੱਬ ਦੇ ਨੇ ਸੱਚੇ ਸਾਫ਼ ਸਾਰੇ,
ਉਹ ਕੁੰਦਨ ਸੋਨੇ ਨਾਲੋਂ ਮਹਿੰਗੇ ਪਿਆਰੇ।

13. ਨਿਆਂ ਉਸ ਸ਼ਹਿਦ ਵਾਂਗਰ ਮਿੱਠਾ ਲੱਗਦਾ,
ਜਿਹੜਾ ਆਪਣੇ ਖੱਗੇ ਵਿੱਚੋਂ ਵਗਦਾ।

14. ਨਸੀਅਤ ਉਸ ਤੋਂ ਸਿੱਖਦੇ ਤੇਰੇ ਬੰਦੇ,
ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖਦੇ ਬਦਲਾ ਪਾਂਦੇ।

15. ਤੇ ਕਿਹੜਾ ਜਾਣੇ ਆਪਣੀ ਭੁੱਲ ਚੁੱਕ ਨੂੰ,
ਲੁਕਿਆਂ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਪਾਕ ਕਰ ਤੂੰ।

16. ਗ਼ੁਨਾਹ ਗੁਸਤਾਖ਼ੀ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਬਚਾ ਲੈ,
ਕਿ ਉਹ ਨਾ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਗਲਬਾ ਪਾਵੇ।

17. ਤਦ ਹੋਵਾਂਗਾ ਮੈਂ ਸੱਚਾ, ਯਾ ਇਲਾਹੀ,
ਤਦ ਹੋਵੇ ਭਾਰੇ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਸਫ਼ਾਈ।

18. ਮੇਰੀ ਸਭ ਸੋਚ ਗੱਲ ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ ਭਾਵੇ,
ਐ ਮੇਰੇ ਜ਼ੋਰ ਤੇ ਮੇਰੇ ਮੁਕਤੀਦਾਤੇ।

1. ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਵੇਲੇ ਤੇਰੀ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਸੁਣੇ ਦੁਆ,
ਇੱਜ਼ਤ ਤੇਰੀ ਵਧਾਵੇਗਾ ਯਾਕੂਬ ਦਾ ਖ਼ੁਦਾ।

2. ਹੈਕਲ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਘੱਲੇ ਤੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਮਦਦ,
ਸਿਓਨ ਵਿੱਚੋਂ ਆਪੀਂ ਸੰਭਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਸਦਾ।

3. ਕੁਰਬਾਨੀ ਤੇਰੀ ਸਾਰੀ ਕਰੇ ਆਪ ਉਹ ਕਬੂਲ,
ਤੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਉਹ ਯਾਦ ਕਰੇਗਾ।

4. ਬਖ਼ਸ਼ੇਗਾ ਤੈਨੂੰ ਸਭ ਜੋ ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਹੈ ਮੁਰਾਦ,
ਪੂਰਾ ਕਰੇਗਾ ਉਹ ਤੇਰਾ ਮਤਲਬ ਜ਼ਰਾ-ਜ਼ਰਾ।

5. ਗਾਵਾਂਗਾ ਗੀਤ ਯਾ ਰੱਬਾ ਤੇਰੀ ਨਜਾਤ ਦੇ,
ਝੰਡਾ ਕਰਾਂਗੇ ਆਪਣੇ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਹੀ ਦਾ ਖੜ੍ਹਾ।

6. ਦਰਖਾਸਤਾਂ ਉਹ ਤੇਰੀਆਂ ਪੂਰੀ ਕਰੇਗਾ ਆਪ,
ਆਪਣੀ ਜਨਾਬ-ਏ-ਪਾਕ ਤੋਂ ਯਾਕੂਬ ਦਾ ਖ਼ੁਦਾ।

7. ਹੁਣ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣੀ ਮੈਂ ਇਹ ਗੱਲ, ਕਿ ਰੱਬ ਨੇ ਆਪ,
ਜ਼ੋਰ ਆਪਣੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਅਜਬ ਵਿਖਾ।

8. ਉਹ ਪਾਕ ਅਸਮਾਨਾਂ ’ਤੇ ਬੈਠਾ ਹੈ ਤਖ਼ਤ ’ਤੇ,
ਉੱਥੋਂ ਸੁਣੇਗਾ ਆਪਣੇ ਮਸੀਹਾ ਦੀ ਉਹ ਦੁਆ ।

9. ਇਹ ਗੱਡੀਆਂ ਉਹ ਘੋੜਿਆਂ ਦਾ ਚਰਚਾ ਕਰਨਗੇ,
ਚਰਚਾ ਪਰ ਆਪਣੇ ਰੱਬ ਦਾ ਕਰਾਂਗੇ ਅਸੀਂ ਸਦਾ।

10. ਉਹ ਝੁੱਕ ਗਏ ਤੇ ਝੁੱਕਦਿਆਂ ਛੇਤੀ ਹੀ ਡਿੱਗ ਪਏ,
ਉੱਠੇ ਅਸੀਂ ਤੇ ਸਿੱਧੇ ਖਲੋਤੇ ਰਹੇ ਬਜਾਅ।

11. ਤੂੰ ਹੀ ਬਚਾ ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਤੂੰ ਹੀ ਬਖ਼ਸ਼ ਦੇ ਨਜਾਤ,
ਅਰਜ਼ਾਂ ਦੁਆਵਾਂ ਆਪ ਸੁਣੇ ਸਾਡਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ।

1. ਤੇਰੇ ਜ਼ੋਰ ਤੋਂ ਖ਼ੁਦਾਇਆ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਹ ਆਇਆ,
ਮੁਕਤੀ ਤੇਰੀ ਤੋਂ ਉਹਨੇ ਦਿਲ ਸ਼ਾਦ ਕਿਆ ਹੀ ਪਾਇਆ।

2. ਮਤਲਬ ਹੈ ਕੀਤਾ ਪੂਰਾ ਤੂੰ ਹੀ ਏ ਉਹਦੇ ਦਿਲ ਦਾ,
ਮੂੰਹੋਂ ਜੋ ਕੁਝ ਉਹ ਮੰਗਦਾ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ।

3. ਤੂੰ ਨੇਕ ਬਰਕਤਾਂ ਤੋਂ ਨਾਲ ਉਹਦੇ ਪੇਸ਼ ਆਇਆ,
ਸੋਨੇ ਖਰੇ ਦਾ ਸਿਰ ’ਤੇ ਉਹਦੇ ਹੈ ਤਾਜ ਰਖਾਇਆ।

4. ਤੇਰੇ ਹੀ ਕੋਲੋਂ ਰੱਬਾ, ਜ਼ਿੰਦਗਾਨੀ ਉਹਨੇ ਚਾਹੀ,
ਓੜਕ ਦੇ ਤੀਕਰ ਉਮਰ ਉਹਦੀ ਹੈ ਤੂੰ ਵਧਾਈ।

5. ਸ਼ੌਕਤ ਹੈ ਉਸਦੀ ਵੱਡੀ ਤੇਰੀ ਨਜਾਤ ਤੋਂ, ਰੱਬਾ,
ਹਸ਼ਮਤ ਜਲਾਲ ਤੂੰ ਏ ਉਹਨੂੰ ਖ਼ੁਦਾਇਆ ਦਿੱਤਾ।

6. ਉਹਨੂੰ ਤੂੰ ਬਰਕਤਾਂ ਦਾ, ਆਪੇ ਸਬੱਬ ਠਹਿਰਾਇਆ,
ਤੇਰੇ ਦਿਦਾਰ ਤੋਂ ਉਹ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੈ ਆਇਆ।

7. ਰੱਬ ’ਤੇ ਹੈ ਆਸ ਸ਼ਾਹ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਦਾ ਸਾਇਆ ਦਾਇਮ,
ਨਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਟਲੇਗਾ, ਸ਼ਾਹੀ ਰਹੇਗੀ ਕਾਇਮ।

8. ਢੂੰਡ ਕੇ ਕੱਢੇਗਾ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਤੇਰੇ ਸਭ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਤੇਰਾ।

9. ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਤੇਰਾ ਜ਼ੋਰਵਾਲਾ ਹੈ,
ਤੇਰੇ ਸਭ ਵੈਰੀਆਂ ਨੂੰ ਪਕੜੇਗਾ।

10. ਅੱਗ ਦੀ ਭੱਠੀ ਦੇ ਵਾਂਗ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ,
ਗੁੱਸਾ ਆਪਣਾ ਜਦੋਂ ਵਿਖਾਵੇਂਗਾ।

11. ਵੈਰੀਆਂ ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਕਹਿਰ ਦੇ ਵਿੱਚ,
ਨਿਗਲੇਂਗਾ ਵਾਂਗ ਅੱਗ ਦੇ ਖਾਵੇਂਗਾ।

12. ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਫਲ਼ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਔਲਾਦ,
ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਤੂੰ ਮਿਟਾਵੇਂਗਾ।

13. ਬਦੀ ਫੈਲਾਂਦੇ, ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਮਨਸੂਬੇ,
ਜ਼ਿਦ ਤੇਰੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਹ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ।

14. ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਿੱਠ ਵਿਖਾਵੇਂਗਾ ਸਾਨੂੰ,
ਤੀਰ ਆਪਣਾ ਜਦੋਂ ਚਲਾਵੇਂਗਾ।

15. ਆਪਣੀ ਕੁੱਵਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬੁਲੰਦ ਤੂੰ ਹੋ,
ਕੁਦਰਤਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਵੀ ਗਾਈਏ ਸਨਾ।

1. ਯਾ ਰੱਬ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ ਮੇਰੇ ਕਿਉਂ ਦੁਖੀਆ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡਿਆ?
ਮੇਰੀ ਨਜਾਤ ਤੇ ਦੁੱਖ ਤੋਂ ਕਿਉਂ ਤੂੰ ਹੈ ਮੂੰਹ ਮੋੜਿਆ?

2. ਪੁਕਾਰਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਦਿਨ ਨੂੰ ਪਰ ਕੁਝ ਜਵਾਬ ਨਾ ਪਾਉਂਦਾ,
ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਨਾ ਕਦੀ, ਪਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਵੀ ਚਿੱਲਾਉਂਦਾ।

3. ਹਮਦਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸਰਾਏਲ ਦੀ ਤੂੰ ਰਹਿੰਦਾ, ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਬਾਪ, ਦਾਦਿਆਂ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਸਾਡੀ ਆਸ ਸੀ ਠਹਿਰਾਇਆ।

4. ਉਹਨਾਂ ਸਭਨਾਂ ਦੀ ਆਸ ਸੀ ਤੇਰੇ ਤੇ, ਸੋ ਤੂੰ ਹੀ ਦਿੱਤੀ ਆਜ਼ਾਦੀ,
ਸਭ ਤੂੰ ਹੀ ਏ ਛੁਡਾਏ, ਜਦ ਹੋਏ ਉਹ ਫਰਿਆਦੀ।

5. ਨਾ ਹੋਏ ਉਹ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ, ਆਸ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਿਰਫ਼ ਤੂੰ ਸੀ,
ਮੈਂ ਕੀੜਾ ਹਾਂ ਨਾ ਆਦਮੀ, ਨਮੋਸ਼ੀ ਹਾਂ ਇਨਸਾਨ ਤੇ ਕੌਮ ਦੀ।

6. ਸਭ ਦੇਖਣ ਵਾਲੇ ਮੇਰੇ, ਹਨ ਮੇਰੇ ’ਤੇ ਹੱਸਦੇ ਰਹਿੰਦੇ,
ਪਸਾਰ-ਪਸਾਰ ਕੇ ਹੱਥ ਆਪਣੇ, ਤੇ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਇਉਂ ਕਹਿੰਦੇ।

7. ਖ਼ੁਦਾ ’ਤੇ ਆਸਰਾ ਰੱਖੇ, ਛੁਡਾਵੇਗਾ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ,
ਕਿ ਉਹ ਹੈ ਉਸ ’ਤੇ ਰਾਜ਼ੀ, ਬਚਾਵੇਗਾ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ।

8. ਹੈ ਤੂੰ ਹੀ ਸੀ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਪੇਟ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਲਿਆਇਆ,
ਤੇ ਮਾਂ ਦੀ ਛਾਤੀ ’ਤੇ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਸੀ ਭਰੋਸਾ।

9. ਪੈਦਾਇਸ਼ ਤੋਂ ਹੀ, ਯਾ ਰੱਬ, ਮੈਂ ਸੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਤੇਰੇ ’ਤੇ,
ਪੈਦਾਇਸ਼ ਤੋਂ ਹੀ ਮੇਰਾ ਸਿਰਫ਼, ਤੂੰ ਹੀ ਸੀ ਅਲਕਾਦਿਰ।

10. ਨਾ ਮੈਥੋਂ ਦੂਰ ਰਹੀਂ ਕਿ ਤੰਗੀ ਆਈ ਛੇਤੀ,
ਤੇ ਮਦਦ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ ਹੈ ਨਾ ਕੋਈ ਹੈ ਰੱਬ ਸਾਥੀ।

11. ਬਲਦਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਘੇਰਿਆ ਹਰ ਤਰਫ਼ੋਂ ਐ ਅਲਕਾਦਿਰ,
ਬਾਸ਼ਾਨ ਦੇ ਬਲਦਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਦੇ ਘੇਰ ਲਿਆ ਹੈ।

12. ਜਿਵੇਂ ਜੰਗਲੀ ਸ਼ੇਰ ਫਾੜ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਗੂੰਜਦਾ ਤੇ ਘੂਰਾਉਂਦਾ,
ਉਵੇਂ ਹੀ ਮੂੰਹ ਪਾੜ ਕੇ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਫੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ।

13. ਜੋੜ-ਜੋੜ ਮੇਰਾ ਅਲੱਗ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਪਾਣੀ ਵਹਿੰਦਾ ਜਾਂਦਾ,
ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਮੋਮ ਦੇ ਮਾਨਿਦ, ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਪਿਘਲਦਾ ਜਾਂਦਾ।

14. ਤਾਲੂ ਨਾਲ ਹੈ ਜੀਭ ਲੱਗੀ ਜ਼ੋਰ ਮੇਰਾ ਹੈ ਸੁੱਕਦਾ ਜਾਦਾਂ,
ਮੌਤ ਦੀ ਖ਼ਾਕ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ, ਯਾ ਰੱਬ ਤੂੰ ਬਠਾਂਦਾ।

15. ਕੁੱਤਿਆਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਘੇਰਿਆ ਤੇ ਬਦਕਾਰ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਘੇਰਦੇ,
ਤੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਕੇ ਸਭ ਹੱਥ ਪੈਰ ਨੇ ਮੇਰੇ ਛੇਦਦੇ।

16. ਮੈ ਹੱਡੀਆਂ ਗਿਣ ਸਕਦਾਂ, ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਘੂਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ,
ਤੇ ਗੁਣੇ ਪਾ ਕੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਮੇਰੇ ਕੱਪੜੇ ਵੰਡਦੇ।

17. ਯਾ ਰੱਬ, ਤੂੰ ਦੂਰ ਨਾ ਰਹਿ ਹੁਣ ਕਰ ਮਦਦ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਜਲਦੀ,
ਆਪਣਾ ਵਾਹਦ ਬਚਾ ਲੈ, ਤੇ ਤਲਵਾਰ ਤੋਂ ਜਾਨ ਮੇਰੀ ।

18. ਬੱਬਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ’ਚੋਂ ਮੈਨੂੰ ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਦੇ ਰਿਹਾਈ,
ਬਲਦਾਂ ਦੇ ਸਿੰਗਾਂ ਤੋਂ ਤੂੰ, ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਹੈ ਬਚਾਈ।

19. ਖ਼ੁਦਾਇਆ ਆਪਣੇ ਭਾਈਆਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਨਾਂ ਸੁਣਾਵਾਂਗਾ,
ਹਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਮੈਂ ਮਜਲਸ ਵਿੱਚ ਬਤਾਵਾਂਗਾ।

20. ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਰੱਬ ਦਾ ਡਰ ਮੰਨਦੇ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਖੌਫ਼ ਰੱਖਦੇ ਹੋ,
ਸਨਾਵਾਂ ਉਹਦੀਆਂ ਗਾਓ, ਤੇ ਗਾਓ ਗੀਤ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਦਾ।

21. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੀ ਬਜ਼ੁਰਗੀ ਕਰ ਤੂੰ, ਐ ਯਾਕੂਬ ਦੀ ਔਲਾਦ,
ਐ ਇਸਰਾਏਲ ਦੀ ਪੀੜ੍ਹੀ, ਤੂੰ ਡਰ ਰੱਖੀਂ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦਾ।

22. ਨਾ ਦੁੱਖ ਆਜਿਜ਼ ਦਾ ਤੁੱਛ ਜਾਤਾ, ਨਾ ਉਸ ਤੋਂ ਮੂੰਹ ਲੁਕਾਉੁਂਦਾ ਹੈ,
ਜਦੋਂ ਦਿੰਦਾ ਦੁਹਾਈ ਉਹ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਝੱਟ ਉਹਦੀ ਸੁਣਦਾ।

23. ਮੈਂ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਗਾਵਾਂ, ਜਮਾਤ ਵੱਡੀ ਦੇ ਅੱਗੇ,
ਖ਼ੁਦਾ ਤਰਸਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਤੈਨੂੰ ਨਜ਼ਰਾਂ ਮੈਂ ਚੜ੍ਹਾਵਾਂਗਾ।

24. ਹਲੀਮ ਹੁਣ ਖਾ ਕੇ ਰੱਜਣਗੇ, ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ ਗਾਵਣਗੇ,
ਤੁਹਾਡਾ ਦਿਲ ਸਦਾ ਤੀਕਰ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਨਾਲ ਜੀਵੇਗਾ।

25. ਯਾਦ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਕਰਨਗੇ ਮਿਲਕੇ, ਕੰਢੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ,
ਦਿਲ ਦੇ ਨਾਲ ਰਜੂਹ ਲਿਆਵਣਗੇ, ਅੱਗੇ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੇ।

26. ਸਾਰੀਆਂ ਕੌਮਾਂ ਝੁੱਕ-ਝੁੱਕ ਜਾਵਣ, ਡਰ ਰੱਖਣਗੀਆਂ ਉਸੇ ਦਾ,
ਕਿਉਂ ਜੋ ਰਾਜ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦਾ ਹੈ, ਹਾਕਮ ਹੈ ਉਹ ਕੌਮਾਂ ਦਾ।

27. ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਸਭ ਦੌਲਤ ਵਾਲੇ ਕਰਨਗੇ ਸਿੱਜਦਾ, ਖਾਵਣਗੇ,
ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਬਚਾ ਨਾ ਸਕਦੇ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਜਾਵਣਗੇ।

28. ਰੱਬ ਦੀ ਕਰੇਗੀ ਇਬਾਦਤ, ਇੱਕ ਪੀੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਆਵੇਗੀ,
ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੂੰ ਉਹ, ਰੱਬ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਪਹੁੰਚਾਵੇਗੀ।

29. ਦੱਸੇਗੀ ਸੱਚਿਆਈ ਰੱਬ ਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਜੰਮਣਗੇ,
ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਕਰੇਗੀ ਜ਼ਾਹਿਰ, ਸੱਚੇ ਕੰਮ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੇ।

1. ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਐ ਰੱਬ ਮੇਰੇ, ਕਿਉਂ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਸੁਣਦਾ ਨਹੀਂ?
ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਤੇ ਫਰਿਆਦ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਿਉਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਸੁਣਦਾ ਨਹੀਂ?

2. ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਰੱਬ ਤੂੰ ਮੇਰਾ, ਮੈਂ ਪੁਕਾਰਦਾ, ਫ਼ਜਰੇ ਤੈਨੂੰ,
ਰਾਤ ਨੂੰ ਵੀ ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਨਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਪਰ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਸੁਣਦਾ ਨਹੀਂ।

3. ਤੂੰ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਬਜ਼ੁਰਗੀ ਨੂੰ ਹੈਂ ਪਹਿਣਦਾ,
ਆਸਰਾ ਰੱਖਿਆ ਪਿਓ ਦਾਦਿਆਂ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੂੰ ਛੱਡਿਆ ਨਹੀਂ।

4. ਜਦ ਦੁਹਾਈ ਤੇਰੀ ਦਿੱਤੀ, ਤੂੰ ਏਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛੁਡਾਇਆ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਆਸਰਾ ਤੇਰਾ ਰੱਖਿਆ, ਉਹ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋਏ ਨਹੀਂ।

5. ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਮਲਾਮਤ ਕਰਦੇ, ਸਾਰੇ ਵੇਖਦੇ ਸੰਗ ਵੀ ਲੈਂਦੇ,
ਸਿਰ ਹਿਲਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਆਪਣੇ, ਮੈਂ ਹਾਂ ਕੀੜਾ ਬੰਦਾ ਨਹੀਂ।

6. ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਠੱਠਾ ਮਾਰਕੇ, ਉਹ ਭਰੋਸਾ ਰੱਬ ’ਤੇ ਧਰਦਾ,
ਜੇ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ ਉਸ ਤੋਂ ਰਾਜ਼ੀ, ਉਸਨੂੰ ਕਿਉਂ ਛੁਡਾਉਂਦਾ ਨਹੀਂ।

7. ਤੇਰੇ ਹੱਥੋਂ ਜਨਮ ਪਾਇਆ, ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਨੂੰ, ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ,
ਮਾਂ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਆਸਰਾ ਦਿੱਤਾ, ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡਿਆ ਨਹੀਂ।

8. ਤੂੰ ਏਂ ਮੇਰੀ ਪਾਲਣਾ ਕੀਤੀ ਜਦੋਂ ਦਾ ਮੈਂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ,
ਤੂੰ ਹੀ ਮੇਰਾ ਰੱਬ ਹੈਂ ਮਾਲਿਕ ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ।

9. ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਦੂਰ ਨਾ ਰਹੀਓ, ਮਦਦਗਾਰ ਹੈ ਕੋਈ ਨਹੀਂ,
ਤੰਗੀ ਆਉਂਦੀ, ਬਲਦ ਵੱਲ ਲੈਂਦੇ, ਨੇੜੇ ਹੋ ਤੂੰ ਦੂਰ ਹੀ ਨਹੀਂ।

10. ਬਲਦ ਬਾਸ਼ਾਨ ਦੇ ਅਤਿ ਹਨ ਡਾਢੇ, ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਵਾਂਗਰ ਭੁੱਬਾਂ ਮਾਰਦੇ,
ਅੱਡੇ ਹੋਏ ਮੂੰਹ ਉਹ ਆਉਂਦੇ, ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਹਾਲਦੇ ਨਹੀਂ।

11. ਪਾਣੀ ਵਾਂਗ ਮੈਂ ਵਗਦਾ ਜਾਂਦਾ, ਜ਼ੋਰ ਵੱਖ ਹੋਏ ਮੋਮਦੇ ਵਾਂਗਰ,
ਸੀਨੇ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਪੱਘਰ ਗਿਆ, ਕੁਝ ਆਰਾਮ ਵੀ ਪਾਉਂਦਾ ਨਹੀਂ।

12. ਬੀਬਰੇ ਵਾਂਗਰ ਜ਼ੋਰ ਸੁੱਕ ਗਿਆ, ਤਾਲੂ ਨਾਲ ਜੀਭ ਲੱਗਦੀ ਜਾਂਦੀ,
ਮੌਤ ਦੀ ਖ਼ਾਕ ਤੋਂ ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਉਠਾਉਂਦਾ ਨਹੀਂ।

13. ਕਿਉਂ ਜੋ ਕੁੱਤੇ ਘੇਰਦੇ ਮੈਨੂੰ, ਹਨ ਸ਼ਰੀਰ ਲੋਕ ਗਿਰਦੇ ਮੇਰੇ,
ਹੱਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿੱਲ ਠੋਕਦੇ, ਇਹ ਬਦਕਾਰ ਤੇ ਮੁੜਦੇ ਨਹੀਂ।

14. ਆਪਣੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਗਿਣ ਮੈਂ ਸਕਦਾ, ਤੱਕਦੇ ਲੋਕ ਤੇ ਘੁਰਕਦੇ ਮੈਨੂੰ,
ਕੱਪੜੇ ਵੰਡਦੇ, ਕੁੜਤੇ ਉੱਤੇ ਗੁਣੇ ਪਾਉਂਦੇ, ਪਾੜਦੇ ਨਹੀਂ।

15. ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਇਕੱਲੀ ਨੂੰ ਤਲਵਾਰ ਤੇ ਕੁੱਤਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾ ਲੈ,
ਮਦਦ ਨੂੰ ਹੁਣ ਆਵੀਂ ਛੇਤੀ, ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੂਰ ਨਾ ਰਹੀਂ।

16. ਬਲਦ ਦੇ ਸਿੰਗੋਂ, ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ, ਦੇ ਖ਼ਲਾਸੀ, ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ,
ਮੈਂ ਬਜ਼ੁਰਗੀ ਲੋਕਾਂ ਅੱਗੇ ਕਰਨਾ, ਹਾਂ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦਾ ਨਹੀਂ।

1. ਕਦੀ ਨਾ ਹੋਵੇਗੀ ਥੁੜ ਮੈਨੂੰ,
ਰੱਬ ਜੋ ਮੇਰਾ ਅਯਾਲੀ ਹੈ,
ਹਰੀ ਹਰੀ ਘਾਹ ’ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹਾਲੇ,
ਉਹੋ ਮੇਰਾ ਪਾਲੀ ਹੈ।

2. ਮਿੱਠਿਆਂ ਸੋਤਿਆਂ ਦੇ ਉੱਤੇ,
ਮੈਨੂੰ ਆਪ ਲੈ ਜਾਵੇਗਾ,
ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਆਪ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ,
ਮੁੜਕੇ ਫਿਰ ਜਿਵਾਵੇਗਾ।

3. ਆਪਣੇ ਪਾਕ ਨਾਂ ਦੀ ਖ਼ਾਤਿਰ,
ਮੈਨੂੰ ਆਪ ਛੁਡਾਵੇਗਾ,
ਸੱਚੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ਦੇ ਉਹ ਉੱਤੇ,
ਮੈਨੂੰ ਆਪ ਚਲਾਵੇਗਾ।

4. ਮੌਤ ਦੇ ਸਾਏ ਦਾ ਜੋ ਜੰਗਲ,
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਜਾਵਾਂਗਾ,
ਤਦ ਬਲਾਵਾਂ ਕੋਲੋਂ ਹਰਗਿਜ਼,
ਜ਼ਰਾ ਖੌਫ਼ ਨਾ ਖਾਵਾਂਗਾ।

5. ਕਿਉਂ ਜੋ ਤਦੋਂ, ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ,
ਹੋਵੇਂਗਾ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ,
ਤੇਰੀ ਸੋਟੀ ਤੇਰੀ ਲਾਠੀ,
ਮੈਨੂੰ ਲੈਣਗੀਆਂ ਸੰਭਾਲ।

6. ਮੇਰੇ ਵੈਰੀਆਂ ਦੇ ਅੱਗੇ,
ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਦਸਤਰਖਵਾਂ ਵਿਛਾ ਕੇ ਤੂੰ ਏ,
ਤੇਲ ਮੇਰੇ ’ਤੇ ਡੋਲ੍ਹੇਂਗਾ।

7. ਮੇਰਾ ਪਿਆਲਾ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ,
ਮਿਹਰ ਤੇ ਰਹਿਮਤ ਉਮਰ ਭਰ,
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣਗੀਆਂ ਸਦਾ,
ਮੈਂ ਰਹਾਂਗਾ ਰੱਬ ਦੇ ਘਰ।

ਰੱਬ ਅਯਾਲੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ, ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਡੋਲ।

1. ਕਦੀ ਨਾ ਹੋਵੇਗੀ ਥੁੜ ਮੈਨੂੰ, ਰੱਬ ਜੋ ਮੇਰਾ ਅਯਾਲੀ ਹੈ,
ਹਰੀ ਹਰੀ ਘਾਹ ’ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹਾਲੇ, ਮਿੱਠੇ ਪਾਣੀ ਕੋਲ।

2. ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਮੁੜ ਕੇ ਫੇਰ ਜਿਵਾਵੇਗਾ,
ਆਪਣੇ ਨਾਂ ਦੀ ਖ਼ਾਤਿਰ ਮੈਨੂੰ, ਲੈਂਦਾ ਸੱਚਾਈ ਕੋਲ।

3. ਮੌਤ ਦੇ ਸਾਏ ਦਾ ਜੋ ਜੰਗਲ, ਜਦ ਮੈਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਜਾਵਾਂ,
ਖੌਫ਼ ਬਲਾਵਾਂ ਦਾ ਨਾ ਹਰਗਿਜ਼, ਹੋਵੇਗਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ।

4. ਤੇਰੀ ਸੋਟੀ, ਤੇਰੀ ਲਾਠੀ, ਮੈਨੂੰ ਲੈਣ ਸੰਭਾਲ ,
ਕਿਉਂ ਜੋ ਤਦੋਂ ਤੂੰ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਹੋਵੇਂਗਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ।

5. ਦੁਸ਼ਮਣ ਅੱਗੇ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਰੱਬ ਵਿਛਉਂਦਾ ਮੇਜ਼,
ਤੇਲ ਵੀ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਦੇ ਉੱਤੇ ਉਹੋ ਦੇਂਦਾ ਡੋਲ੍ਹ।

6. ਰਹਿਮ ਤੇ ਮਿਹਰ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਰਹਿਣਗੀਆਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ,
ਮੈਂ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਰਹਾਂਗਾ ਉਹਦੇ ਕੋਲ।

1. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਆਪ ਹੈ ਮੇਰਾ ਅਯਾਲੀ,
ਕਿਸੇ ਸ਼ੈਅ ਦੀ ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਕਮੀ ਵੀ।

2. ਹਰੇ ਮੈਦਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਬਿਠਾਦਾਂ,
ਤੇ ਮਿੱਠੇ ਚਸ਼ਮਿਆਂ ਉੱਤੇ ਲੈ ਜਾਂਦਾ।

3. ਖ਼ੁਦਾ ਵਾਸਤੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਨਾਂ ਦੇ,
ਚਲਾਂਦਾ ਮੈਨੂੰ ਸੱਚਿਆਈ ਦੇ ਰਸਤਿਆਂ ’ਤੇ।

4. ਹੈ ਜੰਗਲ ਮੌਤ ਦੇ ਸਾਏ ਦਾ ਜਿਹੜਾ,
ਕਦੀ ਉਸ ਵਿੱਚ ਗੁਜ਼ਰ ਹੋਵੇ ਜੇ ਮੇਰਾ।

5. ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਹੋਵੇਗਾ ਕੁਝ ਖੌਫ਼ ਡਰ ਵੀ,
ਕਿ ਤੂੰ ਹੋਵੇਂਗਾ ਆਪੇ ਮੇਰਾ ਸਾਥੀ।

6. ਤੇਰੀ ਲਾਠੀ, ਛੜੀ ਤੇਰੀ ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਹੈ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਮੇਰੀ ਡਾਢੀ ਤਸੱਲੀ।

7. ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਸਾਹਮਣੇ ਸਭ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੇ,
ਵਿਛਾਉਂਦਾ ਖਾਚਾ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ।

8. ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਦੇ ਉੱਤੇ ਤੇਲ ਮਲਦਾ,
ਪਿਆਲਾ ਮੇਰਾ ਭਰ ਕੇ ਹੈ ਛਲਕਦਾ।

9. ਯਕੀਨ ਤੇਰਾ ਰਹਿਮ ਮਿਹਰ ਤੇਰੀ,
ਰਹੇਗੀ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਭਰ ਵੀ।

10. ਮੁਕੱਦਸ ਘਰ ਜੋ ਹੈ ਮੇਰੇ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ,
ਮੈਂ ਉਸ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਰਹਾਂਗਾ।

ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਆਪ ਹੈ ਮੇਰਾ ਅਯਾਲੀ,
ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਥੁੜ ਨਾ ਹੁੰਦੀ।

1. ਹਰੀਆਂ ਹਰੀਆਂ ਚਰਗਾਹਾਂ ਵਿੱਚ,
ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਬਿਠਾਉਂਦਾ,
ਮਿੱਠੇ–ਮਿੱਠੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਕੋਲ,
ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਲੈ ਜਾਂਦਾ।

2. ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਆਪ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ,
ਜੀਵਨ ਹੈ ਨਵਾਂ ਦੇਂਦਾ,
ਆਪਣੇ ਨਾਂ ਦੀ ਖ਼ਾਤਿਰ ਮੈਨੂੰ,
ਸੱਚ ਦੇ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ।

3. ਜੇ ਮੈਂ ਮੌਤ ਦੇ ਰਾਹ ’ਚੋਂ ਜਾਵਾਂ,
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਡਰਾਂਗਾ,
ਤੇਰੀ ਸੋਟੀ, ਤੇਰੀ ਲਾਠੀ,
ਦਿੰਦੇ ਮੈਨੂੰ ਸਹਾਰਾ।

4. ਵੈਰੀਆਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਮੇਰੇ ਲਈ ਮੇਜ਼ ਵਿਛਾਇਆ,
ਤੇਲ ਵੀ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ’ਤੇ ਮਲਿਆ,
ਪਿਆਲਾ ਮੇਰਾ ਤੂੰ ਭਰਿਆ।

5. ਤੇਰੀ ਦਇਆ, ਤੇਰੀ ਰਹਿਮਤ,
ਸਦਾ ਨਾਲ ਰਹੇਗੀ,
ਤੇਰਾ ਘਰ ਹੈ ਪਾਕ ਹਮੇਸ਼ਾ,
ਉਸ ’ਚ ਸਦਾ ਰਹਾਂਗਾ।

1. ਜ਼ਮੀਨ ਸਾਰੀ ਤੇ ਜੋ ਕੁਝ ਵਿੱਚ ਹੈ ਉਸ ਦੇ,
ਜਹਾਨ ਸਾਰਾ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ।

2. ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਨੀਂਹ ਉਹਨਾਂ ਦੀ,
ਸਮੁੰਦਰ ਪਾਰ ਤੇ ਨਹਿਰਾਂ ਪਾਰ ਹੈ ਰੱਖੀ।

3. ਉਹ ਕਿਹੜਾ ਜੋ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਵੇ,
ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪਾਕ ਘਰ ਵਿੱਚ ਦਖਲ ਪਾਵੇ?

4. ਕਿ ਜੋ ਹੈ ਪਾਕ ਹੱਥ ਦਾ ਤੇ ਸਾਫ਼ ਦਿਲ ਦਾ,
ਨਾ ਝੂਠੀ ਗੱਲ ਉੱਤੇ ਦਿਲ ਆਪਣਾ ਲਾਂਦਾ।

5. ਤੇ ਮੱਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਨਾ ਸਹੁੰ ਵੀ ਖਾਵੇ,
ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਕੋਲੋਂ ਬਰਕਤ ਢੇਰ ਪਾਵੇ।

6. ਖ਼ੁਦਾ ਜੋ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁਕਤੀ ਦੇਵੇ,
ਸੱਚਿਆਈ ਉਹਦੀ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਹੋਵੇ।

7. ਏਹੋ ਪੀੜ੍ਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਰੱਬ ਹੈ ਮਤਲੂਬ,
ਤੇਰੇ ਦਿਦਾਰ ਦਾ ਭੁੱਖਾ ਹੈ ਯਾਕੂਬ।

ਰੱਬ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਹੈ,
ਉਹ ਜਲਾਲ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਹੈ।

8. ਉੱਚੇ ਕਰੋ ਸਿਰ ਦਰਵਾਜ਼ਿਓ,
ਉੱਚੇ ਹੋ ਸਭ ਦਰੋ,
ਜਾਂ ਜਲਾਲ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਆਵੇ,
ਸਿਰ ਤਦ ਉੱਚੇ ਕਰੋ।

9. ਇਹ ਜਲਾਲ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕੌਣ ਹੈ?
ਕੌਣ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕਮਾਲ ਦਾ?
ਰੱਬ ਜੋ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਹੈ ਜ਼ੋਰਾਵਰ,
ਉਹ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਜਲਾਲ ਦਾ।

10. ਉੱਚੇ ਕਰੋ ਸਿਰ ਦਰਵਾਜ਼ਿਓ,
ਉੱਚੇ ਹੋ ਸਭ ਦਰੋ,
ਜਾਂ ਜਲਾਲ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਆਵੇ,
ਸਿਰ ਤਦ ਉੱਚੇ ਕਰੋ।

11. ਇਹ ਜਲਾਲ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕੌਣ ਹੈ?
ਕੌਣ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਕਮਾਲ ਦਾ?
ਲਸ਼ਕਰਾਂ ਦਾ ਰੱਬ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ,
ਉਹ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਜਲਾਲ ਦਾ।

1. ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਵੱਲ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ, ਉਠਾਂਦਾ ਆਪਣੀ ਜਾਨ,
ਯਾ ਰੱਬਾ, ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਹੈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੇਰਾ ਮਾਣ।

2. ਨਾ ਹੋਵੇ ਮੈਨੂੰ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ, ਕੁਝ ਵੀ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ,
ਨਾ ਮੇਰੇ ਵੈਰੀ ਮੇਰੇ ’ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਮਨਾਵਣ ਵੀ।

3. ਜੋ ਤੱਕਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਤੇਰਾ ਰਾਹ ਨਾ ਹੋਵਣ ਸ਼ਰਮਸਾਰ,
ਪਰ ਜਿਹੜੇ ਨਾ-ਹੱਕ ਦਗ਼ਾ-ਬਾਜ਼, ਉਹ ਹੋਵਣ ਖੱਜਲ-ਖੁਆਰ।

4. ਮੈਂ ਆਜਿਜ਼ ਹਾਂ, ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਤੂੰ ਦੱਸੀਂ ਆਪਣਾ ਰਾਹ,
ਜੋ ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਰਸਤੇ ਹਨ, ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਵਿਖਾ।

5. ਮੈਨੂੰ ਲੈ ਚੱਲ ਸੱਚਿਆਈ ਵਿੱਚ, ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਪਛਾਣ,
ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਮੁੰਨਜੀ, ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਦਿਨ ਭਰ ਉਡੀਕਦਾ ਹਾਂ।

6. ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਵੀ ਤੇ ਰਹਿਮਤ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਜੋ ਮੁੱਢੋਂ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸਾਂ, ਹੁਣ ਮੁੜ ਕੇ ਯਾਦ ਫਰਮਾ।

7. ਭੁੱਲ ਜਾ ਗ਼ੁਨਾਹ ਜਵਾਨੀ ਦੇ, ਕਰ ਐਬਾਂ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦ,
ਪਰ ਆਪਣੇ ਰਹਿਮ ਤੇ ਖੂਬੀ ਨਾਲ, ਕਰ ਮੈਨੂੰ, ਯਾ ਰੱਬ ਯਾਦ।

8. ਹੈ ਸਿੱਧਾ ਸੱਚਾ ਮਿਹਰਬਾਨ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾ,
ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਗ਼ੁਨਾਹਗਾਰਾਂ ਨੂੰ
ਉਹ ਰਾਹ ਵਿਖਾਵੇਗਾ।

9. ਹਲੀਮਾਂ ਨੂੰ ਅਦਾਲਤ ਦਾ,
ਉਹ ਰਾਹ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ,
ਮਸਕੀਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣਾ ਰਾਹ,
ਹਾਂ ਆਪ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ।

10. ਸਭ ਰਹਿਮਤ ਤੇ ਸੱਚਿਆਈ ਹਨ,
ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਸਭੋ ਰਾਹ,
ਜੋ ਉਹਦੇ ਕੌਲ ਕਰਾਰਾਂ ’ਤੇ
ਸਾਫ਼ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਨਿਗਾਹ।

11. ਬਖ਼ਸ਼ ਆਪਣੇ ਨਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਤੂੰ,
ਮੈਂ ਬੰਦਾ ਹਾਂ ਲਾਚਾਰ,
ਬੁਰਿਆਈ ਮੇਰੀ ਭਾਰੀ ਹੈ,
ਤੂੰ ਡਾਢਾ ਬਖ਼ਸ਼ਣਹਾਰ।

12. ਜੋ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਾ ਹੈ,
ਡਰ ਖੌਫ਼ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦਾ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਚੰਗੀਆਂ ਰਾਹਾਂ
ਆਪ ਉਹਨੂੰ ਵਿਖਾਵੇਗਾ।

13. ਹਾਂ ਚੈਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆਰਾਮ ਦੇ ਨਾਲ,
ਜਾਨ ਉਹਦੀ ਰਹੇਗੀ,
ਤੇ ਉਹਦੀ ਨਸਲ ਵਿਰਸੇ ਵਿੱਚ
ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਪਾਵੇਗੀ।

14. ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਭੇਦ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ,
ਜੋ ਖੌਫ਼ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਖਾਣ,
ਉਹ ਆਪਣੇ ਅਹਿਦ ਦੀ ਬਖ਼ਸ਼ੇਗਾ,
ਅਜਿਹਿਆਂ ਨੂੰ ਪਛਾਣ।

15. ਖ਼ੁਦਾ ਵੱਲ ਲਾਈ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਅੱਖ ਸਦਾ,
ਜਾਲ ਵਿੱਚੋਂ ਮੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪ ਛੁਡਾਵੇਗਾ।

16. ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਰਹਿਮਤ ਕਰ, ਕਰ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਧਿਆਨ,
ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਈਏ ਇਕੱਲੀ ਮੇਰੀ ਜਾਨ।

17. ਮੁਸੀਬਤ ਗ਼ਮ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਦੇ ਵੱਧ ਗਏ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਮੁਸੀਬਤ ਤੋਂ ਤੇ ਤੰਗੀ ਤੋਂ ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਬਚਾ।

18. ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਨਜ਼ਰ ਕਰੀਂ ਤੂੰ, ਇਸ ਦੁੱਖ ਮੁਸੀਬਤ ’ਤੇ,
ਮੇਰੇ ਸਭ ਗ਼ੁਨਾਹਾਂ ਦੀ ਮਾਫ਼ੀ ਮੈਨੂੰ ਦੇ।

19. ਯਾ ਰੱਬਾ, ਮੇਰੇ ਵੈਰੀ ਵੇਖ, ਕਿ ਉਹ ਬਥੇਰੇ ਹਨ,
ਵੈਰ ਰੱਖਦੇ ਡਾਢਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੇ ਵੈਰ ਕਮਾਂਦੇ ਹਨ।

20. ਰਖਵਾਲੀ ਕਰ ਖ਼ਲਾਸੀ ਦੇ, ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਹੈ ਲਾਚਾਰ,
ਆਸ ਮੇਰੀ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਹੈ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਹੋਣ ਦੇ ਖੁਆਰ।

21. ਸੱਚਿਆਈ ਤੇ ਸਫ਼ਾਈ ਵੀ, ਹੋਣ ਮੇਰੇ ਨਿਗਾਹਬਾਨ,
ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਹੁਣ ਉਡੀਕਦੀ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਮੇਰੀ ਜਾਨ।

22. ਯਾ ਰੱਬਾ, ਇਸਰਾਏਲ ਨੂੰ ਤੂੰ, ਸਭ ਦੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਛੁਡਾ,
ਨਜਾਤ ਦੇ, ਆਪਣੇ ਫ਼ਜ਼ਲ ਨਾਲ ਤੂੰ ਉਸਨੂੰ ਆਪ ਬਚਾ।

1. ਆਸ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਰੱਖਦਾਂ ਮੈਂ,
ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਨਾ ਤੂੰ ਹੋਵਣ ਦੇ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਸਰਾ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈਂ,
ਕਦੀ ਨਾ ਸ਼ਰਮ ਉਠਾਵਣਗੇ।

2. ਜੋ ਦਗ਼ਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੈਂ,
ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋਣਗੇ ਸਰਾਸਰ
ਐ ਰੱਬ, ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਰਾਹ ਵਿਖਲਾ,
ਤੇ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਸਿਖਲਾਇਆ ਕਰ।

3. ਸੱਚਿਆਈ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਹਾੜੀ ਹੋ,
ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਸਿਖਲਾਇਆ ਕਰ,
ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਖ਼ੁਦਾ,
ਮੈਂ ਰੱਖਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਦਿਨ ਭਰ।

4. ਤੂੰ ਆਪਣਾ ਫ਼ਜ਼ਲ ਤੇ ਰਹਿਮ ਵੀ,
ਯਾਦ ਕਰ, ਕਿ ਉਹ ਹੈ ਅਜ਼ਲੀ,
ਮੇਰੇ ਗ਼ੁਨਾਹ ਜਵਾਨੀ ਦੇ,
ਭੁੱਲਜਾ ਤੇ ਨਾਲੇ ਗ਼ਫ਼ਲਤ ਵੀ।

5. ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਫ਼ਜ਼ਲ ਤੇ ਨੇਕੀ ਦੇ,
ਯਾਦ ਕਰ ਮੈਨੂੰ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਨੇਕ ਤੇ ਸੱਚਾ ਹੈ,
ਰਾਹ ਪਾਪੀ ਨੂੰ ਵਿਖਲਾਵੇਗਾ।

6. ਹਲੀਮ ਜਦ ਕਰਦੇ ਮੁਨਸਫ਼ੀ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਹੁੰਦਾ ਸਲਾਹਕਾਰ,
ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਰਾਹ ਸਿਖਲਾਵੇਗਾ,
ਕਿ ਉਹ ਹੈ ਸਿੱਖਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ।

7. ਜੋ ਰੱਬ ਦੇ ਅਹਿਦ ਨੂੰ ਰੱਖਦਾ ਯਾਦ,
ਤੇ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਸ਼ਹਾਦਤ ਵੀ,
ਉਹ ਰੱਬ ਦੇ ਰਾਹ ਨੂੰ ਲੱਭਦਾ ਹੈ,
ਸੱਚਿਆਈ ਤੇ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਵੀ।

8. ਯਾ ਰੱਬ, ਨਾਂ ਆਪਣੇ ਦੇ ਸਬੱਬ,
ਬਖ਼ਸ਼ ਮੈਨੂੰ, ਵੱਡਾ ਗ਼ੁਨਾਹਗਾਰ,
ਰੱਬ ਉਸਨੂੰ ਰਾਹ ਸਿਖਲਾਵੇਗਾ,
ਜੋ ਉਹਦੇ ਖੌਫ਼ ਦਾ ਵਾਕਿਫ਼ਕਾਰ।

9. ਜਾਨ ਉਹਦੀ ਹੋਗੀ ਵਿੱਚ ਆਰਾਮ,
ਤੇ ਰਿਹਾ ਕਰੇਗੀ ਆਨੰਦ,
ਜ਼ਮੀਨ ਵੀ ਆਪਣੀ ਵਿਰਸੇ ਵਿੱਚ,
ਸੋ ਪਾਵਣਗੇ ਉਹਦੇ ਫ਼ਰਜ਼ੰਦ।

10. ਜੋ ਰੱਖਦਾ ਖੌਫ਼ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦਾ,
ਭੇਦ ਰੱਬ ਦਾ ਰੱਖਦਾ ਜ਼ਾਹਿਰੀ,
ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਦੱਸਦਾ ਹੈ,
ਉਹ ਆਪਣਾ ਅਹਿਦ–ਏ–ਜ਼ਿੰਦਗੀ।

1. ਨਿਆਂ ਕਰ ਮੇਰਾ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਮੈਂ ਤੁਰਿਆ ਆਪਣੇ ਸਿੱਧੇ ਰਾਹ,
ਹੈ ਮੇਰੀ ਆਸ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਉੱਤੇ,
ਨਾ ਡੋਲਣ ਦਾ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਡਰ।

2. ਮੈਨੂੰ ਅਜ਼ਮਾ, ਐ ਰੱਬ ਰਹਿਮਾਨ,
ਤੇ ਕਰ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਇਮਤਿਹਾਨ,
ਤੂੰ ਬੇਸ਼ੱਕ ਮੇਰੇ ਗੁਰਦੇ ਤਾਅ,
ਤੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਵੀ ਅਜ਼ਮਾ।

3. ਕਿ ਰਹਿਮਤ ਤੇਰੀ ਜ਼ਾਹਿਰ ਹੈ,
ਉਹ ਹੱਦ ਹਿਸਾਬੋਂ ਬਾਹਰ ਹੈ,
ਜੋ ਸਿੱਧਾ ਸਾਫ਼ ਹੈ ਤੇਰਾ ਰਾਹ,
ਮੈਂ ਉਸ ਉੱਤੇ ਤੁਰਿਆ ਐ ਖ਼ੁਦਾ।

4. ਨਾ ਝੂਠਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬਹਿਨਾਂ ਹਾਂ,
ਨਾ ਨਾਲ ਮਕਾਰਾਂ ਮਿਲਦਾ ਹਾਂ,
ਮੈਂ ਦੁਸ਼ਮਣ ਹਾਂ ਬਦਕਾਰਾਂ ਦਾ,
ਸ਼ਰੀਰਾਂ ਨਾਲ ਨਾ ਬੈਠਾਂਗਾ।

5. ਬੇਐਬੀ ਵਿੱਚ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਖੂਬ ਧੋਵਾਂਗਾ,
ਤਦ ਕਰਾਂਗਾ ਦਿਲ ਕਰਕੇ ਸਾਫ਼,
ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਮਜ਼ਬੇ ਦਾ ਤੁਆਫ।

6. ਕਿ ਤਾਂ ਉਠਾਵਾਂ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਸਿਤਾਇਸ਼ ਤੇਰੀ ਦੀ ਸਦਾ,
ਤੇ ਤੇਰੇ ਜੋ ਅਜੂਬਾ ਕੰਮ,
ਮੈਂ ਕਰਾਂਗਾ ਬਿਆਨ ਤਮਾਮ।

7. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਮੇਰੇ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਜੋ ਥਾਂ ਹੈ ਤੇਰੇ ਰਹਿਣੇ ਦਾ,
ਹਾਂ ਤੇਰਾ ਘਰ, ਜੋ ਪੁਰ ਜਲਾਲ,
ਖ਼ੁਸ਼ ਆਇਆ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਕਮਾਲ।

8. ਬਦਕਾਰ ਤੇ ਖ਼ੂਨੀ ਨਾਲ, ਖ਼ੁਦਾ,
ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਨਾ ਮਿਲਾ,
ਹੱਥ ਭਰਿਆ ਨਾਲ ਬੁਰਿਆਈ ਦੇ,
ਹਾਂ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਵੱਢ੍ਹੀ ਦੇ ।

9. ਪਰ ਮੈਂ ਜੋ ਹਾਂ ਸੋ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਰਾਹ ਸਿੱਧੇ ਆਪਣੇ ਤੁਰਾਂਗਾ,
ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਆਪ ਖ਼ਲਾਸੀ ਦੇ,
ਕਰ ਰਹਿਮਤ ਆਪਣੇ ਬੰਦੇ ’ਤੇ।

10. ਜੋ ਜਗ੍ਹਾ ਸਾਫ਼ ਬਰਾਬਰ ਹੈ,
ਪੈਰ ਮੇਰਾ ਕਾਇਮ ਉਸ ਉੱਤੇ ਹੈ,
ਮੈਂ ਮਜਲਿਸਾਂ ਵਿੱਚ ਗਾਵਾਂਗਾ,
ਮੁਬਾਰਿਕ ਹੈ ਤੂੰ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ।

1. ਹੈ ਡਰ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸ ਦਾ, ਜੋ ਮਾਲਿਕ ਖ਼ੁਦਾ,
ਖ਼ਲਾਸੀ ਹੈ ਮੇਰੀ ਤੇ ਚਾਨਣ ਸਦਾ।

2. ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਚਟਾਨ,
ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਖੌਫ਼ ਖਾਵਾਂ ਤੇ ਹੋਵਾਂ ਹੈਰਾਨ?

3. ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਤੇ ਵੈਰੀ ਬਦਕਾਰ,
ਮੇਰੇ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਆਏ ਮਾਰ ਕੇ ਲਲਕਾਰ।

4. ਖਾ ਜਾਵਾਂਗੇ ਉਸਦਾ ਕੱਚਾ ਹੀ ਮਾਸ,
ਸੋ ਢਹਿ ਕਰਕੇ ਡਿੱਗੇ ਨਾ ਉੱਠਣ ਦੀ ਆਸ।

5. ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਫੌਜ ਆਵੇ ਜੋ ਚੜ੍ਹ,
ਨਾ ਤਾਂ ਵੀ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਹੋਵੇਗਾ ਡਰ।

6. ਜੇ ਜਿੰਦ ਮੇਰੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਛੇੜ ਜਾਵੇ ਜੰਗ,
ਮੇਰੀ ਆਸ ਰੱਬ ’ਤੇ ਰਹੇਗੀ ਨਿਸੰਗ।

7. ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਕੀਤਾ ਇੱਕ ਸਵਾਲ,
ਤੇ ਏਹੋ ਮੰਗਦਾ ਹਾਂ,
ਜੋ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੇ,
ਮੈਂ ਸਦਾ ਤੀਕ ਰਹਾਂ।

8. ਤਾਂ ਓਥੇ ਵੇਖਿਆ ਕਰਾਂ ਮੈਂ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦਾ ਜਮਾਲ,
ਤੇ ਰਹਿ ਕੇ ਉਸਦੀ ਹੈਕਲ ਵਿੱਚ,
ਮੈਂ ਢੂੰਡਾਂ ਦਿਲ ਦੇ ਨਾਲ।

9. ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤੰਬੂ ਵਿੱਚ,
ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਦੁੱਖ ਦੀ ਆਣ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਆਪ ਛੁਪਾਂਦਾ ਹੈ,
ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਨਿਗਾਹਬਾਨ।

10. ਉਹ ਗੁੱਝੇ ਥਾਂ ਵਿੱਚ ਤੰਬੂ ਦੇ, ਮੈਨੂੰ ਛੁਪਾਵੇਗਾ,
ਚਟਾਨਾਂ ਦੀ ਉੱਚਾਈ ’ਤੇ, ਮੈਨੂੰ ਚੜ੍ਹਾਵੇਗਾ।

11. ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ,
ਖੂਬ ਇੱਜ਼ਤ ਹੋਵੇਗੀ,
ਗੁਜ਼ਾਰਨ ਉਹਦੇ ਤੰਬੂ ਵਿੱਚ,
ਕੁਰਬਾਨੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੀ।

12. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ਾਂ ਤਦ,
ਹਰ ਵੇਲੇ ਗਾਵਾਂਗਾ,
ਗੀਤ ਗਾ ਕੇ ਉਹਦੀ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਦੇ,
ਮੈਂ ਖੂਬ ਸੁਣਾਵਾਂਗਾ।

13. ਮੈਂ ਉੱਚੀ ਦਿੱਤੀ, ਯਾ ਰੱਬਾ,
ਪੁਕਾਰਾਂਗਾ ਜਦੋਂ ਤੈਨੂੰ,
ਤੂੰ ਸੁਣ ਮੇਰੀ ਤੇ ਰਹਿਮਤ ਕਰ,
ਦੁਆ ਦਾ ਉੱਤਰ ਦੇ ਮੈਨੂੰ।

14. ਤੁਸੀਂ ਚਿਹਰਾ ਮੇਰਾ ਢੂੰਡੋ,
ਜਦੋਂ ਫਰਮਾਇਆ ਸੀ ਇਹ ਤੂੰ,
ਮੈਂ ਬੋਲਿਆ ਤਦ ਮੈਂ ਢੂੰਡਾਂਗਾ,
ਖ਼ੁਦਾਇਆ ਤੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ।

15. ਤੂੰ ਹੋਇਆ ਮੇਰਾ ਮਦਦਗਾਰ,
ਲੁਕਾ ਨਾ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਮੈਥੋਂ,
ਨਾ ਧੱਕਾ ਦੇ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕੱਢ,
ਜੋ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਬਿਨ ਤੇਥੋਂ।

16. ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ, ਨਾ ਰੱਦ ਕਰ ਦੇ,
ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਮੁਕਤੀਦਾਤਾ ਹੈਂ,
ਮੇਰੇ ਮਾਂ-ਪਿਓ ਨੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ,
ਪਰ ਤੂੰ ਪਾਲਣਹਾਰਾ ਹੈਂ।

17. ਮੇਰੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਥੇਰੇ ਹਨ,
ਤੂੰ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਵਿਖਾ ਮੈਨੂੰ,
ਬਰਾਬਰ ਸਿੱਧੇ ਰਸਤੇ ’ਤੇ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ ਚਲਾ ਮੈਨੂੰ।

18. ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਤੂੰ ਮਰਜ਼ੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੀ ’ਤੇ,
ਕਿ ਝੂਠੇ ਵੈਰੀ ਆਏ ਹਨ,
ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਗਵਾਹ ਬਣਕੇ।

19. ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਜੇ ਇਹ ਉਮੀਦ
ਨਾ ਹੁੰਦੀ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਜੋ ਤੇਰੀਆਂ ਖੂਬੀਆਂ
ਮੈਂ ਇਸੇ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਵੇਖਾਂਗਾ।

20. ਉਡੀਕੀਂ ਤੂੰ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਰਾਹ,
ਤੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਤਕੜਾ ਰਹਿ,
ਉਹ ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਦੇਵੇ ਜ਼ੋਰ,
ਤੂੰ ਉਹਦੇ ਰਾਹ ਨੂੰ ਤੱਕਦਾ ਰਹਿ।

ਮੰਗਦਾ ਤੇਥੋਂ ਮੈ ਦੁਆ, ਮੈਥੋਂ ਚੁੱਪ ਨਾ ਤੂੰ ਹੋ ਜਾ।

1. ਮੈਥੋਂ ਜੇਕਰ ਚੁੱਪ ਹੋ ਜਾਵੇਂ, ਐ ਮੇਰੀ ਚਟਾਨ,
ਉਹਨਾਂ ਵਾਂਗਰ ਹੋਵਾਂ, ਜਿਹੜੇ ਟੋਏ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੇ ਜਾ।

2. ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹੈਕਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਉਠਾਵਾਂ,
ਤਦੋਂ ਤੂੰ ਸੁਣ ਲੈ ਮੇਰੀਆਂ ਮਿੰਨਤਾਂ, ਮੇਰੇ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾ।

3. ਨਾਲ ਗੁਆਂਢੀ ਆਪਣੇ ਭੈੜੇ, ਮੂੰਹੋਂ ਰਹਿੰਦੇ ਮਿੱਠੇ,
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਭਰਿਆ ਮਕਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ, ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾ।

4. ਜਿਹੇ ਅਮਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਭੈੜੇ, ਤਿਹਾ ਤੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ,
ਹੱਥ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜੋ ਕੁਝ ਕਰਦੇ, ਬਦਲਾ ਤੂੰ ਪੁਚਾ।

5. ਤੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਉੱਤੇ, ਉਹ ਮੂਲ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ,
ਢਾਵੇਂਗਾ ਤੂੰ ਉਹਨਾਂ ਤਾਈਂ, ਨਾ ਬਣਾਵੇਂਗਾ।

ਮੁਬਾਰਿਕ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ, ਮੁਬਾਰਿਕ ਖ਼ੁਦਾ,
ਕਿ ਜਿਸ ਨੇ ਸੁਣੀ ਹੈ ਮੇਰੀ ਹੁਣ ਦੁਆ।

7. ਮੇਰੀ ਢਾਲ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਉਹ ਆਪ ਹੈ,
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਢਾਰਸ, ਉਮੀਦਾਂ ਦੀ ਜਾ।

8. ਮਦਦ ਮੇਰੀ ਰੱਬ ਹੈ, ਮੈਂ ਉਸ ਤੋਂ ਹਾਂ ਖ਼ੁਸ਼,
ਮੈਂ ਗਾਵਾਂਗਾ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਵਿੱਚ ਓਹਦੀ ਸਨਾ।

9. ਹੈ ਰੱਬ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਕੁੱਵਤ ਤੇ ਜ਼ੋਰ,
ਤੇ ਆਪਣੇ ਮਸੀਹ ਵਾਸਤੇ ਹੈ ਕਿਲ੍ਹਾ।

10. ਛੁਡਾ ਆਪਣੀ ਉੱਮਤ ਤੇ ਮਿਰਾਸ ਨੂੰ,
ਦੇ ਬਰਕਤ ਕਰ ਇੱਜ਼ਤ ਹਿਮਾਇਤ ਸਦਾ।

1. ਜ਼ੋਰ ਵਾਲਿਓ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕਰੋ
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦਾ ਜਲਾਲ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੀ ਹੀ ਜਾਣੋਂ,
ਸਭ ਕੁਦਰਤ ਤੇ ਕਮਾਲ।

2. ਜੋ ਉਹਦੇ ਨਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ,
ਸੋ ਦਿਓ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਨੂੰ,
ਤੇ ਝੁੱਕ ਕੇ ਸਿਜਦਾ ਕਰੋ,
ਦਿਲ ਦੀ ਪਾਕੀਜ਼ਗੀ ਨਾਲ।

3. ਸਭ ਪਾਣੀਆਂ ਉੱਤੇ ਰੱਬ ਦੀਆਂ
ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਦਾ ਹੈ ਸ਼ੋਰ,
ਉਹ ਕੜਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਗੱਜਦਾ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਪੁਰ ਜਲਾਲ।

4. ਸਭ ਜਿੰਨੇ ਵੱਡੇ ਪਾਣੀ,
ਰੱਬ ਉਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਹੈ,
ਆਵਾਜ਼ ਜਲਾਲੀ ਰੱਬ ਦੀ
ਜ਼ੋਰ ਵਾਲੀ ਹੈ ਕਮਾਲ।

5. ਭੰਨ ਸੁੱਟਦੀ ਵੱਡੇ ਰੁੱਖ ਸਭ,
ਜੋ ਰੱਬ ਦੀ ਹੈ ਆਵਾਜ਼,
ਦਿਓਦਾਰ ਲਬਨੋਨ ਦੇ ਸਾਰੇ
ਤੋੜ ਸੁੱਟੇ ਹੱਕ ਤਾਲ।

6. ਉਹ ਵੱਛਿਆਂ ਵਾਂਗ ਟਪਾਂਦਾ
ਜੰਗਲ ਦਿਆਂ ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ,
ਲਬਨੋਨ ਸਿਰਯੋਨ ਹੈ ਟੱਪਦੇ,
ਫਿਰ ਸੰਢੇ ਦੀ ਮਿਸਾਲ।

7. ਚੀਰ ਸੁੱਟਦੀ ਸਾਰੀਆਂ ਲਾਂਬਾਂ
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੀ ਆਵਾਜ਼,
ਸਭ ਜੰਗਲ ਵੀ ਕੰਬ ਉੱਠਦੇ,
ਰੱਬ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਨਾਲ।

8. ਹਨ ਕਾਦੇਸ ਦਾ ਉਹ ਜੰਗਲ,
ਜੋ ਭਾਰਾ ਜੰਗਲ ਹੈ,
ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਅੱਗੇ ਕੰਬਦਾ,
ਜਿਉਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਭੁਚਾਲ।

9. ਪੇਟ ਹਿਰਨੀਆਂ ਦਾ ਡਿਗਾਉਂਦੀ
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੀ ਆਵਾਜ਼,
ਸਭ ਜੰਗਲ ਸਾਫ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੇ,
ਉਹਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਨਾਲ।

10. ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ
ਇਹ ਰਲ ਕੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ,
ਤਾਰੀਫ਼ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਹੋਵੇ,
ਹੋ ਉਸੇ ਦਾ ਜਲਾਲ।

11. ਤੂਫ਼ਾਨਾਂ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਹੈ
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਆਪ ਖ਼ੁਦਾ,
ਹਾਂ ਰਾਜ ਦੇ ਤਖ਼ਤ ਦੇ ਉੱਤੇ
ਉਹ ਸਦਾ ਹੈ ਬਹਾਲ।

12. ਜ਼ੋਰ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ
ਆਪਣੇ ਸਭ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ,
ਸਲਾਮਤੀ ਬਰਕਤ ਦੇ ਕੇ,
ਉਹ ਕਰਦਾ ਹੈ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲ।

1. ਕਰਾਂਗਾ ਤੇਰੀ ਵਡਿਆਈ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਕਿ ਤੂੰ ਏਂ ਆਪੀਂ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਵਧਾਇਆ।

2. ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਮੇਰੇ ਸਭ ਵੈਰੀਆਂ ਨੂੰ,
ਨਹੀਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾ, ਯਾ ਰੱਬਾ, ਤੂੰ।

3. ਜਦੋਂ ਨਾਂ ਤੇਰੇ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਦੁਹਾਈ,
ਤਦੋਂ ਸਭ ਮਰਜ਼ ਮੇਰੀ ਤੂੰ ਹਟਾਈ।

4. ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਕਬਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਲੈ ਆਇਆ,
ਟੋਏ ਵਿੱਚ ਪੈਣ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਬਚਾਇਆ।

5. ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਪਾਕ ਲੋਕੋ, ਮਿਲ ਕੇ ਗਾਓ,
ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਮਨਾਓ।

6. ਕਿ ਗੁੱਸਾ ਉਸ ਦਾ ਬੱਸ ਇੱਕ ਘੜੀ ਹੈ,
ਪਰ ਉਸਦੇ ਰਹਿਮ ਵਿੱਚ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ।

7. ਜੇ ਰੋਣਾ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਹੋਵੇ ਕੁਵੇਲੇ,
ਤਾਂ ਗਾਓਗੇ ਤੁਸੀਂ ਫਿਰ ਫ਼ਜਰ ਵੇਲੇ।

8. ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਚੈਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਬੋਲਿਆ ਸੀ,
ਘਟੇਗਾ ਚੈਨ ਮੇਰਾ ਨਾ ਕਦੀ ਵੀ।

9. ਹੈ ਤੇਰੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ, ਯਾ ਇਲਾਹੀ,
ਤੂੰ ਕਾਇਮ ਕੀਤੀ ਮੇਰੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ।

10. ਜਦੋਂ ਮੂੰਹ ਤੂੰ ਆਪਣਾ ਮੈਥੋਂ ਛੁਪਾਇਆ,
ਮੈਂ ਘਬਰਾਇਆ ਤੇ ਮਨ ’ਚ ਖ਼ੌਫ ਆਇਆ।

11. ਮੈਂ ਚਿੱਲਾਇਆ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਤੂੰ ਕਰ ਰਹਿਮਤ ਦਾ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਸਾਇਆ।

12. ਪਵਾਂ ਜੇ ਕਬਰ ਵਿੱਚ, ਤਦ ਫ਼ਾਇਦਾ ਕੀ?
ਨਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ ਤੇਰਾ ਸ਼ੁਕਰ ਮਿੱਟੀ।

13. ਭਲਾ ਇਹ ਖ਼ਾਕ ਤੇ ਮਿੱਟੀ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਬਿਆਨ ਕੀਕਰ ਕਰੇ ਤੇਰੀ ਵਫ਼ਾ ਦਾ?

14. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਤੂੰ ਸੁਣੀਂ ਮੇਰੀ ਦੁਆ ਨੂੰ,
ਮਦਦ ਕਰ, ਆਪਣੀ ਰਹਿਮਤ ਹੁਣ ਵਿਖਾ ਤੂੰ।

15. ਹਟਾਇਆ ਮੇਰਾ ਦੁੱਖ ਤੇ ਕੀਤਾ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲ,
ਮੇਰਾ ਗ਼ਮ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਤੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨਾਲ।

16. ਨਾ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੀ ਏ ਸ਼ੌਕਤ ਮੇਰੀ ਗਾਵੇ,
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤੇਰੀਆਂ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਸੁਣਾਵੇ।

ਮੇਰੀ ਆਸ ਹੈ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ,
ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾ।

1. ਮੇਰੀ ਆਸ ਹੈ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ,
ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਕਦੀ ਨਾ ਹੋਵਣ ਦੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ,
ਪਰ ਸੱਚਿਆਈ ਨਾਲ ਛੁਡਾ।

2. ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਤੂੰ ਕਰ ਕੰਨ ਆਪਣਾ,
ਮੈਨੂੰ ਛੇਤੀ ਦੇ ਅਰਮਾਨ,
ਦੇ ਪਨਾਹ ਹੋ ਕਿਲ੍ਹਾ ਮੇਰਾ,
ਮੇਰੀ ਹੋ ਮਜ਼ਬੂਤ ਚਟਾਨ।

3. ਤੂੰ ਹੀ ਆਪ ਚਟਾਨ ਹੈ ਮੇਰੀ,
ਕਿਲ੍ਹਾ ਹੈ ਤੂੰ ਬੰਦੇ ਦਾ,
ਆਪਣੇ ਨਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਮੇਰੀ,
ਕਰ ਅਗਵਾਈ, ਰਾਹ ਦਿਖਲਾ।

4. ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਲੁਕ ਕੇ ਕੀਤਾ
ਮੇਰੇ ਲਈ ਜਾਲ ਤਿਆਰ,
ਕੱਢ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਤੂੰ ਹੈ ਮੇਰਾ,
ਪੱਕਾ ਜ਼ੋਰ ਤੇ ਮਦਦਗਾਰ।

5. ਸੌਂਪਦਾ ਹਾਂ ਰੂਹ ਆਪਣੀ ਤੈਨੂੰ,
ਐ ਸੱਚਿਆਈ ਦੇ ਖ਼ੁਦਾ,
ਤੂੰ ਹੀ ਹੈਂ ਉਹ ਰੱਬ ਕਿ ਜਿਸ ਨੇ,
ਮੈਨੂੰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਰਿਹਾਅ।

6. ਮੈਂ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਹਾਂ ਵੈਰੀ,
ਜਿਹੜੇ ਮੰਨਦੇ ਝੂਠ ਬਤਲਾਨ,
ਮੇਰੀ ਆਸ ਹੈ ਰੱਬ ਦੇ ਉੱਤੇ,
ਉਸ ਉੱਤੇ ਮੇਰਾ ਹੈ ਇਮਾਨ।

7. ਤੇਰੀ ਰਹਿਮਤ ਤੇ ਮੈਂ ਯਾ ਰੱਬ,
ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਕਰਾਂਗਾ,
ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਦੇ ਦੁੱਖ ਤੂੰ ਜਾਣਦਾ,
ਕੀਤੀ ਉਹਨਾਂ ’ਤੇ ਨਿਗਾਹ।

8. ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਛੱਡਿਆ ਮੈਨੂੰ,
ਜਿਹੜੇ ਅਤਿ ਹੱਤਿਆਰੇ ਹਨ,
ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਹੁਣ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਥਾਂ ਵਿੱਚ,
ਤੂੰ ਏਂ ਆਪ ਖੁਲਾਰੇ ਹਨ।

ਮੈਂ ਤੰਗ ਹਾਲ ਹੋਇਆ, ਕਰੀਂ ਰੱਬਾ ਤੂੰ ਦਇਆ।

9. ਅੱਖੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਗ਼ਮ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ,
ਜਾਨ ਤੇ ਤਨ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ।

10. ਗ਼ਮ ਦੇ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੁੱਕ ਗਈ,
ਵੇਲਾ ਮੇਰਾ ਬੀਤ ਗਿਆ।

11. ਜ਼ੋਰ ਮੇਰਾ ਬੁਰਿਆਈ ਨਾਲ ਘਟਿਆ,
ਹੱਡੀਆਂ ਨੂੰ ਸੋਕੜਾ ਡਿਹਾ।

12. ਵੈਰੀਆਂ ਤੇ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ,
ਸ਼ਰਮ ਅੰਦਰ ਹਾਂ ਪਿਆ।

13. ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਸਭੋ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਡਰਦੇ,
ਰਾਹ ਮੈਥੋਂ ਵੱਖ ਲਿਆ।

14. ਮੋਇਆ ਵਾਂਗ ਮੈਂ ਭੁੱਲਿਆ ਸਭ ਨੂੰ,
ਹਾਂ ਟੁੱਟੇ ਭਾਂਡੇ ਜਿਹਾ।

15. ਸਭ ਤਰਫ਼ ਤੋਂ ਖੌਫ਼ ਹੈ ਮੈਨੂੰ,
ਤੋਹਮਤਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਸਿਹਾ।

16. ਮਾਰ ਮੁਕਾਈਏ ਇਹਨੂੰ ਅਸੀਂ ਹੁਣ,
ਇਹ ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ।

ਹੈ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਹੁਣ ਆਸ ਮੇਰੀ,
ਤੂੰ ਹੀ ਮੇਰਾ ਹੈਂ ਖ਼ੁਦਾ।

17. ਵੇਲਾ ਮੇਰਾ ਤੇਰੇ ਹੱਥ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੈ,
ਵੈਰੀਆਂ ਤੋਂ ਤੂੰ ਛੁਡਾ।

18. ਆਪਣੇ ਰਹਿਮ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਬਚਾ ਤੂੰ,
ਚਿਹਰਾ ਮੇਰੇ ’ਤੇ ਚਮਕਾ।

19. ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਮੂਲੋਂ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਤੂੰ ਹੋਣ ਦੇ,
ਤੈਨੂੰ ਪੁਕਾਰਾਂ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ।

20. ਪਰ ਬਦਕਾਰ ਸਭ ਹੋਣ ਸ਼ਰਮਿੰਦੇ,
ਕਬਰਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਹ ਫ਼ਨਾਹ।

21. ਸੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਝੂਠ ਜੋ ਬੋਲਦੇ,
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਤੂੰ ਕਰਾ।

22. ਨਾਲ ਗੁਸਤਾਖ਼ੀ ਦੇ ਉਹ ਬੋਲਦੇ ਰਹਿੰਦੇ,
ਆਕੜਦੇ ਸ਼ੇਖੀ ਵਿਖਾ।

23. ਖੂਬੀਆਂ ਆਪਣੀ ਅਜਾਇਬ ਤੂੰ ਤੇ ਰੱਖੀਆਂ ਹਨ ਛੁਪਾ,
ਵਾਸਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜੋ ਡਰਦੇ ਹਨ ਤੇਥੋਂ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ।

24. ਸਾਹਮਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਉਹਨਾਂ ਉੱਤੇ ਕੀਤਾ ਰਹਿਮ ਤੂੰ,
ਯਾ ਰੱਬਾ, ਜੋ ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਰੱਖਦੇ ਆਪਣਾ ਆਸਰਾ।

25. ਪਰਦੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਹਜ਼ੂਰੀ ਦੇ ਛੁਪਾਉਂਦਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ,
ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਨਸੂਬਿਆਂ ਤੇ ਸਾਜ਼ਿਸ਼ਾਂ ਤੋਂ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ।

26. ਤੂੰ ਛੁਪਾਉਂਦਾ ਰਹਿਮ ਕਰਕੇ ਝਗੜਿਆਂ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ,
ਆਪਣੇ ਤੰਬੂ ਹੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਿੱਥੇ ਰਹਿੰਦਾ ਤੂੰ ਸਦਾ।

27. ਸ਼ਹਿਰ ਜੋ ਮੁਹਕਮ ਹੈ, ਉਸ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਨੇ ਆਪਣੀ ਖੂਬੀਆਂ,
ਮੈਨੂੰ ਵਿਖਾਲੀਆਂ ਬਹੁਤ, ਮੇਰਾ ਮੁਬਾਰਿਕ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ।

28. ਵੇਖਿਆ ਜਦ ਹਾਲ ਆਪਣਾ ਬੋਲਿਆ ਘਬਰਾ ਕੇ ਮੈਂ,
ਤੇਰੀ ਅੱਖੀਆਂ ਤੋਂ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਦੂਰ ਹੁਣ ਸੁੱਟਿਆ ਗਿਆ।

29. ਪਰ ਜਦੋਂ ਦਿੱਤੀ ਦੁਹਾਈ ਤੇਰੇ ਵੱਡੇ ਨਾਂ ਦੀ,
ਸੁਣ ਲਈਂ ਤੂੰ ਉਸੇ ਵੇਲੇ, ਮੇਰੀ ਮਿੰਨਤ ਦੀ ਸਦਾ।

30. ਮੋਮਨੋ, ਰੱਖੋ ਮੁਹੱਬਤ ਸਭ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਪਾਕ ਨਾਲ,
ਰਾਖਾ ਦੀਨਦਾਰਾਂ ਦਾ ਹੈ, ਮਗ਼ਰੂਰਾਂ ਨੂੰ ਦਿੰਦਾ ਸਜ਼ਾ।

31. ਜ਼ੋਰ ਪਕੜੋ, ਜੋ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਕੋਲੋਂ ਰੱਖਦੇ ਹੋ ਉਮੀਦ,
ਬਖ਼ਸ਼ੇਗਾ ਦਿਲ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਖੂਬ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਖ਼ੁਦਾ।

1. ਉਹ ਧੰਨ ਜਿਸਦੇ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਗਏ ਸਭ ਗ਼ੁਨਾਹ,
ਤੇ ਢੱਕੇ ਗਏ ਸਾਰੇ ਔਗੁਣ ਸਦਾ।

2. ਨਾ ਰੱਬ ਜਿਸਦੇ ਪਾਪਾਂ ਦਾ ਕਰਦਾ ਹਿਸਾਬ,
ਉਹ ਧੰਨ ਹੈ ਤੇ ਦਿਲ ਉਸਦਾ ਨਹੀਂ ਖਰਾਬ।

3. ਮੈਂ ਜਦ ਚੁੱਪ ਰਿਹਾ ਤਦ ਮੇਰੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ,
ਕਰ੍ਹਾਂਦੇ ਹੋਏ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਗਲ ਗਈਆਂ।

4. ਦਿਨੇ ਵੀ ਤੇ ਰਾਤੀਂ ਵੀ ਮੇਰੇ ਖ਼ੁਦਾ,
ਤੇਰਾ ਹੱਥ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਭਾਰਾ ਰਿਹਾ।

5. ਤੇ ਚਰਬੀ ਮੇਰੀ ਸਾਰੀ ਪਿੱਘਰ ਗਈ,
ਗਰਮੀ ਵੀ ਖ਼ੁਸ਼ਕੀ ਨਾਲ ਬਦਲ ਗਈ।

6. ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਕੀਤਾ ਗ਼ੁਨਾਹ ਦਾ ਇਕਰਾਰ,
ਹਾਂ ਮਨ ਲਿਆ ਮੈਂ ਤੇ ਹਾਂ ਡਾਢਾ ਬਦਕਾਰ।

7. ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੋ ਕੁਝ ਹੈ ਮੇਰਾ ਕਸੂਰ ,
ਮੈਂ ਮੰਨਾਂਗਾ ਆਪਣੇ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਹਜ਼ੂਰ।

8. ਸੋ ਮੇਰੀ ਬਦਜਾਤੀ ਦਾ ਭਾਰਾ ਗ਼ੁਨਾਹ,
ਤੂੰ ਬਖ਼ਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਮੈਨੂੰ ਐ ਮੇਰੇ ਖ਼ੁਦਾ।

9. ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਐ ਰੱਬਾ ਜੋ ਲੋਕ ਹਨ ਦੀਨਦਾਰ,
ਤੂੰ ਜਦ ਤੀਕਰ ਲੱਭੇਂ ਉਹ ਕਰਨਗੇ ਪੁਕਾਰ।

10. ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਦਰਿਆ ਵਿੱਚ ਉੱਠੇ ਤੂਫ਼ਾਨ,
ਨਾ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਕੁਝ ਵੀ ਨੁਕਸਾਨ ।

11. ਹੈ ਥਾਂ ਮੇਰੇ ਲੁਕਣ ਦਾ ਤੂੰ ਏਂ ਖ਼ੁਦਾ,
ਬਚਾਂਦਾ ਹੈਂ ਦੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਤੂੰ ਏਂ ਸਦਾ।

12. ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਕਰਦਾ ਨਿਹਾਲ,
ਤੂੰ ਘੇਰਦਾ ਛੁਟਕਾਰੇ ਦੇ ਗੀਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ।

13. ਸਿਖਾਵਾਂਗਾ ਤੈਨੂੰ, ਵਿਖਾਵਾਂਗਾ ਰਾਹ,
ਮੇਰੀ ਅੱਖੀਆਂ ਤੈਨੂੰ ਵੇਖਣ ਸਦਾ।

14. ਨਾ ਹੋ ਘੋੜਿਆਂ ਖੱਚਰਾਂ ਵਾਂਗ ਤੂੰ,
ਕਿ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਸਮਝ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ।

15. ਲਗਾਮਾਂ ਤੇ ਵਾਗਾਂ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਾਜ਼,
ਨਾ ਉਹ ਰਹਿੰਦੇ ਕਾਬੂ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਅਜ।

16. ਮੁਸੀਬਤ ਸਰੀਰ ਉੱਤੇ ਰਹਿੰਦੀ ਸਦਾ,
ਪਰ ਉਹ ਸਭ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੈ ਰੱਬ ਆਸਰਾ।

17. ਉਹ ਦਿਲ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਹਨ ਰਹਿੰਦੇ ਨਿਹਾਲ,
ਤੇ ਰੱਬ ਘੇਰਦਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰਹਿਮਤ ਦੇ ਨਾਲ ।

18. ਤੁਸੀਂ ਸਾਦਿਕੋ, ਸਭੋ ਸਿੱਧੇ ਦਿਲੋ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਕੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਕਰੋ।

ਖ਼ੁਦਾ ਆਪਣੇ ਨਿਆਂ ਨੇਕੀ ਅਤੇ ਸੱਚਿਆਈ,
ਦੇ ਸਬੱਬ ਤਾਰੀਫ਼ ਦੇ ਲਾਇਕ ਹੈ।

1. ਤੁਸੀਂ, ਐ ਸਾਦਿਕੋ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਮਨਾਓ,
ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਇਸ਼ਕ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗੀਤ ਗਾਓ।

2. ਕਿ ਇਹ ਸਿੱਧੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਖੂਬ ਸੱਜਦਾ,
ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਕਰਨੀ ਵਡਿਆਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ।

3. ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਹਮਦ ਵਾਜੇ ਨਾਲ ਗਾਓ,
ਵਜਾ ਕੇ ਬੀਨ ਉਸਦਾ ਨਾਂ ਸਰ੍ਹਾਓ।

4. ਨਵਾਂ ਇੱਕ ਗੀਤ ਗਾਓ ਹੁਣ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ,
ਵਜਾਓ ਗਾਓ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ ਵਾਜਾ।

5. ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਬੋਲ ਹਨ ਸਿੱਧੇ ਪਿਆਰੇ,
ਅਮਾਨਤ ਨਾਲ ਉਹਦੇ ਕੰਮ ਸਾਰੇ।

6. ਸਿਧਾਈ ਤੇ ਅਦਾਲਤ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰੀ,
ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ ਹੈ ਉਸਦੀ ਮਿਹਰ ਸਾਰੀ।

7. ਬਣਾਏ ਰੱਬ ਨੇ ਹਨ ਅਸਮਾਨ ਸਾਰੇ,
ਤੇ ਸੂਰਜ ਚੰਨ ਤੇ ਸਭ ਅਣਗਿਣਤ ਤਾਰੇ।

8. ਸਮੁੰਦਰ ਦਾ ਇਕੱਠਾ ਕਰਕੇ ਪਾਣੀ,
ਉਹ ਰੱਖਦਾ ਡੂੰਘਿਆਂ ਥਾਂ ਵਿੱਚ ਅਮਾਨੀ।

9. ਜ਼ਮੀਨ ਸਾਰੀ ਤੇ ਜੋ ਕੁਝ ਵਿੱਚ ਹੈ ਉਸਦੇ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਆਪਣੇ ਰੱਬ ਦਾ ਖੌਫ਼ ਰੱਖੇ।

10. ਹੋਇਆ ਸਭ ਜੋ ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ ਆਖਿਆ ਸੀ,
ਜੋ ਉਸਨੇ ਆਖਿਆ ਸੋ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।

11. ਸਲਾਹ ਕੌਮਾਂ ਦੀ ਰੱਬ ਨਾਚੀਜ਼ ਕਰਦਾ,
ਤੇ ਝੂਠਾ ਕਰਦਾ ਮਨਸੂਬਾ ਉਹਨਾਂ ਦਾ।

12. ਸਲਾਹ ਰੱਬ ਦੀ ਸਦਾ ਤੀਕਰ ਹੈ ਕਾਇਮ,
ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਉਹਦੇ ਸਭ ਮਨਸੂਬੇ ਦਾਇਮ।

13. ਮੁਬਾਰਿਕ ਕੌਮ ਜਿਸਦਾ ਰੱਬ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ,
ਉਹ ਉੱਮਤ ਜਿਸ ਨੂੰ ਰੱਬ ਨੇ ਚੁਣ ਲਿਆ ਹੈ।

14. ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ ਵੇਖਦਾ ਅਸਮਾਨਾਂ ਉੱਤੋਂ,
ਬਨੀ ਆਦਮ ਨੂੰ ਤੱਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਉੱਥੋਂ।

15. ਬਣਾਉਂਦਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ,
ਤੇ ਉਹ ਹੈ ਜਾਣਦਾ ਸਭ ਕੰਮ ਉਹਨਾਂ ਦੇ।

16. ਨਾ ਬਚਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਹੈ ਲਕਸ਼ਰਾਂ ਨਾਲ,
ਨਾ ਜਿੱਤਦਾ ਪਹਿਲਵਾਨ ਹੈ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਨਾਲ।

17. ਬਚਾ ਸਕਦਾ ਨਾ ਘੋੜਾ ਹਿਣਹਿਣਾ ਕੇ,
ਨਾ ਬਚ ਸਕਦਾ ਕੋਈ ਉਹਨੂੰ ਭਜਾ ਕੇ।

18. ਰੱਬ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪ ਵੇਖਦਾ ਹੈ,
ਜੋ ਉਸ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਹਨ,
ਤੇ ਜਿਹੜੇ ਉਹਦੀ ਰਹਿਮਤ ’ਤੇ,
ਆਸ ਆਪਣੀ ਧਰਦੇ ਹਨ।

19 ਤਾਂ ਜਾਨ ਉਹ ਮੌਤ ਦੇ ਪੰਜੇ ਤੋਂ,
ਬਚਾਵੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ,
ਤੇ ਕਾਲ ਦੇ ਵੇਲੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ,
ਆਪ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ।

20. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਨੂੰ ਉਡੀਕਦੀ ਹੈ,
ਹੁਣ ਪਈ ਅਸਾਡੀ ਜਾਨ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਹੈ ਅਸਾਡੇ ਨਾਲ,
ਹੈ ਓਹੋ ਨਿਗਾਹਬਾਨ।

21. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਕੋਲੋਂ ਸਾਡਾ ਦਿਲ,
ਹੁਣ ਅਤਿ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਵੇਗਾ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਹੈ ਅਸਾਡੇ ਨਾਲ,
ਆਸ ਸਾਡੀ ਹੈ ਸਦਾ।

22. ਯਾ ਰੱਬਾ, ਜਿਹੜੀ ਹੈ ਉਡੀਕ,
ਹੁਣ ਸਾਨੂੰ ਤੇਰੀ ਵੀ,
ਤੂੰ ਓਹੋ ਜਿਹੀ ਸਾਡੇ ’ਤੇ,
ਕਰ ਨਿਗਾਹ ਰਹਿਮਤ ਦੀ।

1. ਮੈਂ ਹਰ ਵੇਲੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਮੁਬਾਰਿਕ ਕਹਾਂਗਾ,
ਮੇਰਾ ਮੂੰਹ ਸਦਾ ਉਸ ਦੀ ਉਸਤਤ ਕਰੇਗਾ।

2. ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਦਾ ਮਾਣ ਹੈ ਰੱਬ ਦੇ ਉੱਤੇ,
ਗ਼ਰੀਬ ਲੋਕ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਕਰਨਗੇ।

3. ਕਰੋ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਵਡਿਆਈ,
ਤੇ ਸਭ ਮਿਲ ਦਿਓ ਉਸਦੇ ਨਾਂ ਨੂੰ ਉੱਚਿਆਈ।

4. ਸੁਣੀ ਮੇਰੀ, ਜਦ ਰੱਬ ਨੂੰ ਮੈਂ ਢੂੰਡਿਆ ਸੀ,
ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਖੌਫ਼ਾਂ ਤੋਂ ਦਿੱਤੀ ਖਲਾਸੀ।

5. ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੱਕਿਆ, ਚਾਨਣ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪਾਇਆ,
ਨਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ’ਤੇ ਕੁਝ ਖੌਫ਼ ਆਇਆ।

6. ਸੁਣੀ ਰੱਬ ਨੇ ਆਜਿਜ਼ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਦੁਹਾਈ,
ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਸਭਨਾਂ ਦੁੱਖਾਂ ਤੋਂ ਛੁਡਾਈ।

7. ਖੜ੍ਹਾ ਕਰਕੇ ਤੰਬੂ ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ,
ਖ਼ੁਦਾ-ਤਰਸਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਹੈ ਉਹ ਬਚਾਂਦਾ।

8. ਜ਼ਰਾ ਆਓ, ਚੱਖੋ ਤੇ ਵੇਖੋ, ਤੁਸੀਂ ਵੀ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਅਜਬ ਮਿਹਰਬਾਨੀ।

9. ਮੁਬਾਰਿਕ ਹੈ ਕਿਆ ਹਾਲ ਉਸ ਆਦਮੀ ਦਾ,
ਜੋ ਆਪਣਾ ਭਰੋਸਾ ਖ਼ੁਦਾ ਉੱਤੇ ਰੱਖਦਾ।

10. ਰਹੋ, ਪਾਕ ਲੋਕੋ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਤੋਂ ਡਰਦੇ,
ਨਾ ਘਾਟਾ ਹੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਖੌਫ਼ ਕਰਦੇ ।

11. ਰਹੇ ਸ਼ੇਰ ਦਾ ਬੱਚਾ ਜੇਕਰ ਵੀ ਭੁੱਖਾ,
ਕਦੀ ਰੱਬ ਦਾ ਤਾਲਿਬ ਨਾ ਭੁੱਖਾ ਰਹੇਗਾ।

12. ਆਓ ਬੱਚਿਓ, ਸੁਣੋਂ ਮੈਂ ਸੁਣਾਵਾਂ,
ਖੌਫ਼ ਰੱਬ ਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਿਖਾਵਾਂ।

13. ਉਹ ਹੈ ਕਿਹੜਾ ਜੋ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਮੇਰੀ,
ਹੋਵੇ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਤੇ ਚੰਗੇਰੀ।

14. ਜੀਵਾਂ ਚਿਰ ਤੋੜੀ ਜੱਗ ਵਿੱਚ ਮੈਂ,
ਭਾਈ, ਨਾਲੇ ਵੇਖਾਂ ਸਦਾ ਮੈਂ ਭਲਿਆਈ।

15. ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਨੂੰ ਬਦੀ ਵਿੱਚ ਨਾ ਖੋਲ੍ਹੋ,
ਆਪਣੇ ਮੂੰਹੋਂ ਵੀ ਨਾ ਝੂਠ ਬੋਲੋ।

16. ਨੱਸੋ ਉੱਥੋਂ ਜਿੱਥੇ ਹੋ ਬੁਰਾਈ,
ਸਦਾ ਨੇਕੀ ਕਰੋ ਤੇ ਭਲਾਈ।

17. ਢੂੰਡੋ ਜਿੱਥੇ ਸਲਾਮਤੀ ਪਾਓ,
ਤੁਸੀਂ ਉਸੇ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹੀ ਜਾਓ।

18. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਸੱਚਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ’ਤੇ, ਆਪ ਨਜ਼ਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਫਰਿਆਦਾਂ ਉੱਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ, ਕੰਨ ਆਪਣਾ ਧਰਦਾ ਹੈ।

19. ਬਦਕਾਰਾਂ ਉੱਤੇ ਗੁੱਸੇ ਹੈ ਚਿਹਰਾ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦਾ,
ਇਸ ਧਰਤੀ ਉੱਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬੁਨਿਆਦ ਮਿਟਾਵੇਗਾ।

20. ਜਦ ਸਾਦਿਕ ਲੋਕ ਚਿੱਲਾਂਦੇ ਹਨ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਸੁਣਦਾ ਹੈ,
ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਕੱਢ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ।

21. ਜੋ ਟੁੱਟੇ ਦਿਲ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ, ਆਪ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ,
ਤੇ ਟੁੱਟੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਰਹਿਮਤ ਨਾਲ, ਸਾਫ਼ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਬਚਾ।

22. ਸੱਚਿਆਰਾਂ ਉੱਤੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਦੁੱਖ ਤੇ ਮੁਸੀਬਤ ਵੀ,
ਰੱਬ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਕਰਾਂਦਾ ਹੈ ਖ਼ਲਾਸੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ।

23. ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਭ ਹੱਡੀਆਂ ਦੀ, ਆਪ ਖ਼ਬਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ,
ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾ ਟੁੱਟਣ ਦੇਂਦਾ ਹੈ।

24. ਬੁਰਿਆਈ ਆਪ ਬਦਕਾਰਾਂ ਦਾ, ਨਾਸ਼ ਕਰੇਗੀ ਤਮਾਮ,
ਤੇ ਸਾਦਿਕਾਂ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਹੁਣ ਲੱਗੇਗਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ।

25. ਜਾਨ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਖ਼ੁਦਾ, ਦੁੱਖ ਤੋਂ ਬਚਾਂਦਾ ਹੈ,
ਨਾ ਕਦੀ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁਲਜ਼ਿਮ ਠਹਿਰਾਉਂਦਾ ਹੈ।

1. ਜੋ ਝਗੜਾ ਕਰਦੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ,
ਲੜ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ, ਖ਼ੁਦਾ,
ਜੋ ਮੇਰੇ ਮਾਰਨ ਵਾਲੇ ਹਨ,
ਕਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਫ਼ਨਾਹ।

2. ਖ਼ੁਦਾਇਆ ਆਪਣੀ ਬਣਾਕੇ ਢਾਲ,
ਤੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਤੇਜ਼ ਤਲਵਾਰ,
ਕਰ ਮਦਦ ਆਜਿਜ਼ ਬੰਦੇ ਦੀ,
ਤੇ ਉੱਠ ਹੋ ਤਿਆਰ।

3. ਤੂੰ ਬਰਛਾ ਲੈ ਕੇ, ਉੱਠ ਖਲੋ,
ਕਰ ਮੇਰੇ ਵੈਰੀ ਮਾਤ,
ਤੇ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਆਪੀਂ ਦੱਸ,
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹਾਂ ਨਜਾਤ।

4. ਜੋ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਦੇ ਵੈਰੀ ਹਨ,
ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋਣ ਹੈਰਾਨ,
ਉਹ ਭਾਜੜ ਖਾ ਕੇ ਖੱਜਲ ਹੋਣ,
ਜੋ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਨੁਕਸਾਨ।

5. ਜਿਉਂ ਤੂੜੀ ਉੱਡੀ ਵਾਅ ਦੇ ਨਾਲ,
ਉਹ ਉੱਡ ਪੁੱਡ ਜਾਵੇਗਾ,
ਤੇ ਧੱਕੇ ਦੇਕੇ ਕੱਢੇਗਾ,
ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦਾ।

6. ਰਾਹ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਤਿਲਕਣ ਹੋ,
ਤੇ ਘੁੱਪ ਹਨੇਰਾ ਵੀ,
ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਰੱਬ ਦਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ,
ਕਦ ਦੇਵੇ ਧੱਕੇ ਦੀ।

7. ਨਾਹੱਕ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ, ਆਪਣਾ ਜਾਲ ਵਿਛਾਉਂਦੇ,
ਘਰ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨੂੰ, ਉਹ ਡਿਗਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ।

8. ਸਭ ਬਦਕਾਰ ਨਾਸ਼ ਹੋਵਣ, ਦੁੱਖ ਅਚਾਨਕ ਆਵੇ,
ਉਸੇ ਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫਸੇ, ਜਿਹੜਾ ਆਪ ਵਿਛਾਵੇ।

9. ਰੱਬ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਾਨ ਮੇਰੀ, ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਨਿੱਤ ਮਨਾਵੇ,
ਰੱਬ ਬਚਾਇਆ ਮੈਨੂੰ, ਗੀਤ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਗਾਵੇ।

10. ਮੇਰੀ ਹੱਡੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਗੀਤ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦਾ,
ਯਾ ਰੱਬ, ਪਾਕ ਅਸਾਡੇ, ਕੌਣ ਹੈ ਤੇਰੇ ਜਿਹਾ।

11. ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ ਹੱਥੋਂ, ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਛੁਡਾਉਂਦਾ,
ਤੂੰ ਬੁਰਿਆਂ ਦੇ ਹੱਥੋਂ, ਆਜਿਜ਼ ਨੂੰ ਬਚਾਉਂਦਾ।

12. ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਮਿਲਕੇ ਸਭ,
ਝੂਠੇ ਉੱਠੇ ਹਨ ਗਵਾਹ,
ਪੁੱਛਣ ਮੈਥੋਂ ਉਹ ਸਵਾਲ,
ਜਿਹੜਾ ਮੈਂ ਨਾ ਜਾਣਦਾ ਸਾਂ।

13. ਬਦਲੇ ਮੇਰੀ ਨੇਕੀ ਦੇ,
ਮੇਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਨੁਕਸਾਨ,
ਮੈਨੂੰ ਦੁੱਖ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੇ ਹਨ,
ਬੇ–ਕਸ ਛੱਡਦੇ ਮੇਰੀ ਜਾਨ।

14. ਰੋਜ਼ੇ ਰੱਖ ਕੇ ਪਹਿਨਿਆ ਟਾਟ,
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਦ ਮਾਂਦਗੀ ਸੀ,
ਮੁੜਕੇ ਮੇਰੇ ਸੀਨੇ ਵਿੱਚ,
ਮੇਰੀ ਦੁਆ ਆਉਂਦੀ ਸੀ।

15. ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਜਾਤਾ ਸੀ,
ਜਿਹੜਾ ਹੋਵੇ ਦੋਸਤ, ਭਾਰਾ,
ਗ਼ਮ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਮੇਰੀ ਜਾਨ,
ਜਿਵੇਂ ਗ਼ਮ ਹੋ ਮਾਈ ਦਾ।

16. ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚ,
ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਕਰਨ ਇਕੱਠੇ ਹੋ,
ਮੈਨੂੰ ਜਦ ਨਾ ਖ਼ਬਰ ਸੀ,
ਮੇਰੇ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਆਏ ਉਹ।

17. ਪਾੜਨ ਤੋਂ ਨਾ ਮੁੜਦੇ ਉਹ,
ਮਿਲ ਕੇ ਨਾਲ ਕਮੀਨਿਆਂ ਦੇ,
ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਪੀਂਹਦੇ ਦੰਦ,
ਲੜਦੇ ਵਾਸਤੇ ਰੋਟੀ ਦੇ।

18. ਕਦ ਤੀਕ ਵੇਖਦਾ ਰਹੇਂਗਾ
ਤੂੰ ਇਹ ਹਾਲ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ?
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖਰਾਬੀ ਤੋਂ,
ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਤੂੰ ਬਚਾ।

19. ਮੇਰੀ ਇਸ ਵਹੀਦਾ ਨੂੰ,
ਸ਼ੇਰਾਂ ਕੋਲੋਂ ਤੂੰ ਛੁਡਾ,
ਮਜਲਿਸਾਂ ਤੇ ਕੌਮਾਂ ਵਿੱਚ,
ਤੇਰੀ ਉਸਤਤ ਗਾਵਾਂਗਾ।

20. ਖ਼ੁਸ਼ ਨਾ ਰਹਿਣ ਜੋ ਮੇਰੇ ਨਾਲ,
ਨਾਹੱਕ ਵੈਰ ਕਮਾਉਂਦੇ ਹਨ,
ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਅੱਖੀਆਂ ਮਾਰ,
ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

21. ਮੇਰੇ ਵੈਰੀ ਸੁਲਾਹ ਦੀ,
ਕੁਝ ਵੀ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰਦੇ ਹਨ,
ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਲੀਮਾਂ ਪਰ,
ਝੂਠੀ ਬੰਦਿਸ਼ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਹਨ।

22. ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਪਸਾਰਦੇ ਹਨ,
ਵੇਖਦੇ ਨੇ ਜਦ ਮੇਰਾ ਹਾਲ,
ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ‘‘ਆਹਾ, ਆਹਾ,
ਵੇਖਿਆ ਹੈ ਅਸਾਂ ਅੱਖੀਆਂ ਨਾਲ’’।

23. ਸਭੋ ਕੁਝ ਤੂੰ ਵੇਖਿਆ ਹੈ,
ਚੁੱਪ ਨਾ ਰਹਿ ਹੁਣ ਐ ਗਫ਼ੂਰ,
ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਮੇਰੇ ਰੱਬ,
ਮੈਥੋਂ ਤੂੰ ਨਾ ਰਹੀਂ ਦੂਰ।

24. ਉੱਠ ਤੇ ਮੇਰਾ ਕਰ ਇਨਸਾਫ਼,
ਮੇਰੇ ਰੱਬ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਜੱਗ ’ਤੇ ਆਪਣੀ ਰਹਿਮਤ ਨਾਲ,
ਮੇਰਾ ਝਗੜਾ ਤੂੰ ਮੁਕਾ।

25. ਯਾ ਰੱਬ, ਤੂੰ ਸੱਚਿਆਈ ਨਾਲ
ਬੰਦੇ ਦੀ ਅਦਾਲਤ ਕਰ,
ਕਦੀ ਨਾ ਹੋਵਣ ਦੇ ਖ਼ੁਸ਼,
ਮੇਰੇ ਵੈਰੀ ਮੇਰੇ ਪਰ।

26. ਉਹ ਨਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਆਖਣ ਇਹ,
‘‘ਆਹਾ ਏਹੋ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਾਂ,
ਕੀਤਾ ਅਸਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਝੱਟ,
ਇਹੋ ਆਸ ਮਨਾਉਂਦੇ ਸਾਂ।

27. ਜੋ ਖ਼ੁਸ਼ ਹਨ ਦੁੱਖ ਮੇਰੇ ਤੋਂ,
ਹੋਣ ਸ਼ਰਮਿੰਦੇ ਖੱਜਲ ਖ਼ਵਾਰ,
ਮੇਰੀ ਜ਼ਿਦ ਵਿੱਚ ਫੁੱਲਦੇ ਜੋ,
ਉਹ ਸਭ ਹੋਵਣ ਖ਼ਵਾਰ ਲਾਚਾਰ।

28. ਜੋ ਸੱਚਿਆਈ ਮੇਰੀ ਦਾ,
ਧੜ ਦਿੰਦੇ ਦਿਲ ਦੇ ਨਾਲ,
ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ ਚਿੱਲਾਵਣ ਉਹ,
ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਮਨਾਵਣ, ਹੋਣ ਨਿਹਾਲ।

29. ਆਖਣ ਇਹ ਗੱਲ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ,
ਹੋ ਵਡਿਆਈ ਰੱਬ ਹੀ ਦੀ,
ਜਿਹੜਾ ਆਪਣੇ ਬੰਦੇ ਦੀ,
ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸਲਾਮਤੀ।

30. ਮੇਰਾ ਮੂੰਹ ਸੁਣਾਵੇਗਾ,
ਤੇਰੀ ਰਾਸਤੀ ਦਾ ਬਿਆਨ,
ਉਹ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਰਹੇਗਾ,
ਤੇਰੀਆਂ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਹਰ ਜ਼ਮਾਨ।

1. ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਸੋਚ ਕਰਦਾ ਹੈ
ਸ਼ਰੀਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਪਰ,
ਨਾ ਰੱਖਦੇ ਅੱਖੀਆਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ
ਕੁਝ ਵੀ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਡਰ।

2. ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਜਿਹਾ
ਨਹੀਂ ਹੈ ਨੇਕ ਕੋਈ ਵੀ,
ਜੋ ਕਰਦਾ ਮੈਂ ਬਦੀ ਛੁਪ ਕੇ,
ਕਦੀ ਵੀ ਉਹ ਨਾ ਖੁੱਲ੍ਹੇਗੀ।

3. ਹਾਂ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ,
ਬਦੀ ਤੇ ਮਕਰ ਹੈ ਸਾਰਾ,
ਹਾਂ ਨੇਕੀ ਤੇ ਭਲਿਆਈ ਨੂੰ
ਹੈ ਉਸਨੇ ਮੂਲੋਂ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।

4. ਬਦੀ ਛੱਡਦਾ ਨਹੀਂ
ਪਰ ਝੂਠ ਨੂੰ ਹੈ ਸੋਚਦਾ ਰਹਿੰਦਾ,
ਤੇ ਝੂਠੇ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਕਾਇਮ
ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਹੈ ਰੱਖਦਾ।

5. ਖ਼ੁਦਾਇਆ ਅਸਮਾਨਾਂ ’ਤੇ
ਤੇਰੀ ਰਹਿਮਤ ਭਾਰੀ ਹੈ,
ਤੇ ਬਦਲਾਂ ਤੀਕਰ ਆ ਪਹੁੰਚੀ
ਤੇਰੀ ਇਹ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਹੈ।

6. ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਤੇਰੀ ਸੱਚਿਆਈ ਹੈ,
ਪਰਬਤ ਵਾਂਗ ਜੋ ਭਾਰਾ ਹੈ,
ਨਿਆਂ ਤੇਰਾ ਹੈ ਅਤਿ ਡੂੰਘਾ,
ਤੂੰ ਸਭ ਦਾ ਪਾਲਣਹਾਰਾ ਹੈਂ।

7. ਤੇਰੀ ਰਹਿਮਤ ਹੈ ਕਿਆ ਹੀ,
ਬੇਸ਼ਕੀਮਤ ਅਤਿ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਜੋ ਤੇਰੇ ਪਰ ਦਾ ਸਾਇਆ ਹੈ,
ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਨਾਹ ਦੇਂਦਾ।

8. ਤੇਰੇ ਹੀ ਘਰ ਦੇ ਥਿੰਦੇ ਨਾਲ,
ਉਹ ਸਭ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲ ਹੋਵਣਗੇ,
ਤੇਰੇ ਦਰਿਆਈ ਇਸ਼ਰਤ ਤੋਂ,
ਉਹ ਰੱਜ ਕੇ ਪਾਣੀ ਪੀਵਣਗੇ।

9. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ, ਹੈ ਤੇਰੇ ਕੋਲ,
ਇੱਕ ਚਸ਼ਮਾ ਜ਼ਿੰਦਗਾਨੀ ਦਾ,
ਅਸੀਂ ਲੋਕੀ ਤੇਰੇ ਚਾਨਣ ਤੋਂ
ਚਾਨਣ ਪਾਵਾਂਗੇ ਬਹੁਤਾ।

10. ਜੋ ਤੇਰੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਜਾਨਣ,
ਵਧਾ ਮਿਹਰ ਆਪਣੀ ਉਹਨਾਂ ਪਰ,
ਸੱਚਾਈ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਤੂੰ,
ਖ਼ੁਦਾਇਆ ਸਿੱਧੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਭਰ।

11. ਘੁਮੰਡੀ ਦੇ ਨਾ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ,
ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਟੁੱਟਣ ਦੇ,
ਤੇ ਬਦਕਾਰਾਂ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਤੋਂ,
ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਰੱਦ ਨਾ ਹੋਵਣ ਦੇ।

12. ਬਦੀ ਦੇ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਭ ਤੇ
ਉੱਥੇ ਡਿੱਗੇ ਹੋਏ ਹਨ,
ਧਕੇਲੇ ਗਏ ਹੁਣ ਉਹ ਸਭ,
ਕਦੀ ਵੀ ਉੱਠ ਨਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।

1. ਦੁੱਖ ਬੁਰਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਨਾ ਕਰੀਏ,
ਬਦਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਨਾ ਸੜੀਏ।

2. ਇੱਕ ਦਮ ਦੇ ਵਿੱਚ ਘਾਹ ਦੇ ਵਾਂਗਰ
ਉਹ ਸਭ ਵੱਢੇ ਜਾਵਣ,
ਵਾਂਗ ਹਰੇ ਭਰੇ ਸਬਜ਼ੇ ਦੇ,
ਛੇਤੀ ਉਹ ਕੁਮਲਾਵਣ।

3. ਰੱਬ ਦੇ ਉੱਤੇ ਰੱਖ ਭਰੋਸਾ,
ਤੂੰ ਹੁਣ ਨੇਕੀ ਕਰ ਲੈ,
ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਉਮਰ ਗੁਜ਼ਾਰੀਂ,
ਨਾਲ ਇਮਾਨੇ ਚਰ ਲੈ।

4. ਖ਼ੁਸ਼ ਰਹਿ ਯਾਦ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਅੰਦਰ,
ਹੋਵਣ ਮਤਲਬ ਪੂਰੇ,
ਛੱਡ ਰੱਬ ਉੱਤੇ ਆਪ ਬਣਾਵੇ,
ਤੇਰੇ ਕੰਮ ਅਧੂਰੇ।

5. ਨੂਰ ਵਾਂਗਰ ਸੱਚਿਆਈ ਤੇਰੀ,
ਆਪੇ ਉਹ ਚਮਕਾਵੇ,
ਵਾਂਗ ਦੁਪਹਿਰ ਅਦਾਲਤ ਤੇਰੀ,
ਰੌਸ਼ਨ ਕਰ ਦਿਖਲਾਵੇ।

6. ਚੁੱਪ, ਰਜੂਹ ਹੋ ਤਰਫ਼ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ,
ਠਹਿਰ, ਉਡੀਕ ਰੱਬ ਨੂੰ,
ਬਦ ਮਨਸੂਬੇ ਬੰਨ੍ਹ ਜੋ ਜਿੱਤਦਾ,
ਉਸ ਵੱਲੋਂ ਨਾ ਕੁੜ ਤੂੰ।

7. ਬਦ-ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਤੱਕ ਕੇ,
ਦੁੱਖ ਕਰੀਂ ਤੂੰ ਚੇਤਾ,
ਛੱਡ ਗ਼ਜ਼ਬ ਨੂੰ, ਆਪ ਨਾ ਭੜਕੀਂ
ਗੁੱਸਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਮੁੜ ਜਾ।

8. ਐਸਾ ਨਾ ਹੋ ਤੂੰ ਇਹ ਕਰਕੇ,
ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਾਰਤ ਡਿੱਗੇਂ,
ਬਦਕਾਰਾਂ ਦਾ ਹਾਲ ਤੂੰ ਵੇਖੀਂ,
ਆਪ ਜਾਵਣਗੇ ਵੱਢੇ।

9. ਵਿਰਸੇ ਵਿੱਚ ਜ਼ਮੀਨ ਉਹ ਲੈਂਦੇ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਭਰੋਸਾ ਰੱਬ ਦਾ,
ਪਰ ਬੁਰਿਆਂ ਦਾ ਵੇਲਾ ਥੋੜ੍ਹਾ
ਢੂੰਡਿਆਂ ਵੀ ਨਾ ਲੱਭਦਾ।

10. ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਹਲੀਮੀ ਵੱਸੇ,
ਉਹੋ ਜ਼ਮੀਨਾਂ ਪਾਵਣ,
ਬਹੁਤੀਆਂ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹਾਸਲ
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਮਨਾਵਣ।

11. ਸੱਚਿਆਰ ਦੀ ਜ਼ਿਦ ਵਿੱਚ ਬਦਕਿਰਦਾਰ,
ਮਨਸੂਬੇ ਬੰਨ੍ਹਦਾ ਹੈ,
ਉਸ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ,
ਦੰਦ ਉਸ ’ਤੇ ਪੀਂਹਦਾ ਹੈ।

12. ਬਦਕਾਰਾਂ ਉੱਤੇ ਹੱਸਦਾ ਹੈ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾ,
ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੁਰਿਆਂ ’ਤੇ,
ਦਿਨ ਦੁੱਖ ਦਾ ਆਵੇਗਾ।

13. ਤਲਵਾਰ ਹੁਣ ਕੱਢਦੇ ਹਨ ਬਦਕਾਰ,
ਤੇ ਖਿੱਚਦੇ ਹਨ ਕਮਾਨ,
ਡਿਗਾਵਣ ਆਜਿਜ਼ ਦੁੱਖੀਏ ਨੂੰ,
ਤੇ ਮਾਰਨ ਉਹਦੀ ਜਾਨ।

14. ਤਲਵਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ,
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਆਵੇਗੀ,
ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕਮਾਨ ਜੋ ਹੈ,
ਤੋੜ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ।

15. ਸੱਚਿਆਰਾਂ ਦੀ ਕਮਾਈ ਵਿੱਚ,
ਹੈ ਬਹੁਤੀ ਬਰਕਤ ਵੀ,
ਉਸ ਮਾਲ ਅਸਬਾਬ ਤੇ ਦੌਲਤ ਤੋਂ,
ਜੋ ਹੈ ਬਦਕਾਰਾਂ ਦੀ।

16. ਕਿ ਬੋਝ ਸਭ ਬਦਕਾਰਾਂ ਦੇ,
ਤੋੜ ਸੁੱਟੇ ਜਾਵਣਗੇ,
ਪਰ ਸੋਚਦੇ ਲੋਕ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਤੋਂ,
ਹੁਣ ਮਦਦ ਜੋ ਪਾਵਾਂਗੇ।

17. ਦੀਨਦਾਰਾਂ ਦੇ ਦਿਨ ਜਾਣਦਾ ਹੈ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾ,
ਜੋ ਹੈ ਦੀਨਦਾਰਾਂ ਦੀ ਮਿਰਾਸ,
ਉਹ ਰਹੇਗੀ ਸਦਾ।

18. ਮੁਸੀਬਤ ਦੁੱਖ ਦੇ ਵੇਲੇ ਉਹ,
ਨਾ ਸ਼ਰਮ ਉਠਾਵਣਗੇ,
ਉਹ ਅਕਾਲ ਤੇ ਔੜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ,
ਰਜਾਏ ਜਾਵਣਗੇ।

19. ਸ਼ਰੀਰ ਹਲਾਕ ਹੋ ਜਾਵਣਗੇ,
ਸਭ ਵੈਰੀ ਰੱਬ ਦੇ ਵੀ,
ਉਹ ਧੂੰ ਵਾਂਗ ਉੱਡਣ ਪਿਘਲਣਗੇ,
ਜਿਉਂ ਚਰਬੀ ਲੇਲੇ ਦੀ।

20. ਅਦਾ ਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਸ਼ਰੀਰ,
ਜਦ ਕਰਜ਼ ਲੈਂਦਾ ਹੈ,
ਪਰ ਸਾਦਿਕ ਰਹਿਮ ਕਰਦਾ ਹੈ,
ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

21. ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਵਾਰਿਸ ਹੋਵਣਗੇ,
ਮੁਬਾਰਿਕ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੇ,
ਪਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਲਾਹਨਤ ਹੈ,
ਉਹ ਕੱਟੇ ਜਾਵਣਗੇ।

22. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦਾ ਹੈ,
ਨੇਕ ਮਰਦ ਦੇ ਕਦਮਾਂ ਨੂੰ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਸੰਦ,
ਨੇਕ ਮਰਦ ਦੇ ਰਾਹਾਂ ਨੂੰ।

23. ਜੇ ਕਦੀ ਉਹ ਡਿੱਗ ਪਏ ਵੀ,
ਨਾ ਡਿੱਗਿਆ ਰਹੇਗਾ,
ਤੇ ਉਹਦਾ ਹੱਥ ਸੰਭਾਲਦਾ ਹੈ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾ।

24. ਮੈਂ ਬੱਚਾ ਸਾਂ ਹੁਣ ਬੁੱਢਾ ਹਾਂ,
ਪਰ ਨਸਲ ਸਾਦਿਕ ਦੀ,
ਨਾ ਕਦੀ ਵੇਖੀ ਹੈ ਲਾਚਾਰ,
ਤੇ ਟੁੱਕਰ ਮੰਗਦੀ ਵੀ।

25. ਉਹ ਕਰਜ਼ ਦਿੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ,
ਰਹਿਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਸਦਾ,
ਤੇ ਉਹਦੀ ਆਲ ਔਲਾਦ ਵੀ ਸਭ,
ਹੈ ਸਬੱਬ ਬਰਕਤ ਦਾ।

26. ਬਦੀ ਤੋਂ ਨੱਸ ਤੇ ਨੇਕੀ ਕਰ
ਰਹਿ ਸਦਾ ਬਰਕਰਾਰ,
ਅਦਾਲਤ ਕਰਨੇ ਵਾਲੇ ਨੂੰ
ਰੱਬ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਿਆਰ।

27. ਨਾ ਛੱਡਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕਰਦਾ ਹੈ
ਆਪ ਰਾਖੀ ਮੋਮਨ ਦੀ,
ਪਰ ਜੋ ਬਦਕਾਰਾਂ ਦੀ ਔਲਾਦ
ਕੱਟ ਸੁੱਟੀ ਜਾਵੇਗੀ।

28. ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਵਾਰਸ ਹੋਵਣਗੇ
ਜੋ ਸੱਚੇ ਤੇ ਦੀਨਦਾਰ,
ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੀਕਰ ਰੱਖਣਗੇ
ਰਿਹਾਇਸ਼ ਬਰਕਰਾਰ।

29. ਸੱਚਿਆਰਾਂ ਦਾ ਮੂੰਹ ਕਰਦਾ ਹੈ
ਕਿਆ ਬਾਤ ਦਾਨਾਈ ਦੀ,
ਉਹ ਆਪਣੀ ਜੀਭੋਂ ਕੱਢਦਾ ਏ
ਸਭ ਗੱਲ ਸੱਚਿਆਈ ਦੀ।

30. ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਪਾਕ ਸ਼ਰੀਅਤ ਨੂੰ
ਉਹ ਦਿਲ ਤੋਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ,
ਸੋ ਇਸੇ ਲਈ ਕਦੀ ਵੀ ਨਾ ਠੇਡਾ ਖਾਂਦਾ ਹੈ।

31. ਬਦ ਮਾਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸਾਦਿਕ ਨੂੰ
ਤੇ ਲਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਦਾਅ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਉਹਦੇ ਕਾਬੂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਉਹਨੂੰ ਛੱਡੇਗਾ।

32. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੀ ਕਚਿਹਰੀ ਵਿੱਚ
ਜਦ ਹੋਵੇਗਾ ਨਿਆਂ,
ਤਦ ਠਹਿਰੇ ਸਾਦਿਕ ਬੇਕਸੂਰ
ਨਾ ਹੋਵੇ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਂ।

33. ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਨੂੰ ਉਡੀਕਦਾ ਰਹਿ
ਯਾਦ ਰੱਖ ਤੂੰ ਉਹਦਾ ਰਾਹ,
ਜ਼ਮੀਨ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਕਰੇਗਾ ਤੈਨੂੰ ਵਧਾਵੇਗਾ।

34. ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਅੱਖੀਂ ਵੇਖੇਂਗਾ ਨਾਲ
ਹੁਕਮ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਦੇ,
ਤਮਾਮ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਬਦ-ਕਿਰਦਾਰ
ਕੱਟ ਸੁੱਟੇ ਜਾਵਣਗੇ।

35. ਸ਼ਰੀਰ ਦਾ ਵੇਖਿਆ ਮੈਂ ਇਹ ਹਾਲ
ਜ਼ੋਰ ਵਾਲਾ ਤੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ,
ਉਸ ਹਰੇ ਰੁੱਖ ਵਾਂਗ ਫਲ਼ਦਾ ਸੀ,
ਜੋ ਹੋਵੇ ਖੂਬ ਤਿਆਰ।

36. ਅਜਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ ਉਹ ਨਾਬੂਦ
ਨਾ ਉੱਗਿਆ ਕਦੀ ਸੀ,
ਹਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਭਦਾ ਰਿਹਾ ਮੈਂ,
ਨਾ ਲੱਭਾ ਕਿਤੇ ਵੀ।

37. ਪਰ ਦੇਖ ਰੱਖ ਕਾਮਲ ਆਦਮੀ ਨੂੰ
ਸਿੱਧੇ ਉੱਤੇ ਧਿਆਨ,
ਸਲਾਮਤੀ ਉਹਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ,
ਜੋ ਸੁਲਾਹ ਦੇ ਇਨਸਾਨ।

38. ਫ਼ਨਾਹ ਹੋ ਜਾਵਣਗੇ ਬਦਕਾਰ,
ਬਰਗਸ਼ਤਾ ਬਾਗ਼ੀ ਵੀ,
ਤੇ ਓੜਕ ਨੂੰ ਸ਼ਰੀਰਾਂ ਦੀ
ਜੜ੍ਹ ਪੁੱਟੀ ਜਾਵੇਗੀ।

39. ਪਰ ਸਾਦਿਕਾਂ ਦੀ ਹੈ ਨਜਾਤ,
ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾ,
ਉਹ ਦੁੱਖ ਦੇ ਵੇਲੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ
ਖੂਬ ਹੈ ਮਜ਼ਬੂਤ ਪਨਾਹ।

40. ਆਸ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਹੈ
ਉਹ ਮਦਦ ਪਾਵਣਗੇ,
ਸ਼ਰੀਰਾਂ ਦੇ ਉਹ ਕਾਬੂ ਤੋਂ,
ਬਚਾਏ ਜਾਵਣਗੇ।

1. ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਨਾ ਝਿੜਕੀਂ ਮੈਨੂੰ ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਜੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕਹਿਰ ਦੇ ਦੇਈਂ ਨਾ ਸਜ਼ਾ।

2. ਮੈਨੂੰ ਤੇਰਾ ਤੀਰ ਹੁਣ ਲੱਗਾ ਕਾਰੀ ਹੈ,
ਮੇਰੇ ’ਤੇ ਹੱਥ ਤੇਰਾ ਡਾਢਾ ਭਾਰੀ ਹੈ।

3. ਤੇਰੇ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਹੈ ਤਨ ਮੇਰਾ ਬਿਮਾਰ,
ਹੱਡੀਆਂ ਬੇਆਰਾਮ ਹਨ ਮੈਂ ਹਾਂ ਗ਼ੁਨਾਹਗਾਰ।

4. ਸਿਰ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਮੇਰੇ ਵੱਧ ਗ਼ੁਨਾਹ,
ਐਡੇ ਭਾਰੇ ਹੋਏ ਚੁੱਕੇ ਜਾਂਦੇ ਨਾ।

5. ਮੇਰੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਹੋਏ ਬਦਬੂਦਾਰ ਕਮਾਲ,
ਸੜ੍ਹੇ ਬਿਲਕੁੱਲ ਮੇਰੀ ਬੇ-ਅਕਲੀ ਦੇ ਨਾਲ।

6. ਕੁੱਬਾ ਹੋ ਮੈਂ ਝੁੱਕ ਗਿਆ ਰੋਂਦਾ ਸੁਬ੍ਹਾ ਸ਼ਾਮ,
ਪਿੱਠ ਹੈ ਸੜਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਤਨ ਵਿੱਚ ਨਾ ਆਰਾਮ।

7. ਮੈਂ ਬੇਤਾਬ ਹੋ ਗਿਆ ਪੀਠਾ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ,
ਦਿਲ ਹੈ ਰੋਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਮੈਂ ਚਿੱਲਾਂਦਾ ਹਾਂ।

8. ਯਾ ਰੱਬ, ਮੇਰਾ ਸ਼ੌਂਕ ਹੈ ਤੇਰੇ ਹੀ ਹਜ਼ੂਰ,
ਮੇਰਾ ਆਹੀਂ ਮਾਰਨਾ ਤੇਥੋਂ ਨਹੀਂ ਹੈ ਦੂਰ।

9. ਧੜਕੂੰ–ਧੜਕੂੰ ਕਰਦਾ, ਮੇਰਾ ਦਿਲ, ਖ਼ੁਦਾ,
ਜ਼ੋਰ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ, ਚਾਨਣ ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ।

10. ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ–ਯਾਰ ਹੁਣ, ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਤਮਾਮ,
ਮੈਥੋਂ ਨੱਠੇ ਦੂਰ ਹੁਣ, ਮੈਂ ਹਾਂ ਬੇ–ਆਰਾਮ।

11. ਚਾਹੁੰਦੇ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਜੋ, ਫੰਦਾ ਉਹ ਵਿਛਾਣ,
ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਉਹ ਮਨਸੂਬੇ, ਮੇਰਾ ਕਰਨ ਜ਼ਿਆਂ।

12. ਪਰ ਮੈਂ ਬੋਲ਼ੇ ਵਾਂਗ ਹਾਂ, ਕੁਝ ਨਾ ਸੁਣੇ ਜੋ,
ਖੋਲ੍ਹਾਂ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਨਾ, ਗੂੰਗਾ ਰਿਹਾ ਹੋ।

13. ਵਾਂਗ ਹਾਂ ਉਸ ਮਨੁੱਖ ਦੇ, ਜੋ ਨਹੀਂ ਸੁਣਦਾ ਹੈ,
ਦਿੰਦਾ ਜੋ ਜਵਾਬ ਨਾ, ਚੁੱਪ ਕਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।

14. ਆਸਰਾ ਮੇਰਾ ਹੈ ਤੂੰਏਂ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਮੇਰਾ ਮਾਲਿਕ ਹੈਂ, ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਸੁਣੇਂਗਾ।

15. ਖ਼ੁਸ਼ ਨਾ ਹੋਵਣ ਮੇਰੇ ਵੈਰੀ ਮੇਰੇ ’ਤੇ,
ਉਹ ਨਾ ਫੁੱਲਣ ਵੇਖ, ਮੈਂ ਹਾਂ ਡਿੱਗ ਪਿਆ।

16. ਮੈਂ ਹਾਂ ਡਿੱਗਣ ਵਾਲਾ, ਦੁੱਖ ਹੈ ਸਾਹਮਣੇ,
ਸ਼ਰਮ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ, ਮੈਂ ਮੰਨਦਾ ਹਾਂ ਗ਼ੁਨਾਹ।

17. ਮੇਰੇ ਵੈਰੀ ਜਿਉਂਦੇ, ਹਨ ਜ਼ੋਰਾਵਰ,
ਐਵੇਂ ਕਰਦੇ ਵੈਰ ਮੇਰਾ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ।

18. ਨੇਕੀ ਦੇ ਬਦਲੇ ਉਹ ਕਰਦੇ ਹਨ ਬਦੀ,
ਨੇਕੀ ਕਰਦਾ ਮੈਂ, ਉਹ ਦੁੱਖ ਦੇਂਦੇ ਸਦਾ।

19. ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਛੱਡੀਂ, ਨਾ ਮੈਥੋਂ ਰਹੀਂ ਦੂਰ,
ਕਰ ਮਦਦ ਤੂੰ, ਮੁਕਤੀਦਾਤੇ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ।

1. ਰਾਖੀਂ ਰਾਹ ਦੀ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਕਰਾਂਗਾ,
ਮੈਥੋਂ ਨਾ ਹੋ ਕਸੂਰ ਜ਼ੁਬਾਨ ਦਾ।

2. ਜਦੋਂ ਬਾਦ ਮੈਂ ਕੋਈ ਵੇਖ ਪਾਵਾਂ,
ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਲਗਾਮ ਮੈਂ ਚੜ੍ਹਾਵਾਂਗਾ।

3. ਹੋਇਆ ਗੂੰਗਾ ਤੇ ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਚੁਪਾਤਾ,
ਭਲਾ ਕਹਿਣੋ ਗਿਆ ਮੈਂ ਗਵਾਤਾ।

4. ਤਾਜ਼ਾ ਗ਼ਮ ਹੋਇਆ ਤੇ ਛਾਤੀ ਤਪੜੀ,
ਮੇਰੀ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਬਲ਼ਦੀ।

5. ਤਦੋਂ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਤੋਂ,
‘‘ਮੇਰੇ ਰੱਬਾ, ਤੂੰ ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੀਂ।

6. ਮੇਰਾ ਓੜਕ ਹੈ ਕੀ? ਉਮਰ ਕਿਤਨੀ?
ਤਾਂ ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਉਹ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਜਿਤਨੀ।

7. ਉਮਰ ਮੇਰੀ ਹੈ ਗਿੱਠ ਭਰ ਛੋਟੇਰੀ,
ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਨਾ ਕੁਝ ਜਾਨ ਮੇਰੀ।

8. ਏਸ ਆਦਮ ਦਾ ਕੁਝ ਨਾ ਭਰੋਸਾ,
ਭਾਵੇਂ ਕਿੱਡਾ ਏ ਹੋ ਜ਼ੋਰਵਾਲਾ।

9. ਜਿੰਦੜੀ ਸਭ ਦੀ ਨਿਰੀ ਹੈ ਖ਼ਿਆਲੀ,
ਵਹਿਮ ਵਾਂਗੂੰ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਬਹਾਲੀ।

10. ਐਂਵੇਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਹੈ ਬੇਕਰਾਰੀ,
ਨਹੀਂ ਜਾਨਣ ਕਿ ਦੌਲਤ ਇਹ ਸਾਰੀ।

11. ਜਿਹੜੀ ਅਸੀਂ ਇਕੱਠੀ ਹਾਂ ਕਰਦੇ,
ਕੌਣ ਸਾਂਭੇਗਾ ਇਹ ਸਾਡੇ ਪਿੱਛੇ?

ਭਲਾ ਕਿਸ ਦੀ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਮੈਨੂੰ ਆਸ ਹੈ?

12. ਸਾਰੇ ਗ਼ੁਨਾਹਾਂ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਹੀ ਨਜਾਤ ਦੇ,
ਜਾਹਲਾਂ ਦੇ ਠੱਠੇ ਦਾ ਮੈਨੂੰ, ਕੁਝ ਨਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ।

13. ਹੋਇਆ ਮੈਂ ਗੂੰਗਾ, ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਵੀ ਨਾ ਖੋਲ੍ਹਾਂ,
ਤੂੰ ਏਂ ਇਹ ਕੀਤਾ, ਰੱਬਾ, ਸਭ ਕੁਝ ਤੇਰੇ ਪਾਸ ਹੈ।

14. ਆਪਣੀ ਸਜ਼ਾ ਤੂੰ ਮੈਥੋਂ, ਦੂਰ ਕਰ ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਤੇਰੇ ਹੀ ਹੱਥੋਂ ਮੇਰਾ, ਹੋ ਤੇ ਰਿਹਾ ਨਾਸ਼ ਹੈ।

15. ਤੂੰ ਏਂ ਗ਼ੁਨਾਹ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਦੇਨਾ ਏਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ,
ਕੀੜੇ ਦੇ ਵਾਂਗਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ, ਖੂਬੀ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਹੈ।

16. ਆਦਮ ਦੀ ਜਿੰਦੜੀ ਦਾ, ਕੁਝ ਨਾ ਭਰੋਸਾ,
ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਪੁਤਲਾ, ਇਹਨੂੰ ਕੁਝ ਨਾ ਧਰਵਾਸ ਹੈ।

17. ਮੇਰੀ ਦੁਆ ਤੇ ਰੋਣਾ, ਸੁਣ ਕੇ ਨਾ ਚੁੱਪ ਰਹੀਂ,
ਹਾਂ ਮੈਂ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ, ਤੇ ਪਰਦੇਸ ਵਿੱਚ ਵਾਸ ਹੈ।

18. ਗੁੱਸੇ ਦੀ ਫੇਰੀਂ ਅੱਖ, ਤਾਂ ਜੋ ਮੈਂ ਸਾਹ ਲਵਾਂ,
ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ ਇੱਥੋਂ, ਤੇ ਨਾ ਰਹਿਣੇ ਦੀ ਆਸ ਹੈ।

1. ਮੈਂ ਸਬਰ ਦੇ ਨਾਲ ਆਸ ਰੱਖ ਕੇ,
ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਕਰਦਾ ਸਾਂ ਇੰਤਜ਼ਾਰੀਂ,
ਤਦ ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ’ਤੇ ਤਰਸ ਖਾ ਕੇ,
ਸੁਣੀ ਮੇਰੀ ਸਾਰੀ ਆਹੋਜ਼ਾਰੀ।

2. ਉਹ ਖਤਰੇ ਤੇ ਟੋਏ ਤੇ ਖੋਭਿਆਂ ਤੋਂ,
ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਲੈ ਆਇਆ ਬਾਹਰ,
ਚਟਾਨ ਉੱਤੇ ਰੱਖੇ ਪੈਰ ਮੇਰੇ,
ਤੇ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਕਦਮਾਂ ਨੂੰ ਉਸਤਵਾਰੀ।

3. ਖ਼ੁਦਾ ਨੇ ਗੀਤ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸਿਖਾਇਆ,
ਕਿ ਜਿਸ ਤੋਂ ਹੋਵੇ ਤਾਰੀਫ਼ ਉਸ ਦੀ,
ਬਥੇਰੇ ਮੰਨਣਗੇ ਖੌਫ਼ ਉਸਦਾ,
ਤੇ ਆਸ ਰੱਖਣ ਰੱਬ ਉੱਤੇ ਸਾਰੀ।

4. ਮੁਬਾਰਿਕ ਉਸੇ ਦਾ ਹਾਲ ਜਾਣੋ,
ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਜਿਸਦਾ,
ਘੁੰਮਡੀਆਂ ਕੋਲ ਉਹ ਨਾ ਜਾਂਦਾ,
ਨਾ ਝੂਠਿਆਂ ਨਾਲ ਰੱਖਦਾ ਯਾਰੀ।

5. ਹੈ ਕਸਰਤ ਨਾਲ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਅਜੂਬਾ ਤੇਰੀ ਕੁਦਰਤ ਦਾ,
ਤਦਬੀਰਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਮੇਰੇ ਰੱਬ,
ਜੋ ਹਨ ਅਸਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਸਭ।

6. ਨਾ ਐਸਾ ਕੋਈ ਹੈ ਇਨਸਾਨ,
ਜੋ ਕਰੇ ਵੱਖੋ–ਵੱਖ ਬਿਆਨ,
ਮੈਂ ਕੀਕਰ ਕਰਾਂ ਸਭ ਇਜ਼ਹਾਰ?
ਕਿ ਉਹ ਬੇਹੱਦ ਹਨ, ਬੇ–ਸ਼ੁਮਾਰ।

7. ਕੁਰਬਾਨੀ ਨੂੰ ਤੇ ਹੱਡੀਆਂ ਨੂੰ,
ਖ਼ਤੀਆਤ ਦੇ ਚੜ੍ਹਾਵੇ ਨੂੰ,
ਨਾ ਮੰਗਦਾ ਹੈਂ ਤੂੰ ਐ ਰਹਿਮਾਨ,
ਪਰ ਤੂੰ ਹਨ ਖੋਲ੍ਹੇ ਮੇਰੇ ਕੰਨ।

8. ਮੈਂ ਆਉਂਦਾ ਹਾਂ, ਇਹ ਆਖਿਆ ਹੈ,
ਤੇ ਮੇਰੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ,
ਨਵਿਸ਼ਤੇ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਰੱਬ ਰਹਿਮਾਨ,
ਕਿ ਪੂਰਾ ਕਰਾਂ ਸਭ ਫ਼ਰਮਾਨ।

9. ਸੋ ਤੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ ਮੇਰੇ ਰੱਬ,
ਖ਼ੁਸ਼ ਹਾਂ ਕਿ ਪੂਰੀ ਕਰਾਂ ਸਭ,
ਮਜ਼ਮੂਨ ਸ਼ਰੀਅਤ ਤੇਰੀ ਦਾ,
ਹੈ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ।

10. ਸੱਚਿਆਈ ਰਹਿਮਤ ਤੇਰੀ ਵੀ,
ਮੈਂ ਵੱਡੀ ਭੀੜ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਸੀ,
ਵੇਖ ਜਾਣਦਾ ਹੈਂ ਤੂੰ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਮੂੰਹ ਆਪਣਾ ਬੰਦ ਨਾ ਰੱਖਾਂਗਾ।

11. ਮਜ਼ਮੂਨ ਸੱਚਿਆਈ ਤੇਰੀ ਦਾ,
ਨਾ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ ਛਿਪਾ,
ਨਜਾਤ ਦੀ ਵਫ਼ਾ ਦਾ ਬਿਆਨ,
ਮੈਂ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਹਰ ਆਨ।

12. ਮੈਂ ਗੱਲ ਸੱਚਿਆਈ ਤੇਰੀ ਦੀ,
ਬੇ–ਓੜਕ ਰਹਿਮਤ ਤੇਰੀ ਦੀ,
ਨਾ ਕਦੀ ਰੱਖਦਾ ਹਾਂ ਛਿਪਾ,
ਮੈਂ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲੋਂ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ।

13. ਦਰੇਗਾ ਨਾ ਰੱਖੀਂ ਮੈਥੋਂ, ਰੱਬ,
ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਮਿਹਰ ਤੇ ਰਹਿਮਤ ਸਭ,
ਵਫ਼ਾ ਤੇ ਰਹਿਮਤ ਹਰ ਜ਼ਮਾਨ,
ਹਨ ਮੇਰੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਨਿਗ਼ਾਹਬਾਨ।

14. ਬੁਰਿਆਈ ਆਣ ਅਤੇਰੀਆ ਹੈ,
ਚਵਲੀਂ ਮੈਨੂੰ ਘੇਰਿਆ ਹੈ,
ਗ਼ੁਨਾਹ ਵਿੱਚ ਜਿਹਾ ਫਸਿਆ ਹਾਂ,
ਕਿ ਅੱਖ ਉਠਾ ਨਾ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।

15. ਉਹ ਸਿਰ ਦੇ ਵਾਲ ਤੋਂ ਬੇ–ਸ਼ੁਮਾਰ,
ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਦਿੱਤੀ ਹਿੰਮਤ ਹਾਰ,
ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਰਹਿਮਤ ਨਾਲ ਛੁਡਾ,
ਕਰ ਮਦਦ ਜਲਦੀ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ।

16. ਜੋ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਮੇਰੀ ਜਾਨ,
ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋਵਣ ਪਸ਼ੇਮਾਨ,
ਜੋ ਮੇਰੇ ਦੁੱਖ ਦੇ ਰਵਾਦਾਰ,
ਉਹ ਸਭੋ ਹੋਵਣ ਖੱਜਲ ਖ਼ਵਾਰ।

17. ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਹੱਸਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ,
ਤੇ ਆਹਾ, ਆਹਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁਣ,
ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਹੀ ਬੁਰਿਆਈ ਦੇ,
ਬਰਬਾਦ ਵਿਰਾਨ ਹੋ ਜਾਵਣਗੇ।

18. ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਢੂੰਡਣ ਵਾਲੇ ਰੱਬ,
ਮਨਾਵਣ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਮਿਲਕੇ ਸਭ,
ਹੈ ਕੌਲ ਨਜਾਤ ਦੇ ਆਸ਼ਿਕ ਦਾ,
ਬਜ਼ੁਰਗੀ ਤੇਰੀ ਹੋ ਸਦਾ।

19. ਮੈਂ ਭਾਵੇਂ ਦੁਖੀ ਹਾਂ ਕੰਗਾਲ,
ਪਰ ਰੱਬ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਹੈ ਖ਼ਿਆਲ,
ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਮਦਦਗਾਰ ਸਦਾ,
ਹੁਣ ਦੇਰ ਨਾ ਕਰ ਤੂੰ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ।

1. ਮੁਬਾਰਿਕ ਹੈ ਜੋ ਫ਼ਿਕਰ-ਆਜਿਜ਼ ਦੀ ਰੱਖੇ,
ਛੁਡਾਵੇਗਾ ਰੱਬ ਉਸ ਨੂੰ ਬਿਪਤਾ ਦੇ ਵੇਲੇ।

2. ਖ਼ੁਦਾ ਉਹਦੀ ਰਖਵਾਲੀ ਆਪੇ ਕਰੇਗਾ,
ਸਦਾ ਤੀਕ, ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਜਿਉਂਦਾ ਰੱਖੇਗਾ।

3. ਮੁਬਾਰਿਕ ਉਹ ਹੋਵੇਗਾ ਧਰਤੀ ਦੇ ਉੱਤੇ,
ਨਾ ਛੱਡੇਗਾ ਵੈਰੀ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦੇ ਉੱਤੇ,

4.ਜਦ ਉਹ ਮਾਂਦਾ ਹੋਵੇ ਰੱਬ ਉਸ ਨੂੰ ਬਚਾਵੇ,
ਤੇ ਮੁੜ ਬਿਸਤਰਾ ਉਸਦਾ ਆਪੀਂ ਵਿਛਾਵੇ।

5. ਮੈਂ ਇਹ ਬੋਲਿਆ ਰਹਿਮ ਕਰ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ,
ਖ਼ੁਦਾਇਆ, ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਤੂੰ ਸ਼ਿਫ਼ਾ ਦੇ।

6. ਗ਼ੁਨਾਹਗਾਰ ਮੈਂ ਤੇਰਾ ਹੀ ਹਾਂ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਬੁਰਾ ਕਹਿੰਦੇ ਵੈਰੀ ਕਿ ਕਦ ਉਹ ਮਰੇਗਾ।

7. ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਮਿਟੇਗਾ ਕਦੋਂ ਨਾਮ ਉਸਦਾ,
ਜਦੋਂ ਮਿਲਦਾ ਤਦ ਭੈੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਬੱਕਦਾ।

8. ਬਦੀ ਭਰ ਕੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਜਾਂਦਾ ਬਾਹਰ,
ਤੇ ਫੇਰ ਉਸਨੂੰ ਕਰਦਾ ਫਿਰਦਾ ਹੈ ਜ਼ਾਹਿਰ।

9. ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸਭ ਜਿਤਨੇ ਹਨ ਵੈਰ ਕਰਦੇ,
ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਰਲ-ਮਿਲ ਕੇ ਫੁਸ–ਫੁਸ ਉਹ ਕਰਦੇ।

10. ਉਹ ਮਨਸੂਬੇ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਸਤਾਓ,
ਉਹ ਰੋਗੀ ਹੈ ਭਾਰਾ ਦਿਲ ਉਸ ਦਾ ਦੁਖਾਓ।

11. ਕਿ ਹੁਣ ਐਸੀ ਬਿਮਾਰੀ ਹੈ ਉਹਨੂੰ ਲੱਗੀ,
ਕਿ ਹੋਵੇਗਾ ਚੰਗਾ ਨਾ ਉਸ ਤੋਂ ਕਦੀ ਵੀ।

12. ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਜੋ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਸੀ ਖਾਂਦਾ,
ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਹੈ ਉਹ ਲੱਤ ਆਪਣੀ ਚਲਾਂਦਾ।

13. ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਰਹਿਮਤ ਨਾਲ ਉਠਾ,
ਤਾਂ ਬਦਲਾ ਲੈਣ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈਂ,
ਨਾ ਦੁਸ਼ਮਣ ਗ਼ਲਬਾ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ।

14. ਤੇਰੇ ਸੰਭਾਲਣ ਨਾਲ, ਗੁਫ਼ਤਾਰ,
ਮੈਂ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਦਿਆਨਤਦਾਰ,
ਆਪਣੀ ਹਜ਼ੂਰੀ ਵਿੱਚ ਸਦਾ,
ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਮੈਨੂੰ ਬਖ਼ਸ਼ੇਂਗਾ।

15. ਹੈ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ,
ਜੋ ਇਸਰਾਏਲ ਦਾ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ,
ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੀਕਰ ਮੁੱਢੋਂ ਹੈ,
ਆਮੀਨ, ਆਮੀਨ ਮੁਬਾਰਿਕ ਹੈ।

1. ਪਾਣੀ ਦੇ ਸੋਤਿਆਂ ਦੀ ਹਰਨੀ ਹੋ ਜਿਉਂ ਤ੍ਰੇਹਾਈ,
ਰੂਹ ਮੇਰੀ ਤਿਵੇਂ, ਰੱਬਾ, ਤੇਰੀ ਤਿਹਾਈ ਆਹੀ।

2. ਰੂਹ ਮੇਰੀ ਤਰਸੇ ਪਈ, ਜ਼ਿੰਦਾ ਖ਼ੁਦਾ ਦੀ ਖ਼ਾਤਿਰ,
ਮੈਂ ਕਦੋਂ ਜਾਵਾਂ, ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਵਾਂ ਹਾਜ਼ਿਰ?

3. ਮੇਰੇ ਅੱਥਰੂ ਮੇਰੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਦੀ ਹੋਏ ਹਨ ਗਿਜ਼ਾ,
ਪੁੱਛਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ, ਤੇਰਾ ਕਿੱਥੇ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ?

4. ਜਾਨ ਆਪਣੀ ਨੂੰ ਝੁਕਾਂਦਾ ਹਾਂ, ਮੈ ਇਹ ਕਰਕੇ ਯਾਦ,
ਜਾਂਦਾ ਸਾਂ ਈਦ ਮਨਾਵਣ ਨੂੰ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਦਿਲ ਸ਼ਾਦ।

5. ਜਾਂਦਾ ਸਾਂ ਘਰ ਨੂੰ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ, ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਟੋਲਿਆਂ ਨਾਲ,
ਸ਼ੁਕਰ ਦੇ ਗਾਉਂਦਾ ਸਾਂ ਗੀਤ, ਤਦੋਂ ਹੋ ਕੇ ਨਿਹਾਲ।

6. ਡਿੱਗਦੀ ਢਹਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਬੇਚੈਨ ਹੈ ਕਿਉਂ ਮੇਰੀ ਜਾਨ?
ਸ਼ੁਕਰ ਕਰ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਵੀ ਰੱਬ ਦਾ, ਤੇ ਰੱਖ ਉਹਦੇ ’ਤੇ ਮਾਣ।

7. ਉਸੇ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਤੇ ਹੈ ਛੁਟਕਾਰਾ ਸਦਾ,
ਮੈਂ ਦਿਲੋਂ ਗਾਵਾਂਗਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ ਤੇ ਉਸੇ ਦੀ ਸਨਾ।

8. ਯਾ ਰੱਬਾ, ਜੀ ਮੇਰਾ ਢਹਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਾਨ ਹੈ ਬਰਬਾਦ,
ਯਰਦਨ, ਹਰਮੁਨ ਤੇ ਮਿਜ਼ਾਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਰਾਂਗਾ ਯਾਦ।

9. ਮਿਲੇ ਗਹਿਰਾਓ, ਸੁਣ ਆਵਾਜ਼ ਤੇਰੀ ਧਾਰਾਂ ਦੀ,
ਤੇਰੀਆਂ ਮੌਜਾਂ ਤੇ ਢਾਹ ਲੰਘੇ ਮੇਰੇ ਉੱਤੋਂ ਦੀ।

10. ਦਿਨ ਨੂੰ ਰੱਬ ਰਹਿਮ ਕਰੇ, ਰਾਤ ਨੂੰ ਮੈਂ ਗਾਵਾਂਗਾ,
ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਦਾ ਜੋ ਮਾਲਿਕ ਹੈ ਕਰਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਦੁਆ।

11. ਮੈਂ ਕਹਾਂਗਾ ਕਿ ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਭੁੱਲਿਆ, ਐ ਰੱਬ, ਮੇਰੀ ਚਟਾਨ?
ਜ਼ੁਲਮ ਤੋਂ ਵੈਰੀਆਂ ਦੇ ਫਿਰਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਹੈਰਾਨ?

12. ਹੱਡੀਆਂ ਤੋੜਦੇ, ਦੁੱਖ ਦਿੰਦੇ ਮੇਰੇ ਵੈਰੀ ਸਦਾ,
ਮਾਰਕੇ ਤਾਹਨੇ ਉਹ ਪੁੱਛਦੇ, ਤੇਰਾ ਕਿੱਥੇ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ?

13. ਡਿੱਗਦੀ ਢਹਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਬੇਚੈਨ ਹੈ ਕਿਉਂ ਮੇਰੀ ਜਾਨ?
ਸ਼ੁਕਰ ਕਰ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਵੀ ਰੱਬ ਦਾ, ਤੇ ਰੱਖ ਉਹਦੇ ’ਤੇ ਮਾਣ।

1. ਕਰ ਅਦਾਲਤ ਮੇਰੀ, ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ,
ਕਰ ਤੂੰ ਬੇ-ਰਹਿਮ ਕੌਮ ਨੂੰ ਝੂਠਾ।

2. ਭੈੜੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਮਕਰਾਂ ਨਾਲ,
ਤੂੰ ਅਜਿਹੇ ਮਨੁੱਖ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਛੁਡਾ।

3. ਮੈਨੂੰ ਕਿਉਂ ਕੀਤਾ ਆਪਣੇ ਕੋਲੋਂ ਦੂਰ,
ਯਾ ਰੱਬਾ ਆਪੀਂ ਤੂੰ ਹੈ ਮੇਰੀ ਪਨਾਹ।

4. ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੇ ਮੈਂ ਜ਼ੁਲਮਾਂ ਤੋਂ,
ਯਾ ਰੱਬ, ਕਿਉਂ ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ ਰੋਂਦਾ ਮੈਂ ਰਹਿੰਦਾ।

5. ਆਪਣਾ ਚਾਨਣ ਦਿਖਾ ਤੇ ਸੱਚਿਆਈ,
ਉਹੋ ਦੱਸਣਗੇ ਮੈਨੂੰ ਰਾਹ ਤੇਰਾ।

6. ਤੇਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਹਾੜ ਪਾਕ ਉੱਤੇ,
ਯਾ ਰੱਬਾ, ਤਦ ਮੈਂ ਪਹੁੰਚ ਜਾਵਾਂਗਾ।

7. ਤਦ ਮੈਂ ਮਜ਼ਬੇ ਦੇ ਕੋਲ, ਤੇਰੇ ਹਜ਼ੂਰ,
ਖ਼ੁਸ਼ੀਆ ਦੇ ਨਾਲ ਭਰ ਕੇ ਜਾਵਾਂਗਾ।

8. ਬੀਨ ਬਰਬਤ ਵਜਾ ਵਜਾ ਕੇ ਮੈਂ,
ਗਾਵਾਂ ਉਸਤਤ, ਤੇਰੀ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦਾ।

9. ਐ ਮੇਰੇ ਜੀ, ਤੂੰ ਡਿੱਗਦਾ ਜਾਂਦਾ ਕਿਉਂ?
ਤੈਨੂੰ ਡਾਢਾ ਪਿਆ ਹੈ ਕਿਉਂ ਘਾਬਰਾ?

10. ਆਸ ਆਪਣੀ ਤੂੰ ਰੱਖ ਖ਼ੁਦਾ ਉੱਤੇ,
ਉਹਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਮੈਂ ਤੇ ਗਾਵਾਂਗਾ।

11. ਮੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਹੈ ਨਜਾਤ ਉਹ ਆਪ,
ਉਹੋ ਮੇਰਾ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ ਪਾਕ ਖ਼ੁਦਾ।

1. ਅਸਾਂ ਸਭੋ ਸੁਣਿਆ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਖ਼ੁਦਾਇਆ,
ਜੋ ਪਿਓ ਦਾਦਿਆਂ ਨੇ ਹੈ ਸਾਨੂੰ ਸੁਣਾਇਆ।

2. ਉਹ ਸਭ ਕੰਮ ਵੀ ਜਿਹੜੇ ਦੱਸੇ ਤੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ,
ਤੇ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕੁਝ ਤੂੰ ਬਤਾਇਆ।

3. ਤੂੰ ਹੀ ਸਾਰੀਆਂ ਕੌਮਾਂ ਨੂੰ ਕਰਕੇ ਖਾਰਿਜ,
ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵਸਾਇਆ।

4. ਤੂੰ ਕੱਢ ਦਿੱਤੇ ਸਭ ਪਹਿਲੇ ਜੋ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ,
ਤੇ ਉਸ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾ ਫੈਲਾਇਆ।

5. ਨਾ ਉਹ ਆਪਣੀ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਹੋਏ ਮਾਲਿਕ ,
ਨਾ ਬਾਜੂ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਇਹ ਮੁਲਕ ਪਾਇਆ।

6. ਤੇਰੇ ਜ਼ੋਰ ਤੇ ਨੂਰ ਤੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨੇ,
ਤੇਰੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਨੇ ਮਾਲਿਕ ਬਣਾਇਆ।

7. ਤੂੰ ਯਕੂਬ ਦੇ ਛੁਟਣੇ ਦਾ ਹੁਕਮ ਕਰ ਦੇ,
ਕਿ ਤੂੰ ਏਂ ਮੇਰਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਯਾ ਖ਼ੁਦਾਇਆ।

8. ਧਕੇਲਾਂਗੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਮਦਦ ਨਾਲ ਤੇਰੀ,
ਲਤਾੜਾਂਗੇ ਲੈ ਨਾਂ ਤੇਰਾ ਖ਼ੁਦਾਇਆ।

9. ਕੰਮਾਂ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਨਹੀਂ ਆਸ ਮੇਰੀ,
ਨਾ ਤਲਵਾਰ ਮੇਰੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਚਾਇਆ।

10. ਬਚਾਉਂਦਾ ਹੈਂ ਤੂੰ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਤੋਂ ਅਸਾਂ ਨੂੰ,
ਤੂੰ ਏ ਵੈਰੀਆਂ ਨੂੰ ਖੱਜਲ ਹੈ ਕਰਾਇਆ।

11. ਤੇਰੇ ਨਾਂ ਦਾ ਮਾਣ ਹੈ ਸਾਨੂੰ ਦਿਨ ਭਰ,
ਸਦਾ ਤੇਰੀ ਉਸਤਤ ਕਰਾਂਗੇ, ਖ਼ੁਦਾਇਆ।

12. ਪਰ ਹੁਣ ਸਾਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਖੱਜਲ ਤੇ ਖ਼ਵਾਰ,
ਨਾ ਰਿਹਾ ਤੂੰ ਫੌਜ ਸਾਡੀ ਦਾ ਮਦਦਗਾਰ।

13. ਅਸੀਂ ਖਾਨੇ ਹਾਂ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ਿਕਸਤ,
ਉਹ ਲੁੱਟ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਸਾਡੀ ਸਭ ਚੀਜ਼ ਵਸਤ।

14. ਹਾਂ ਭੇਡਾਂ ਵਾਂਗ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਸੀਂ ਖ਼ੁਰਾਕ,
ਤੇ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਉੱਡੀ ਹੈ ਖ਼ਾਕ।

15. ਤੂੰ ਵੇਚਦਾ ਹੈਂ ਮੁਫ਼ਤ ਆਪਣੇ ਲੋਕ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ।
ਨਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮੁੱਲ ਵਿੱਚੋਂ ਤੂੰ ਕੁਝ ਲਿਆ।

16. ਤੂੰ ਕੀਤਾ ਹਮਸਾਇਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਖ਼ਵਾਰ,
ਮੁਹੱਲੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਬੇ–ਇੱਜ਼ਤ ਲਾਚਾਰ।

17. ਤੂੰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕੌਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਨਸ਼ਰ,
ਤੇ ਲੋਕ ਸਾਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਹਲਾਂਦੇ ਨੇ ਸਿਰ।

18. ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਾਹਨਤ ਉਠਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ,
ਤੇ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਆਪਣਾ ਲੁਕਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ।

19. ਮੈਂ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਅੱਗੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹਾਂ ਵੀ,
ਜੋ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ਕੁਫ਼ਰ ਤੇ ਹੈ ਤੁਹਮਤੀ।

20. ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ ਬੀਤੀ ਪਰ ਤੈਨੂੰ, ਖ਼ੁਦਾ,
ਨਾ ਭੁੱਲੇ ਅਸੀਂ ਨਾ ਹੋਏ ਬੇ–ਵਫ਼ਾ।

21. ਹਾਂ ਸਾਡੇ ਦਿਲ ਤੇਥੋਂ ਨਾ ਬਾਗ਼ੀ ਹੋਏ,
ਨਾ ਰਾਹ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਪੈਰ ਸਾਡੇ ਹਟੇ।

22. ਤੂੰ ਜੰਗਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਹੈ ਕੁਚਲਿਆ,
ਤੇ ਮੌਤ ਦੇ ਸਾਏ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਲੁਕਾ।

23. ਜੇ ਭੁੱਲੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਖ਼ੁਦਾ ਦਾ ਨਾਮ,
ਜਾਂ ਕੀਤੇ ਨੇ ਝੂਠੇ ਬੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ਸਲਾਮ।

24. ਨਾ ਕਰੇਗਾ ਕਿਆ ਉਹਦੀ ਰੱਬ ਤਹਿਕੀਕਾਤ?
ਤੇ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਉਹ ਦਿਲ ਦੀ ਪੋਸ਼ੀਦਾ ਬਾਤ।

25. ਤੇਰੇ ਲਈ ਦਿਨ ਭਰ ਮਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ,
ਕੁਰਬਾਨੀ ਦੀ ਭੇਡਾਂ ਗਿਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

26. ਜਾਗ, ਜਾਗ, ਹੁਣ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈਂ ਸੌਂ ਕਿਉਂ, ਖ਼ੁਦਾ?
ਜਾਗ, ਜਾਗ, ਤੇ ਨਾ ਛੱਡ ਦੇ ਤੂੰ ਸਾਨੂੰ ਸਦਾ।

27. ਤੂੰ ਮੂੰਹ ਆਪਣਾ ਸਾਥੋਂ ਲੁਕਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂ,
ਮੁਸੀਬਤ ਅਸਾਡੀ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂ?

28. ਤੇ ਜਾਨ ਸਾਡੀ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਗਈ,
ਤੇ ਢਿੱਡ ਸਾਡਾ ਲੱਗਿਆ ਜ਼ਮੀਨ ਨਾਲ ਵੀ।

29. ਤੂੰ ਕਰ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਤੇ ਉੱਠ, ਐ ਖ਼ੁਦਾ,
ਤੇ ਰਹਿਮਤ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁਣ ਤੂੰ ਸਾਨੂੰ ਛੁਡਾ।

1. ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਵੱਲੋਂ,
ਖ਼ੁਸ਼ ਖ਼ਿਆਲ ਜੋ ਆਇਆ ਹੈ,
ਉਹਦਾ ਮੈਂ ਬਿਆਨ ਹਾਂ ਕਰਦਾ,
ਜੋ ਮਜ਼ਮੂਨ ਬਣਾਇਆ ਹੈ।

2. ਮੇਰੀ ਇਹ ਜ਼ੁਬਾਨ ਹੈ ਕਲਮ,
ਛੇਤੀ ਲਿਖਣੇਵਾਲੇ ਦੀ,
ਬਨੀ ਆਦਮ ਤੋਂ ਹੈ ਵੱਧਕੇ,
ਤੇਰੀ ਸੋਹਣੀ ਸੂਰਤ ਵੀ।

3. ਤੇਰੇ ਹੋਠਾਂ ਨੇ, ਐ ਬਾਦਸ਼ਾਹ,
ਰਹਿਮ ਤੇ ਫ਼ਜ਼ਲ ਪਾਇਆ ਹੈ,
ਇਸ ਲਈ ਮੁਬਾਰਿਕ ਤੈਨੂੰ,
ਰੱਬ ਨੇ ਆਪ ਠਹਿਰਾਇਆ ਹੈ।

4. ਐ ਪਹਿਲਵਾਨ, ਉੱਠ ਪਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੀ,
ਤੂੰ ਬਜ਼ੁਰਗੀ ਦੀ ਤਲਵਾਰ,
ਆਪਣੀ ਇੱਜ਼ਤ ਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗੀ,
ਹਸ਼ਮਤ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋ ਅਸਵਾਰ।

5. ਤੂੰ ਸੱਚਿਆਈ ਤੇ ਹਲੀਮੀ,
ਆਪਣੀ ਹਸਤੀ ਲਈ ਬਾਦਸ਼ਾਹ,
ਆਪ ਆਪਣੇ ਇਕਬਾਲ ਦੇ ਅੰਦਰ,
ਅੱਗੇ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦਾ ਜਾ।

6. ਤੇਰੇ ਹੱਥ, ਐ ਬਾਦਸ਼ਾਹ,
ਤੈਨੂੰ, ਡਾਢੇ ਕੰਮ ਸਿਖਾਵਣਗੇ,
ਤੇਰੇ ਤਿੱਖੇ ਤੀਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ,
ਲੋਕੀ ਡਿੱਗ-ਡਿੱਗ ਜਾਵਣਗੇ।

7. ਤੇਰੇ ਦੂਤੀ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੇ,
ਦਿਲ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਐ ਬਾਦਸ਼ਾਹ,
ਤੇਰਾ ਤਿੱਖਾ ਤੀਰ ਹੈ ਡਾਢਾ,
ਦੂਸਰੇ ਪਾਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ।

8. ਐ ਖ਼ੁਦਾਵੰਦ, ਤਖ਼ਤ ਜੋ ਤੇਰਾ,
ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹੇਗਾ,
ਤੇਰੀ ਸਲਤਨਤ ਦਾ ਸੋਟਾ,
ਸੋਟਾ ਹੈ ਸੱਚਿਆਈ ਦਾ।

9. ਤੂੰ ਸੱਚਿਆਈ ਨੂੰ ਹੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ,
ਦੁਸ਼ਮਣ ਹੈਂ ਬੁਰਿਆਈ ਦਾ,
ਤੇਰੇ ਰੱਬ ਨੇ ਤੇਰੇ ਸਿਰ ’ਤੇ,
ਮਲਿਆ ਤੇਲ ਹੈ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ।

10. ਸਭ ਮੁਸਾਹੀਬਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧਕੇ,
ਤੂੰ ਹੈਂ ਚੁਣਿਆ ਖ਼ਾਸੁਲ-ਖ਼ਾਸ,
ਉਦ ਤੇ ਮੁਰ ਤੇ ਤਾਜ ਨਾਲ ਰਚਿਆ,
ਤੇਰਾ ਖੁਸ਼ਬੂਦਾਰ ਲਿਬਾਸ।

11. ਦੰਦ–ਖਾਨਦਾਨ ਦੇ ਮਹਿਲਾਂ ਅੰਦਰ,
ਉਹਨਾਂ ਤੈਨੂੰ ਕੀਤਾ ਪਿਆਰ,
ਤੇਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਂ ਦੀ,
ਬੇਟੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਇੱਜ਼ਤਦਾਰ।

12. ਸੋਨਾ ਪਹਿਨਿਆ ਹੈ ਉਫਿਰ ਦਾ, ਗਹਿਣਾ ਗੱਟਾ ਮੋਤੀ ਹੈ,
ਤੇਰੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੀ, ਅਦਬ ਨਾਲ ਖਲੋਤੀ ਹੈ।

13. ਸੁਣ ਐ ਬੇਟੀ ਤੂੰ ਇਹ ਸੋਚ ਲੈ,
ਆਪਣਾ ਕੰਨ ਤੂੰ ਇੱਧਰ ਕਰ,
ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਓ ਦਾ,
ਦਿਲ ਤੋਂ ਤੂੰ ਭੁਲਾ ਦੇ ਘਰ।

14. ਤਾਂ ਜੋ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਆਸ਼ਿਕ ਹੋਵੇ,
ਤੇਰੀ ਖ਼ੁਸ਼-ਜਮਾਲੀ ਦਾ,
ਉਹਦੇ ਅੱਗੇ ਸਿਜਦਾ ਕਰ ਤੂੰ,
ਉਹੋ ਤੇਰਾ ਹੈ ਖ਼ੁਦਾ।

15. ਤਾਇਰ ਦੀ ਬੇਟੀ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ,
ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੋਹਫੇ ਲਿਆਵੇਗੀ,
ਕੌਮ ਦੇ ਦੌਲਤ ਵਾਲੇ ਹੋਵਣ,
ਤੇਰੇ ਸਭ ਖ਼ੁਸ਼ਾਮਦੀ।

16. ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੈ ਸ਼ਹਿਜਾਦੀ,
ਕੁੱਲ ਜਲਾਲ ਨਾਲ ਜਲਵਾਗਰ,
ਉਸਦਾ ਸਭ ਲਿਬਾਸ ਸੁਨਹਿਰਾ,
ਬੂਟੇ ਦਾਰ ਹੈ ਸਰਾਸਰ।

17. ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਕੋਲ ਲਿਆਈ ਜਾਂਦੀ,
ਰੰਗਾ–ਰੰਗ ਪੋਸ਼ਾਕਾਂ ਪਹਿਨ,
ਸਭ ਕੁਆਰੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਉਹਦੀਆਂ,
ਪਿੱਛੇ–ਪਿੱਛੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ।

18. ਉਹ ਪੁਚਾਈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਸਭ,
ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕਮਾਲ,
ਸ਼ਾਹ ਦੇ ਮਹਿਲਾਂ ਅੰਦਰ ਦਾਖ਼ਲ,
ਹੁੰਦੀਆਂ ਉਹ ਸਭ ਖ਼ੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ।

19. ਤੇਰੇ ਸਾਰੇ ਪੁੱਤਰ ਹੋਵਣ
ਤੇਰੇ ਪਿਓ ਦਾਦਿਆਂ ਦੀ ਜਾ,
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ
ਤੂੰ ਸਰਦਾਰ ਠਹਿਰਾਵੇਂਗਾ।